Wishing, Alois |√

27th Gloom

Plates and Artifacts.

The continuous smashing and breaking of it from a freedom wall. The loud curses and murmurs of random people. Their act of redemption. Their unsaid cries.

The only things I could even hear from the time that Alois brought me in this peculiar place. Until I realized I started to be one of them as well.

"H-Hey Li. Di na 'yan kasali sa ibabasag mo. Huy sandali." Tawag pansin ni Alois.

"Huh? Hindi na ba? Sorry. Sorry." Saka ko naman binalik agad ang malaking vase na nasa gilid namin.

"Shoot! Akala ko talaga makakabayad tayo ng di oras dun. Pinakaba mo'ko Li. Sa laki pa naman nun, siguradong mahal na talaga."

Panimulang tugon niya ng makaupo kami sa bench ng lugar sabay kunwari palis pa niya ng namumuong pawis kuno sa noo.

"Malay ko bang di na pala 'yun kasali." As I can't help to laughed again.

"If you'd only saw your own reaction their. No doubt, siguradong matatawa karin. Haha."

Pahabol ko pa na di parin matigil sa pagtawa. As he can't ease but to laughed then.

"When did you know about this place, by the way Alois? Gusto ko siya ha. No doubt maraming tao din ang na-eenganyong pumunta dito."

Pagpuri ko pa sa lugar habang nililibot ang sariling tingin sa paligid nito.

Di ko naman mawari kung ba't natahimik siya. Bagkus ay mataman lang akong tiningnan.

"What's wrong?" Pag-aalala kong tanong.

Ilang segundo pa bago siya nagsalita ulit. At isang dahilan ang di ko inasahang marinig galing sa kanya.

"The time your starting ignoring me. I-it was actually that time, Li." Tipid siyang ngumiti sa'kin bago binaba ang tingin sa paanan.

Regrets from then starts to invade me. I should have known better, right? Sana pala di ko na ginawa 'yun. I wouldn't hurt him like this then.

"I-i'm sorry." Utal ko ng tugon.

"Ano ka ba. Huwag ka na ngang magsorry. Tapos naman na 'yun. Ikaw talaga. It's not a big deal anyway." As he tap my head as if for confirmation.

"But it's a big deal for me Alois." Agad kong sagot, at bago paman niya matanggal ang kamay niya sa ulo ko ay kinuha ko na.

"See? Isn't this a big deal? Nasugatan ka nga oh? Nasugatan ka dahil lang sa'kin." As I let him look his wounded knuckles.

Ngumuso siya na para bang biro lamang ang mga maktol ko. "And how are you so sure that this wound of mine came from those plates, huh?"

I smirked. "Actually I'd only confirmed it just now."

"Hm? Sige nga." Kumpyansa pa niyang nuwestra.

Nangibit balikat ako. "Cause your eyes were looking from the left side."

"Heh? What's the connection please?.." Taka niyang tugon pabalik.

"Connection? Simply. Hypothetical studies says people whose eyes were looking on the left side when asked is basically liars opposite to the the right side who were honest then."

Taas noo ko pang sagot habang nakita ko naman ang ismid na mukha niya. Waring guilty sa nagawa.

"Fine.You win." Parang bata pa niyang sagot.

Natawa nalang ulit ako as pinched his cheeks. Di ko na kasi mapigilan.

"Ang cute~" gigil ko pang sabi.

"A-aray~ Li.. Ang sakit." Napalakas ko pala ang pagkakurot sa kanya. Agad ko namang binawi ang mga kamay ko dito.

"Sabi ko na nga ba. Nakukyutan karin pala sa'kin. Denial ka pa. Tss." Nahimas pa niya ang namumulang pisngi bago nagmaktol sa'kin.

"Oo na. Cute ka na. Psh. Natatakot lang naman akong mas humangin ka pa lalo pagsinabi ko. Ikaw pa."

"Li! Iih. Ang hilig mo talagang mang-asar." Reklamo niya agad. As we realized that were actually laughing in chorus then.

~

Nang mahimasmasan at matigil naman kami sa pagtawa ay nagseryoso din kalaunan.

And again were back to our usual silence.

"Alois?" Paunang tawag ko.

"Hm?" Simpleng sagot naman niya.

"Can you wait? Can you actually wait for me?"

Di ko alam kung sa'n ko napulot ang mga tanong na'yon. Basta ang alam ko lang.. I was actually hoping then.

Alam kong di rin niya inasahan ang tanong kong 'yun. Pero di ko naman inasahang makukuha niya agad ang ibig kong sabihin.

"I can wait. I'm willing Li." Sinsero niyang sagot saka niya ko binigyan ng kanyang ngiti.

Di ko narin mapigilang tugunan ang ngiti niyang 'yun. Ngumiti na nga rin ako.

"Hm. Okay. Sorry for being demanding. Baka lang kasi pag matagalan pa'ko, marealize mo nalang bigla na pagod ka na pala. I-i'm just being sure Alois."

He chuckled. "Then guess what? I love waiting. Basta ba ikaw."

He grab my wrist bago ko pa narealize na kinaladkad na niya pala ako patungo kung saan.

"Sa'n na naman tayo pupunta." Laking pagtataka ko na sumakay kami ulit sa kotse niya at mas napalayo pa ang destinasyon sa una naming pinuntahan.

"Hmm. Going to my next discovery! So just sit back and relax~" parang ewan niyang sagot.

Sinabayan ko nalang din at ulit nagpatingahay sa kung saan man niya gusto. So, Alois.