Ben Korkusu; Sen Yokluğu

□ 35 □

Ara sınavları güç bela atlattım.
Mütevazılık ediyorum.
Gerçekten en iyisini yaptım.

Delice sevmek insanı cesur, delice sevilmek ise güçlü kılarmış.

Nereden gelip zihnimde yer ettiğini hatırlamadığım bu söze tüm kabimle inanıyorum. Jongin'i severken günden güne çoğalan hislerimle korkularım eskisi kadar dağıtmıyor beni.
Jongin'in beni sevmesi ise bambaşka bir his. Ondan gelen her türlü ilgi ile çocuklar gibi şımaracak oluyorum, durduk yere sevinç çığlıkları atmak geliyor içimden. Bazen başım dönüyor, zaman kavramını yitiriyorum, dünyadan kopuyorum, göklerin ötesine çıktığımı hissediyorum öylesine nefessiz kalıyorum; beni öptüğünde, bana sarıldığında ve şu kanepede sarmaş dolaş uzanarak saçma sapan programlar izleyip durduk yere kahkaha attığımızda.

Bütün bu sarhoş hisleri veren aşk mı, Jongin mi, sevilmek mi bilemiyorum?
Tek bildiğim onsuz geçen her ânım sanki canıma yapışıyor; sıcak, nemli ve tozlu havayı solumaya çalışıyor gibiyim.

Şuan olduğu gibi..

Dersim çoktan bitti.
Şimdi yanımda olsaydı iç çekişlerim günlük yorgunluğumu katlıyor.
Aslında hep o bana geliyor.
Sınavlar da bitmişken bu defa ben ona yani onlara gidebilirim.
Diğerlerini de ne zamandır göremiyorum.
Bu fikrin heyecanı ile telefonuma atılmamla çalması bir oldu.

"Daehyun! Bu akşam mı? Olur! Ben de size gelmeyi düşünüyordum. Tamam. Böylesi daha iyi olur. Herkes geliyor mu? Jongdae arkadaşını da mı getiriyor? Yoongi hyung da mı? Eyyyy!! O zaman ben de getiririm. Niye oğlum ben eksik mi kalayım? Hem daha eğlenceli olur! Tamam görüşürüz. Gecikmem gecikmem."

Daehyun'un aramasını kapattıktan sonra ayağımda terliklerimle Baekhyun'un kapısına koştum.
Kapıyı açması ile omuzlarına sardığım kolumla onu içeri çekiştirdim.

"Baek bugün izin alamaz mısın? "

Baekhyun şaşkınlıkla gülümsedi.

"Ne için izin alıyorum?"

"Bizimkilerle bowlinge gidiyoruz. Bazıları arkadaşlarını da getiriyor."

Baekhyun'un bir kahkaha patlatmasına şaşırsam da azalan heyecanımla devam ettim.

"Sen ve Heechul de gelseniz ya?!"

Baekhyun yanaklarımı hafifçe sıkarak gülmesini sürdürdü.

"Ortaokul çocukları gibi ne o öyle! ? Diğerlerinden eksik kalmamak için mi çağırıyorsun bizi?"

Saçmalık!

"Ne alakası var lan?! Seni tanımalarını istiyorum. Ve senin de onlarla tanışmanı. Bu eğlenceli olabilir."

Baekhyun'un gülüşü yavaşça silinerek yerini tedirgin bir ciddiyet aldığında aklındakileri söylemesi için ona aynı hevesle bakmayı sürdürdüm.

"Bunun iyi bir fikir olduğundan emin misin? Yani ben ve Heechul ve siz ikiniz.. Bu sorun oluşturmaz mı?"

Gülerek hafifçe omzuna vurdum.

"Sadece erkek erkeğe takılacağız Baek.
Heechul seni öpmediği sürece ya da siz vıcık vıcık olmadığınız sürece kimse ne olduğunu anlamayacaktır."