Minik meleğim seni bir daha görebilecek miyim?
Sen öldürmem gerekiyordu.
Ama yapamadım..
Şimdi ise bir ölümlüyüm...
Sadece biraz farklıyım... Sana gerçek beni anlatmalı mıyım?
Son nefesime kadar seni koruyacağıma yemin ediyorum...
¤Vkook Fanfic¤
¤Tü...
İğrenircesine ve küçümseyici bir şekilde bana bakıyordu. "Senin değiştiğini sanmıştım." Sözlerine devam ederek. "Senin benden olduğunu sanmıştım."
Öne doğru eğilerek... "Cezamı çekmeye hazırım efendim." Gözlerim doluyordu yavaştan.
"Aynı annen gibisin... Seni ona vermemeliydim." Kızgınlığım daha çok artıyordu. Ve istemsiz bir biçimde bağırmaya başladım.
"O zaman vermeseydin! Baksaydın! Ah doğru ya beyaz olduğu için! Beyaz oldukları için!" Derin nefes aldım. Öfkem yüzümde her bir damarı harekete geçirmişti.
"Sen sadece kendini düşündün Baba! Kendini düşünen bir aptalsın!"
"Yeter! Bu kadar! Seni o insan parçasının yanına göndereceğim orada çekersin cezanı!"
Bütün bedenindeki öfkeyi bana kusuyordu sanki.
"Bana nasıl karşı gelirsin! Bir kere olsun benim yanımda ol!" Pes edercesine konuştu.
"Siz benim yanımda oldunuz mu?"
Sırıttım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Tabi ya.. iki büyük melek çocuklarımı kim önemser ki!"
Etraf büyük bir ışık haznesi ile dolmaya başladı.
"Seni asla affetmeyeceğim" diye fısıldadım. Kararlılıkla bana bakıyordu.
Sırtıma giren acı dizlerimin üstüne çöktüm. Bedenimden ayrılan kanatlar...
Lanetli ruhlar ...
Kalbime giren acı...
Gözlerim yaşlanmıştı. Bana son kez baktı. Ve kanatlarımı yere çarptı. Hepsi gözümün önünde kül parçasına döndü. Ve acı bedenimi kasıp kavururken yere kapaklandım tamamen. Bu kadar çabuk mu ayrılmıştı bedenimden. Bu kadar hızlı mıydı?
Yara izlerim yanmaya başladı. Sırtımdan ince bir çizgi halinden inen sıcak sıvı izlerini bırakarak süzülüyordu. Bedenim aşağı doğru süzülmeye başladı bir anda.
Acıyla gözlerimi kırpıştırdım. Açmaya çalıştım. Ama olmuyordu.
Düşmüş melek... Yanlız melek...
Bunlar bana verilen sıfatlardı... Gözlerim yana kayarak karanlığın tadına baktı.
------○--------○--------○--------
Hayatım... Her zaman bir Araf içeresindeydi. Her iki tarafın arasındaydım. Annem ve Babam her iki tarafın en iyisi. Çocukları ise ortada kalmaya mahkumdu. Bazen keşke doğmasaydım diyorum.. Çünkü ben bu hayatı hak etmeyen günahkar bir düşmüş melektim. Değersizdim...
》》》
Evet sonunda yükleyebildim sonunda! Umarım beğenirsiniz!
