Wishing, Alois |√

[SPECIAL CHAPTER 1]

Maxine

Mose?"

"Hm?"

"I was just wondering.. Kung di kaya natin nadiskubre ang cassette tape, magkikita parin kaya sila?"

I was just leaning on the sofa, sitting while eyes were only fixed on the ceilings with Mose beside me. He in other hand, ay napatigil sa ginagawa saka napabaling sa'kin.

Don't get us wrong. Our college life was a success. It's just that, we tend to take some masters this time.

Di ko nga alam kung ba't nagdecide pa kami magproceed well in fact sa academics namin eh sigurado naman ng makakakuha kami agad ng trabaho.

I suddenly remember the thought when I was actually the only one who decided to proceed. Dinamay ko lang talaga siya. Hehe. Buti nga at napilit ko pa eh.

~

Mose's brows furrowed. "Why suddenly remember?" agaran niyang tanong saka bumalik na naman sa pagtitipa sa laptop.

Napanguso ako. Still in my position. "Wala lang. Naremember ko lang. It's just that. I can't still believe that it happened. Parang kelan lang. It's been years since we started it, you know."

Nangibit-balikat siya. "Well. Kahit naman sigurong di tayo naging part ng journey nila, if they're still destined to see each other then magkikita at magkikita parin sila."

Bago paman siya nagsalita ulit ay bumaling na naman siya sa'kin. "Di ba?" dagdag pa nito.

Di ko alam. Pero napapanguso ulit ako sa sinabi niyang yun. He just seem to be a love guru giving advices. Di ko na nga rin napigilang matawa.

"Oohh~ big word ha.. Tell me, meron na ba? Huh? Huh?" biro ko pa sabay tampal ng dalawang beses sa bandang dibdib niya gamit ang likod ng aking palad.

Hinawakan niya ang palapulsuhan ko ani hahawiin sa pagtatampal sa kanya, saka matinis ang tingin sa'kin tila isang yelong pikon na pikon. "Seriously, Max? Naisip mo talaga yan? Tss. Silly." napaiwas pa siya ng sabihin yon.

"Sus! Toh naman. Malay ko ba." saad ko na lamang saka isiniksik ang mga kamay ko sa kanang braso niya habang isinandig naman ang ulo sa balikat.

Nailing nalang din siya nang sulyapan ako. As he barge to get some chips na nasa tabi lang rin ng ginagawa namin. He even get me some. Tila nagpapahinga muna sa kanina pang ginagawa.

So we just did some random talks hangang sa bumalik na naman ako sa kani-kanina lang naming topic.

"Mose? Naisip ko lang. What if parehas ang storya natin sa kina ate Lian. Sa tingin mo,ano din kayang mangyayari sa'tin?"

Pauna kong tanong bago sumulyap sa kanya, still in the same position. Habang siya naman ay agaran ang pangunot-noo. Tila ba di sasang-ayunan ang sinabi ko.

"Di mangyayari yon." di ako nagkamali. Napanguso na nga lang ulit ako sa sinabi niyang 'yon.

"Hmm.. Ba't naman?" naitagilid ko rin ng di oras ang aking ulo matapos bumitaw sa hawak kong braso niya saka pumwesto ng patagilid para tuluyan na siyang makaharap.

Nangibit-balikat lamang siya. "Simply because where not them." Napaikot ko na nga ng di oras ang aking mga mata dahil sa ewan niyang sagot.

"Mose. Seriously?! Ang tino-tino ng tanong ko tapos sasagutin mo lang ng pinaka lame na sagot? Bw*set ka.. What if nga diba? What if?.. Hui~" sabay gesture ko pa sa kamay as if quoting something.

Di ko narin napigilang pamimilosopa. Eh sa nakakainis eh!

"Hey! Totoo naman ha? Tsaka ang sakit ah?.. Tss." reklamo pa niya habang hinihimas-himas na ang tagilirang' kinurot ko.

"Gah! What if nga Mose. What if! Hay! Ewan ko sayo." naihampas ko na nga siya ng throw pillow sa gilid ko. Di ko na kasi talaga mapigilan. Hay ewan!

"Max! Nakakaisa ka na ha. Naman oh." reklamo na nga rin niya.

"What if nga kase! Di ka kasi nakakaintindi. Pss." prente kong sagot agad.

He even rolled his eyes saka tumagilid narin ng upo para maharap ako as if explaining his side.

"Look. Even if it's what if or not. Di parin mangyayari sa'tin ang nangyari sa kanila. You know why?" tila pasaere pa niyang tugon.

"Why?" diretsa ko niya pang sagot.

"Kasi hindi ako ganoong tao." naguluhan man ay hinintay ko nalang rin ang susunod pa niyang sasabihin.

"If Alois left without saying goodbye. I won't. If he did stupid things just to give justice by his act. I won't. Ba't ko naman gagawin yon kung alam ko namang may tiwala ang mahal ko sa'kin."

"Now? Can you sense the difference, Maxy?.."

By his last word. Alam ko ng may point na siya. Ngunit saglit lamang iyon when my mind quickly remembers a certain thought. At dahil nga umiral ang pagiging mapride ko, eh pinanindigan ko na.

I furrowed my brows then. "Still not. I said what if mangyari sa'tin ang nangyari sa kanila, diba? Still what if Mosey. What if.."

Bingo! Mukhang mananalo ako this time. When I saw his dull eyes facing me. Susurender na ata. Akala ko lang pala iyon.

"You never said we will become like them?" halukipkip pa niyang sagot. Tila ba isang simpleng sagot ang pinakawalan. And indeed. It is!

Ayun nga talo ako. Pagdating talaga sa pautakan. Siya talaga panalo eh. Huhue!

And again. Napanguso na lamang ako. As if having an expression of a surrendering gal.

"Sabagay.." sagot ko na lamang saka kumuha na naman ng panibagong chips na para bang pangsegway sa naramdamang hiya.

Napailing' nangiti nalang rin siya, bago ginulo ang buhok ko. "Gawin na nga lang natin ulit ang project." saka nga kami nagfocus ulit sa ginagawang proyekto.

Yet, my mind were still preoccupied with those thoughts. Ni wala na nga ata akong natulong that only Moses somehow do all the paperworks. I just don't know why.

Kung siya ay tutok na tutok sa laptop. Ako naman ay parang si tanga lamang na nakatitig sa kanya.

Para bang may bumabara pang tanong na gustong pakawalan out of curiousity. Not until I decided to let go of it.

"Mose?" pagtawag kong pansin sa kanya.

"Y~eap.." sagot lang naman niya kahit ang atensyon ay di parin nawawala sa ginagawa.

"Pa'no kaya pag naging tayo?" their I said it.

Nevertheless. I never expected his reaction though, reason for me to get confused.

"P-pardon, Maxy?.. Didn't I just here it wrong?" namilog pa ang mata niya ng marinig iyon sa'kin. Natigil pa nga nito pansamantala ang ginagawang pagtitipa sa laptop. But I don't care anymore. I'm so curious already. That's it.