Bows And Snapbacks (Niall Horan & Liam Payne)

② || 1 Augustus, 2014

POV Noelle

"Diaaaana, let me be the one to- Lift your heart up and save your life. I don't think you even realise, baby you'd be saving mine." Hoor ik Diana's vrolijke stem zingen.

Hoe ik weet dat het Diana is? 1. Ze is in ons appartement, dus het is of Diana of een enge stalker. 2. Ze zingt One Direction. Dan moet het al een enge stalker zijn die in ons appartement One Direction liedjes gaat zingen. 3. Ze zingt het liedje met haar eigen naam. Jup. Dit is mijn blije, beetje gestoorde beste vriendin.

Ik wrijf in mijn ogen en doe ze langzaam open om Diana voor mijn gezicht te zien. Mijn hoofd schiet naar achteren. "HOLY SHIT."

"Goeeedemorgen!" Roept ze vrolijk.

Een beetje grommend en nog stijf omdat ik net uit bed kom klim ik uit het bed en ga aan de ontbijttafel zitten. Diana heeft pannenkoeken gemaakt. Lief van haar.

"Dank je wel, voor de pannenkoeken!" Roep ik, zodat het ook nog in de woonkamer hoorbaar is.

"Geen probleem! Ze zijn best lekker, al zeg ik het zelf!" Roept ze terug. Grinnikend pak ik een pannenkoek, doe er wat stroop op en stop hem in mijn mond. Ze zijn inderdaad lekker. Di mag vaker pannenkoeken maken van mij.

Ik slik het laatste stukje pannenkoek door en loop naar de kast om me om te kleden. Ik haal een zwart met geel Nirvana shirt, spijkershorts en zwarte Vans uit de kast. Het is best lekker weer buiten.

"Di? Wat gaan we vandaag doen?" Vraag ik en plof naast haar neer op de bank.

Ze haalt haar schouders op. We hebben tot half vier, want dan moeten we vertrekken naar het concert. We mochten om vier uur al naar binnen door de VIP kaartjes, dus half vier is het laatste dat we kunnen vertrekken."

"Hoe laat is het nu?" Vraag ik.

Diana kijkt op haar telefoon. "Half twaalf."

Mijn ogen worden groot. "Heb ik zo lang geslapen?"

Diana knikt grinnikend. "Geen zorgen, we hebben morgen ook nog om de stad te verkennen. Zullen we vandaag gewoon een beetje de toerist uithangen en winkels kijken?"

"Goed plan." Ik sta op en loop de deur uit met Diana. Als we bij de trap aankomen realiseer ik me iets. "Shit, ik ben mijn telefoon vergeten. Wacht hier." Ik ren terug naar onze suite.

"Je zal ook eens een keer niets vergeten!" Roept Diana me grinnikend na.

Lachend haal ik mijn telefoon uit zijn oplader. Als het scherm oplicht, zie ik dat ik een sms heb. Drie keer raden van wie.

'Je vindt jezelf heel wat, hm? Slet.'

Ik rol met mijn ogen en loop de kamer weer uit. Als Byron denkt dat het me ook maar iets kan schelen wat mensen over me zeggen, dan heeft hij de vijf maanden dat we iets hadden toch echt niet goed opgelet.

"Welke kant op?" Vraagt Diana als we beneden aankomen. Ik kijk rond en wijs naar rechts, waar de meeste winkels zich bevinden.

"We moeten een winkel vinden die onze kledingstijlen beide heeft." Zegt Diana na een tijdje rondgelopen te hebben.

Ik knik. "Mee eens. Eens kijken... Wat dacht je van... Dat winkeltje!" Ik wijs naar een winkeltje met een paarsachtige etalage. Er hangen rokjes, jurkjes en blouses in de etalage, maar ook shorts, shirts met print en een vestje met studs. 'Queen B' heet de winkel. Nog nooit van gehoord.

Diana haalt haar schouders op en sleurt me mee naar binnen. "Oh my god." Mompel ik. Deze winkel is perfect voor Diana en mij. Ze hebben letterlijk alle kledingstijlen. Van schattig, tot punk, pretty in pink en hipster. Er hangen zelfs snapbacks en strikjes op!