Bows And Snapbacks (Niall Horan & Liam Payne)

㉖ || 23 Augustus, 2014 (dag)

POV Noelle

Langzaam en vredig word ik wakker in het comfortabele bed in onze hotelkamer. Het was moeilijk om in slaap te komen gisternacht, maar op de een of andere manier is het me toch gelukt. Gapend sta ik op en loop naar de keuken om te kijken of we nog iets te eten hebben. Een geïrriteerde zucht ontsnapt mijn mond als ik me bedenk dat ik het laatste eten zelf heb opgegeten.

Zonder te veel geluid te maken doe ik mijn makkelijke kleren aan en loop met de sleutels naar beneden. Als ik aankom in de ontbijtzaal, gooi ik twee plankjes vol met eten en loop naar een tafel. Een paar mensen kijken me raar aan, maar dat boeit me niet zo veel. Als het personeel niet meer zo op me let, sneak ik de eetzaal uit en loop snel door naar boven. Ik zet één plankje neer op de grond om de deur open te maken. Als de deur openzwaait, loop ik naar binnen en trap de deur achter me dicht. "Ontbijt!" Roep ik door de kamer.

Terwijl ik alles op de ontbijttafel zet, komen een grommende Becca en een mompelende Diana uit de andere slaapkamer. Grinnikend leg ik de borden op tafel en ga zitten. "Jullie zien er weer heerlijk fris uit, dames." Ze grommen alle twee wat en eten in stilte. Door het eten lijken ze wel enigszins fitter.

"Waar was je nu opeens gisteravond?" Vraagt Diana dan. Rebecca, die net een stuk croissant naar binnen duwt, kijkt me ook vragend aan.

Ik schraap mijn keel en smeer nog een broodje. "Lang verhaal."

Becca heeft al snel een antwoord. "Wij hebben tijd." Diana knikt ook en legt even haar bestek neer.

"Nou ja, ik zat dus buiten met Lydia en Maria." Begin ik.

Diana begint meteen te lachen. "Ohh, Lydia." Rebecca tikt haar tegen haar arm en kijkt mij verwachtingsvol aan. "En toen?"

"We begonnen te praten over... Over een heleboel dingen. Maria zag dat me iets dwarszat, dus ze vroeg wat er was-"

"Wat was er dan?" Onderbreekt Becca me.

"Becca!" Zegt Diana streng.

"Wat?" Zegt ze onschuldig.

Ik zet mijn vingers tegen mijn voorhoofd en kijk geconcentreerd naar de tafel. "Mijn verhaal zou al af zijn als jullie me niet de hele tijd zouden onderbreken!" Zeg ik een beetje geïrriteerd.

De twee meisjes blijven stil en kijken me aan. Ik zucht en kijk schuldig voor me uit. "Sorry, ik..."

Diana schudt vlug haar hoofd. "Nee, maakt niet uit. We zijn inderdaad irritant, ga maar verder. Wij luisteren." Becca zit naast me. Ze legt haar hand op die van mij en knikt naar me.

Ik glimlach naar ze en vertel verder. "Nou, goed. Maria vertelde me dat ze Holden leuk vindt, maar die lag op zijn slaapkamer met een ander meisje. En toen vertelde ik van Niall. Maria zei dat jongens hun emoties als een knop om kunnen zetten, omdat dat blijkbaar is wat Holden deed. En ze zei me dat ik niet te lang moest wachten. Dus ik belde hem. Ik belde en ik belde, maar er nam niemand op. Toen realiseerde ik me dat hij een show had, maar ik had absoluut geen zin meer in het feestje dus ik nam een taxi terug hierheen. Ik ben gewoon zo bang dat hij die knop al heeft omgezet..."

"Tuurlijk niet!" Roept Becca, als ze zeker weet dat ik klaar ben met praten. "Kijk nou naar jezelf! Je bent een van de mooiste, liefste, slimste meisjes die ik ooit heb meegemaakt. En gurl, ik heb veel mensen meegemaakt. Echt veel."

Lachend om haar typische Becca-opmerking geef ik haar een knuffel. "Dank je, Bex."

"Heeft hij je al teruggebeld?" Vraagt Diana dan.

Ik schud mijn hoofd. "Nope, volgens mij nog niet. Ik wacht tot vanmiddag, anders bel ik hem zelf nog een keer. Neemt hij dan niet op, dan weet ik genoeg."