Wat als twee meisjes bij een One Direction concert in plaats van slipjes en bh's, snapbacks en strikjes het podium opgooien met een briefje eraan?
Noelle en Diana. Twee meisjes zo verschillend, maar toch beste vriendinnen. Op een dag besluiten ze...
"Mam, ik ga even boodschappen doen, goed?" Roep ik.
"Is goed, lieverd. Ik heb een lijstje en mijn credit card op het aanrecht gelegd, kijk maar of je nog iets lekker mee wil nemen." Hoor ik mijn moeder vanuit haar slaapkamer zeggen.
Ik loop met een lege tas, mijn handtas, twee boodschappenlijstjes en mijn beurs met mams credit card richting de deur. Noelle zit aan de keukentafel en glimlacht nog naar me voordat ik naar buiten loop. Ik glimlach terug en doe de deur achter me dicht. Normaal zou ik niet zo snel voorstellen om de boodschappen te doen, maar mijn moeder wilde even rustig met No praten zei ze tegen me. En het lijkt me zelf ook het beste, dus vandaag is een Diana dagje, heb ik net besloten.
Opeens bedenk ik me iets en tast door mijn handtas. Gelukkig voel ik mijn camera zitten, die ik om mijn nek hang. Lekker de toerist uithangen.
Als eerste wilde ik absoluut naar het 'Art institute of Chicago'. In eigen woorden: een museum. Maar geen saai museum, hoor. Het moment dat ik binnenkom valt mijn mond een klein stukje open, omdat ik vanaf moment één ben gefascineerd door de kunst die ik zie. Ik maak foto's van bijna alle schilderijen en kunstwerken die ik zie. Natuurlijk zonder flits, want dat is ten strengste verboden.
Na een paar uur daar te hebben rondgelopen, loop ik naar buiten en neem nog een selfie met één van de leeuwen die voor het museum staan. Daarna besluit ik foto's te nemen van de stad zelf. Ik ben dan geen fotograaf, deze foto's zijn best wel aardig gelukt. Al zeg ik het zelf.
Dan merk ik de rivier op en loop er langs. Een gevoel van rust overspoelt me bijna meteen. Soms is een stukje wandelen best wel fijn even.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik besluit na een tijdje een taxi te nemen naar 'Navy Pier'. Je kijkt er echt je ogen uit, er staat een soort kermis met een megareuzenrad, overal kraampjes en de sfeer is gewoon supergezellig.
Zonder boze blikken te krijgen van de vele mensen die langs me door lopen, lukt het me een paar mooie foto's te maken van alles.
"Ik hou van Chicago..." Mompel ik in mezelf.
Dan hoor ik opeens een meisjesstem achter me. "Oh my god, Diana? Diana, toch? Wat toevallig!"
Verbaasd draai ik me om en laat mijn camera even zakken. "Sorry, maar kennen wij elkaar...?" Vraag ik langzaam.
Het meisje begint te lachen. Ze heeft lichtbruine haren en felblauwe ogen, waar ik meteen jaloers op ben. "Ik dacht al dat je me niet meer zou herinneren, volgens mij had je een glaasje te veel op."
Dan klikt het opeens. Haar accent geeft het weg. "Oh my god, Mindy toch?" Lach ik. Als ze knikt geef ik haar een knuffel. "Sorry, ik had inderdaad een beetje te veel gedronken." Noelle en ik hebben Mindy in de Deluxe Lounge in Detroit ontmoet. Nu ik er zo over nadenk, we hebben volgens mij best veel mensen daar ontmoet die ik nu niet meer zou herkennen.
