Ben Korkusu; Sen Yokluğu

□ 13 □

"Uyanıyor galiba. ."

"Sonunda.."

"KyungSoo bizi duyuyor musun?"

Başım çatlıyor. Boğazım kuru. Güçlükle yutkunuyorum. Bu kokudan nefret ediyorum. Doğrulmaya çalışıyorum. Ama kolumdaki bağlantının verdiği uyuşukluk ile başım tekrar yastığa düşüyor.

"Neden buradayım?"

"Bayıldın. Ve uzun bir süre kendine gelmeyince hastaneye getirdik."

"Ne kadar zaman oldu?"

"Akşamın onu."

Başımı, beni yanıtlayan sesten yana çevirdim.
Baekhyun, Yoongi hyung ve o..
Gözlerimi yeniden kapadım.
Onun gözlerindeki tonlarca sorunun ağırlığını taşıyacak gücüm yok.

"Baek buradan çıkmak istiyorum."

"Doktora uyandığını haber vermemiz gerekiyor. Bir takım tetkikler için uyanmanı beklediler."

Başımı hafifçe salladım. Konuşmaya mecalim yok. Sanki bütün yaşam enerjim çekilmiş. Veronika'nın âhımı tuttu nedir? Sanki intihar sonrası ölemeyişi ile zoraki yaşayışı bana vurmuş gibi.
Hayır, ben yaşamak istiyorum.
Ama buna gücüm yok. Sanki damarlarımdaki kan ağırlaşmış akmıyor, kalbim atmıyor.

"KyungSoo seni çok merak ettik. Telefonlarımıza da cevap vermedin iki gündür."

Başucuma gelen Yoongi hyung saçlarımı okşarken göğsüm sıkıştı. Nefesim daraldı. Baekhyun da böyle mi hissetmişti?
İstenmeyen. . Ortaya çıkmaktan bu kadar korkmuş muydu? Ortaya çıkınca değişecek yüzlerden, insanlarla arasında çizilecek yeni sınırlardan, yükselecek surlardan.

"Do KyungSoo. Günaydın genç adam."

Bu adamın bendeki enerjiyi kendine depoladığını düşünüyorum.

"Nabzına bakalım. Hımm.. Önceye göre iyi. Ama hala b.k gibi. Sanırım bu beylerin hiçbiri aile yakının değil. O yüzden seninle konuşurken onları dışarı almak zorundayım."

Diğerleri endişe ile bana ve doktora bakarken, doktor onları ikna edecek kısa bir açıklamada bulundu.

"Hasta, doktor arasında bazı şeyler özel kalmalıdır. Tıpkı sizler ve onlar arasındaki sırların benden gizli kalması gibi."

"Biz dışardayız doktor bey. Bizlik bir durum olursa..."

"Tabi tabi yakışıklı çocuk. Gerekirse sizlerle de görüşürüm."

Doktor onların ardından kapıyı kapattığında yanıma döndü. Sandalyelerden birini yanıma çekerek, oturdu.

"Evet KyungSoo. Ben psikiyatri servisinden Kyuhyun. Meslektaş sayılırız. O yüzden dökül bakalım. Neyi bu kadar stres yaptın?"

"Anlamadım."

"Bir şeyleri kendine fena halde dert etmişsin. Tahlillerin temiz çıktı. O yüzden uzun süredir yoğun stres ve baskı altında kaldığın için bayıldığını düşünüyorum. Kalbinin bu kadar uyuşuk hareket etmesine şimdilik başka bir açıklama bulamadım.
Seni bu kadar sıkan nedir?"