Minik meleğim seni bir daha görebilecek miyim?
Sen öldürmem gerekiyordu.
Ama yapamadım..
Şimdi ise bir ölümlüyüm...
Sadece biraz farklıyım... Sana gerçek beni anlatmalı mıyım?
Son nefesime kadar seni koruyacağıma yemin ediyorum...
¤Vkook Fanfic¤
¤Tü...
Eve gelip ellerini birbirine sürtüşürdüm. O kadar üşüyordum ki. Çantamı bırakıp odunluğa gittim. Baltayı alarak kırmaya başladım. Birkaç dakika sonra bir kaç odunu sepete ekleyip elime aldım.
Ormandaki cıvıldayan kuşlar ve ormanın sesindeki huzur ile eve döneceğim sırada çalılıklardan gelen ses ile irkildim.
Hayır sanırım yine kafayı yiyördüm. Yine saçmalamak istemiyorum. Psikoloğum bile beni anlayamazken ben hala...
Gideceğim sırada aüni ses kulaklarımı doldurdu. Bedenim beni oraya doğru itiyordu sanki. Ne olduğuna bakmalıydım. Belki tavşandır...
Çalıların arasına girip yapraklar arasındaki bedeni görmem ile hemen geriledim. Ağacın dalına takıldığım an popomun üstüne düştüm.
"Argh-"
Acıyla üstümü temizledim ve emekleyerek yanına gittim. Kahverengi saçları ve esmerimsi teniyle sırt üstü boydan boya uzanıyordu. Ona ne olduğunu bilmiyordum ama iyi gözükmüyordu. Sırtındaki yaralar dikkatimi çekmişti. Sanki buraya ait değildi. Çıplak vücudunu dürterek beni duymasını sağladım.
"Hey! İyi misin."
Ona ne olmuştu ki? Sırtındaki izlere odaklanmıştım. Parmaklarım istemsiz olarak yaralarına gitti. Yaradan hala kan akıyordu. Ama bir kısmı kurumuştu. Gözlerim dolarak yaralara dokundum. Bedenim ani bir şekilde irkilmişti. Acı,mutluluk,pişmanlık ve birçok duygu vücudumda hissetmiştim. Zihnime gelen görüntüler ile duygularım birbirine girmişti. Elimi hemen çekip kalbime koydum. Çok hızlı atıyordu....
İçeriye koşup battaniye aldım. Ve çıplak olan bütün kısımlarını sardım ve kucağıma alıp içeriye girdim.
¤
Sırtını sarıp üstüne geçirdiğim baksıra baktım. Acaba üşüyor muydu? Şömineye iki tane daha atarak üstündeki battaniyeyi daha çok yukarı ortaya çıkardım. Yüzü çok pürüzsüzdü ve kırılgan duruyordu. Parmaklarımı yüzüne doğru yaklaştırıp yanaklarını elimle kavradım. O kadar güzel duruyordu ki... Aynı bir melek gibiydi. Onun hakkında merak ettiğim o kadar şey vardı ki?
Koltuğun yanına çöküp yorgani üstüme aldım. Ve ellerini avcumun içine alarak gözlerim yorgunluk ile kırpışıtırdım. Uyanmasını beklemeliydim. Ama bedenim o kadar yorgundum ki. Gözlerim ortamın sıcaklığı ile kapanırken bu an unutamayacağım tek anlardandı..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Oda böyle bişi gibi gibi)
Bölüm sonu...
Merhaba evet kızgın olmalısınız. Biliyorum ama bölüm atabileceğim kadar atıcam söz veriyorum. Umarım sözümü tutarım..
Sizi seviyorum umarım hikayenin gidişatında sıkıntı yoktur... Görüşürüz!!!
