Bows And Snapbacks (Niall Horan & Liam Payne)

③ || 1 Augustus, 2014 (nog steeds)

POV Diana

"Her name is Noelle, and I had a dream about her

She rings my bell..." Zingt Harry.

"HARRY STYLES ZONG JE NAAM!" Schreeuw ik over alle gillende meisjes heen.

"HIJ HAD EEN DROOM OVER MIJ!" Schreeuwt ze terug.

"JE RINGT ZIJN BELL!" Oké, dat sloeg nergens op. Noelle kijkt me raar aan en dan barsten we allebei in lachen uit.

Het concert is nu ongeveer een half uur bezig. We worden steeds tegen het hek aangeduwd door alle meisjes die achter ons staan, maar dat hebben we ervoor over.

Dan horen we opeens een bekend liedje spelen. Ik word helemaal wild. Niet normaal. Ik ben net een beest. Too glam to give a damn.

Oh my god, waarom zijn ze zo perfect? Als ik ooit bevriend met ze wordt ga ik; 1. Harry's haar en kuiltjes constant aanraken. 2. Niall de hele tijd aankijken want OMG zijn ogen. 3. Tegen Louis praten, want ik hou gewoon van hem en zijn stem. 4. Zayn's gezicht constant vasthouden. 5. Liam meenemen naar mijn slaapkamer.

"Di? Di... DI!" Ik knipper een paar keer en kijk naar Noelle, die me vragend aankijkt. "Hm?" Ze wijst naar het podium en ik zie dat de jongens klaar gaan zitten voor Little Things. Ik haal het strikje uit mijn haren en het briefje uit mijn broekzak. Ik klip het aan elkaar vast en leg het in Noelle's pet.

"Gooi jij maar, jij hebt een betere worp." Roep ik. No knikt en gaat klaar staan. Wij staan net op een plek waar de bodyguards links en rechts voor ons staan dus er is een kleine opening in het midden.

"I won't let these little things, slip,

out, of my mouth..."

Noelle wacht nog even tot Liam klaar is met zingen, want ze weet dat hij mijn favoriet is en gooit dan de snapback op het podium.

Ik vouw mijn handen in elkaar en maak op het laatste moment nog een schietgebedje.

Ik wil dit moment graag gebruiken om mijn ouders, mijn chauffeur en alle bediendes, mijn vissen en Simon Cowell te bedanken. Als er een god is, help ons alstublieft om de jongens onze spullen op te rapen. Het spijt me papa, dat ik met je auto tegen een boom ben gereden. Het spijt me mama, dat ik een paar van je haren heb afgebrand met de stijltang. Het spijt me Barbara en Albert, want jullie waren eerst met z'n drieën... RIP Franklin.

"DIANAAA!" Schreeuw Noelle in mijn oor. Een pijnscheut schiet door mijn hoofd. Mijn hand gaat automatisch naar mijn oor en ik kijk haar boos aan.

Ze haalt de hand van mijn oor en wijst naar het podium. Mijn ogen worden groot. Niall heeft No's snapback opgedaan en ik zie nog net hoe Liam het papiertje van mijn strikje in mijn zak duwt en dan het strikje in Harry's haren doet.

Ik begin nog harder te gillen dan eerst en spring op en neer. Liam. Freaking. Payne. Heeft. Mijn. Briefje. Oh my god.

"IK HOU VAN MIJN LEVEN!" Schreeuw ik.

"SAAAAAME!" Schreeuwt Noelle.

Na nog een paar liedjes en fangirlmomentjes, nemen de jongens afscheid en rennen het podium af. Ik haal diep adem en kijk Noelle aan. We beginnen nog een keer te schreeuwen.

Steeds meer mensen stromen het stadion uit, maar wij blijven nog even in shock staan. De bodyguards, die er nog steeds staan, kijken ons raar aan.

We wachten even tot de meeste meisjes weg zijn en lopen dan met een brede glimlach naar buiten. "Beste. Show. Ooit."

Ik knik ter bevestiging en ren nog een paar rondjes om Noelle. "LIAM PAYNE HEEFT MIJN STRIKJE!"

"NIALL HORAN HEEFT MIJN SNAPBACK!"

"Vind je het niet rot dat Zayn hem niet heeft?" Vraag ik en stop even met rennen.

Noelle schudt haar hoofd en kijkt me met grote ogen aan. "Herhaling van wat ik net zei; Niall Horan heeft mijn snapback."

"Je hebt gelijk." Lach ik.

"Morgen hebben we weer een show, hm?" Vraagt ze. Ik knik grijnzend. "Leg deze keer je outfit alvast klaar, dan kunnen we ook iets eerder gaan, want we hebben geen VIP tickets naar deze show." Noelle knikt en belt een taxi.

Ik wil dit moment even gebruiken om God te bedanken...

_________

POV Niall

"Geweldige show, jongens!" Zeg ik blij en plof neer op de bank in het hotel waar we verblijven. Ik doe de snapback af, die een of ander meisje op het podium gooide en leg hem neer op een tafeltje in de 'woonkamer'.

"Ik vond het hoogtepunt van de avond toch dat Harry het strikje in zijn haren deed." Lacht Louis.

Harry haalt grijnzend het strikje uit zijn zak en legt het neer naast de snapback. Liam zit op zijn bed en is een of ander briefje aan het lezen. Hij kijkt er geconcentreerd bij.

"Wat staat erop, Li?" Vraag ik.

"Het maakt me niet uit wie mijn strikje krijgt, maar als Liam het krijgt OH MY GOD I LOVE YOU." Leest hij lachend voor.

"Ni, er plakt iets in die snapback." Zegt Harry. Grommend loop ik naar de pet toe. Vast weer zo'n grapjas die er kauwgum in heeft geplakt.

Maar het is geen kauwgum. Het is een briefje. Bijna hetzelfde als die van Liam. Ik kijk in de snapback.

Iemand tikt me aan en ik draai me om. Zayn kijkt verward naar me. "Waarom zit je met je hoofd in een snapback?"

"Er zit een briefje in!" Verdedig ik mezelf.

"Lees eens voor, Ni." Roept Liam, vanuit zijn kamer.

"Ben je stiekem Nederlands? Want AmsterDAYUUUMMM! BESTE OPENINGSZIN OOIT." Lees ik voor en begin te lachen. De jongens lachen allemaal mee en ik kijk naar onder, waar nog een briefje plakt. 'Dit is niet de laatste keer dat jullie van ons zullen horen ;)'

Ik word enthousiast en spring naar Liam. "We krijgen nog meer briefjes!"

"Hoe weet je dat?" Vraagt hij. Ik laat hem de binnenkant van de snapback zien en hij knikt glimlachend. Ik gooi de snapback op het nachtkastje en plof glimlachend neer op mijn bed. Onze Directioners weten me altijd op te vrolijken.