Selin
Kapıya bir kez daha vuruyorum açılmasını umud ederek. Biraz bekliyorum ama yine yok. Hanımefendi açmıyor kapiyi.
"Ya Nazli iki saat oldu hadi"
"Selin sus bi"
Diye cemkirdikten sonra nihayetinde Nazli kapiyi açıyor.
"Ay nihayet"
Diyorum hızla içeri girerek. Kapiyi kapatıp kilitliyorum ve rutin işlerimi hallediyorum.
*
Kahvaltı masası çok sessiz. Nazlı, utancından sessiz kalıyor. Savaş, o daha fazla utanmasin diye konuşmuyor. Ali Bey(!)hiçbirşeyi umursamadan yemeğini yemekle meşgul. Bense...
Ben nedenini bilmediğim bir şekilde rahatsızlık çekiyorum. Içimde beni huzursuz eden birşeyler var. Ama ne? Işte bunu bilmiyorum.
"Size afiyet olsun ben tokum"
Diyorum önümdeki tabağı ileri ittirirken. Herkesin odak noktası ben oluyorum sonra. Ayağa kalkıyorum ve büyük adımlarla merdivenleri çıkıp kendimi odaya kapatiyorum.
"Selin?"
Diyor Nazlı'nın sesi. Ona dönmeden yatağa oturuyorum. Yanıma geliyor ve oturuyor. Bana baktığını hissediyorum ama ben ona bakmıyorum.
"Sorun ne?"
"Bilmiyorum"
"Ne demek bilmiyorum? Birşey olmuş ki sen boylesin. Nadir olur sana böyle"
"Dün işte"
"Yoksa birşey mi yaptı Ali sana?"
"Yok"
"Ee?"
"Yapmadı ama.."
"Yapmadı ama söyledi, değil mi?"
Başımı olumlu bir şekilde salladim.
"Ben onu varya!"
Tam ayağa kalkacakti ki hızla kolunu tuttum.
"Bırak Nazlı, lütfen"
Dedim halsiz bir şekilde. Nazlı gözlerini yumdu ve kendini sakin tutmaya çalışarak tekrar yatağa oturdu.
"Bana herşeyi anlat Selin, herseyi"
Ali
Savaş, ağzındaki lokmayı sert bir sekilde yuttu ve oksurmeye başladı. Ona doğru eğilip sırtına vurdum birkaç kez.
"Ne demissin lan kıza?"
"Ne demisim ki abi şimdi? Gerçekleri söyledim alt tarafı"
"Iyi halt ettin Ali"
Diyerek önündeki su dolu bardağı aldı ve içti.
"Bende diyorum Selin neden böyle"
"Niye?"
"Daha önce onu hiç böyle görmedim de ondan. Hep neşe dolu ve hep pozitif. Samimi, sıcak kanlı. Herkese karşı"
"O kadar alınmamıştır ya. Başka bir nedeni olamaz mı?"
"Ali sen manyak mısın lan? Kıza ne demissin, nasıl alınmasın"
"Offff, çok uzattin ya"
Diyerek arkama yaslandim.
"Kıza kanın mı isinmadi?"
"Bilmem"
"Düşmanlık mı kurmaya çalışıyorsun o zaman?"
"Ne diyorsun Savaş ya?"
Dedim bikkinlikla. Sıkılmistim artık.
"Düşmanlık kurmaya çalışıyorsun diyorum. Yani bence"
"Ben gidiyorum kardeşim"
Diyerek hızla oturduğum yerden kalktim. Savaş bana anlamsız bakışlar atsa da umursamadim.
"Nereye?"
"Eve"
Dedim aynı umursamaz tavrimla.
"Bence de git sen! Yoksa ben kendimi tutamayacagim"
Merdivenlerden hızla inen ve bana doğru gelen Nazlı'yı, Savaş ani bir hareketle ayağa kalkarak durduruyor.
"Okey, görüşürüz kardeşim"
Dedim ve gözlerimi devirerek evden çıktım. Arabama bindim ve anahtarı kontoga takip çalıştırdım. Dikiz aynasına bakarken dışarı huzursuz bir nefes verdim.
"Düşmanlıkmış"
Diyerek bakislarimi aynadan çektim ve ordan uzaklaşmaya başladım.
