Bows And Snapbacks (Niall Horan & Liam Payne)

㉑ || 19 Augustus, 2014

POV Diana

-00:03-

Brabbelend in mezelf loop ik wat doelloos rond. Ik wil geen partypooper zijn, maar we moeten op dit tijdstip echt naar huis. Vooral omdat ik een pilletje tegen de keelontsteking heb gehad valt de alcohol nog zwaarder dan normaal. Nu nog Noelle vinden.

Vaag zie ik iemand op me afkomen. Ik knijp mijn ogen samen en zie het groene jurkje van Noelle. "Ah, No'tje! Ik zenk zat het zijt is om ze gaan." Stotter ik.

Noelle zegt niks en trekt me vlug mee naar de uitgang. Ik hoor iemand haar naam roepen en als ik me omdraai zie ik mevrouw Garcia met een geschokte gezichtsuitdrukking naar ons kijken. Mijn wenkbrauw gaat omhoog. "Hallo, mevrouw Garcia!" Roep ik nog.

Pas als we buiten staan te wachten op een taxi, begin ik er weer over. "Waarom is je moeder hier?"

"Je bent hier te dronken voor, we praten morgen wel." Hoor ik haar zeggen.

Ik haal mijn schouders op en zak neer op een stoepje. Pfff, wat een avond. Ik voel dat Noelle me weer omhoog trekt en me de taxi induwt. "Niet zo ruw, ik ben breekbaar." Mompel ik en sluit mijn ogen. Verder weet ik niet meer hoe ik uit de taxi en in mijn bed ben gekomen, ik weet alleen dat Noelle geen woord meer tegen me heeft gezegd.

-De volgende morgen-

"Uuuhh..." Grom ik en leg een hand tegen mijn hoofd. Paracetamol, paracetamol, paracetamol. "Noeeelle." Wauw, mijn stem is zelfs heser dan eerst. Ook echt slim om veel te gaan drinken als je keelontsteking hebt Diana, goed bezig.

Als ik in de woonkamer aankom, zie ik Noelle op de bank huilen. Je hoort haar niet, ze is een stille huiler. Dat maakt het nog tien keer zo erg.

Ik vergeet mijn eigen pijn eventjes en ga meteen naast haar zitten met mijn armen om haar heen. "Wat is er aan de hand? Heeft Niall iets gezegd? Ik maak hem echt af."

"G-gister..." Hikt ze. "Mijn moeder was er."

Nadenkend aan gister knik ik. "Oh ja, nu je het zegt weet ik het weer. Wat deed ze daar?"

No's ogen wateren weer en ze laat haar hoofd hangen. "Z-ze was d-daar met een a-andere m-m-..." Verder komt ze niet uit haar woorden.

Mijn ogen worden groot en ik druk haar weer tegen me aan. De woede die ik voel naar haar ouders is als nooit tevoren. Voor Noelle blijf ik rustig, want ik weet dat boos doen het alleen maar erger maakt. Maar vanbinnen knal ik bijna uit elkaar van haat. Dit is echt het toppunt. Noelle komt maar bij mij en mijn ouders wonen. Ik ben er helemaal klaar mee. Ik hoop zij ook.

Als ze zich terugtrekt en haar gezicht afveegt kijk ik haar vragend aan. "Gaat het?"

"Volgens mij ben ik uitgedroogd." Mompelt ze. Ik lach een klein beetje en pak een flesje water uit de ijskast, die ik naar haar toe gooi.

Dan gaat opeens haar telefoon af. Voordat ze kan zien wie er belt, pak ik hem af en zet hem op stil. "Jij hebt vandaag even afleiding van alles nodig. Ik hou je telefoon wel bij me."

"Wat wil je gaan doen dan?" Vraagt ze.

"Jij blijft hier en ik ga wel naar een videotheek om films te huren. En daarna ga ik door naar de winkel om eten te halen." Stel ik voor.

No kijkt me met haar rode ogen aan en mijn hart breekt meteen. "Vind je het goed als ik meega? Hier alleen zitten is ook niet goed voor me."

"Tuurlijk!" Roep ik bijna meteen, waardoor ze een heel klein beetje moet glimlachen. "Ik dacht niet dat je dat wilde. Goed dan. Ga maar douchen, fris jezelf een beetje op, want je stinkt." Grap ik.