Minik meleğim seni bir daha görebilecek miyim?
Sen öldürmem gerekiyordu.
Ama yapamadım..
Şimdi ise bir ölümlüyüm...
Sadece biraz farklıyım... Sana gerçek beni anlatmalı mıyım?
Son nefesime kadar seni koruyacağıma yemin ediyorum...
¤Vkook Fanfic¤
¤Tü...
Bu dünyaya ait değilsin. Hapsedildin. Sonsuz hapis. Sadece tek bir çıkış yolu. Buraya gelme sebebin.
× × ×
Sabahın ilk ışıkları odaya giriyordu. Gördüğüm garip rüya ile düşüncelere boğulmuştum sabah sabah. Neler olduğunu hala hatırlıyamıyordum. Neler olduğunu hala hatırlıyamıyordum. Neler olduğunu. Amacımı?
Yerimden yavaşça doğruldum ve odadan çıkmaya karar verdim. Kapıyı attığım an etrafta çok tanıdık olmayan bir koku sardı. Ama güzel kokuyordu. Aşağı inip gelen sesler ile merdivenden yavaş yavaş indim. Oturma odasındaki ekrana sıkışmış insanları görünce şokla gözlerim açıldı. Ekrana yaklaşıp tıklamaya başladım. Onları kurtarmalı mıyım?
"Diziyi sevmiş gibi gözüküyorsun."
Yanıma gelip koltuğa oturttu.
"Burda oturup Goblin' i izleyebilirsin."
"Bir ölüm meleği var. Ve Sanırım en çok onu seviyorum. İşlediği günahtan dolayı bedelini ödüyor."
Duyduklarım dikkatimi çekti. Bacaklarımı kendime çekip izlemeye başladım. Jungkook içeriden getirdiği kahvaltı tepsisi ile yanıma oturdu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Böyle olduğunu düşünün TŞK.)
Gözlerim açlıkla açıldı. Ve dudaklarımı yaladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Gibi gibi ...)
Hadi yiyelim. Başımla onayladım ve tabağımdaki güzel yiyeceklere saldırdım. Buraya alışabilir miydim?
Yarım saat sonra tabakları yıkamak için mutfağa gitti. Bu görüntülü ekrandan birçok kelime öğrenmiştim.
Diziler çok akıcıydı. Ve çok güzeldi. Konuşmayı denemeliydim. Sonsuza kadar susamazdım. Jungkook yanıma geldi. Ve yanıma oturdu yine.
"Bugün ne yapmak istersin?"
"Bugün bilmem. Sen ne istersen Kook."
Jungkook büyük bir şok ile gözleri açıldı.
"Bir dakika konuşabiliyorsun!"
"Evet,öğrendim ya da hatırladım gibi birşey oldu."
"Sesin..."
"Ne olmuş sesime çok mu kötü."
"Hayır aynı bir melek gibi."
Hayranlıkla baktığımı farkettim. Gözlerimiz birbirine kitlenmişti. Benim gibi bir yabancıya güvenmeye devam etmeliydim. Herşeyin nedenini nasıl öğrenecektim?
♡♡♡
Çok bekletiyorum. Umarım okuyucu kalmıştır. Sinavlarım başladı. Ve okul varken hikaye eklemek çok zor oluyor ilk olarak bundan dolayı özür dilerim. Sınavlar bitince veya en kötüsünden okul bitince daha iyi olacak emin olun. Yine de eklemeye çalışacağım. Umarım anlayış gösterirsiniz. Teşekkürler^^
