Sükutun nam saldığı odada hikayesinin son kısımlarını yazıyordu, Elif. Bayağıdır bu hikaye üzerinde çalışıyordu. Her şeyine ayrı emek vermişti. Yarışmayı kazanıp hayallerine bir adım daha yaklaşmak istiyordu. Bilgisayara bakmaktan tutulan belini ve ağrıyan gözlerini dinlendirmek için oturduğu sandalyede dikleşti.
Odası toz pembe ve mavinin hakimiyeti altındaydı. Odadın sol tarafında tek kişilik, şu an üzerinde, pembe çiçekleri olan cıvıl cıvıl bir örtüsü bulunan yatağı vardı. Yatağının karşısında boy aynası vardı. Elif aynanın karşısında pek vakit geçirmeyi sevmezdi onun için önemli olan görünen güzellik değil, sadece nadir insanların görebildiği gönül güzelliğiydi. İnsanın gönlü güzel olacaktı ki gönül güzeliğinin nuru yüzüne yansıyacaktı.
Yatağının sol tarafında oda kapısının yanında bir kitaplığı vardı. Pek fazla büyük olmasa da kitapları için şu anlık yeterli olan beyaz dikdörtgen bir kitaplıktı. Odasını seviyordu. Burada vakit geçirmeyi kitap okumayı, bazen yazmayı, ibadet etmeyi seviyordu.
Tekrar hikayesine döndü. Hikayelerin teslimine iki gün kalmıştı. Bu yarışmayı İnanç yayınları beşinci kez düzenliyordu. Birinci olan kişiye kitap çıkarma imkanı sunuyorlardı. Bu Elif için bulunmaz bir fırsattı. Ne kadar matematik bölümü öğrencisi olsada hayatta ki birinci gayesi yazar olmaktı. İnanç yayınları da hayalindeki yayınevlerinden biriydi.
İnanç yayınları yeni ve kalemi kaliteli yazanlara yazar olmak için şans tanıyordu. Elif yayınevinin çıkardığı kitapların çoğunu kütüphanesinde barındırıyordu.
"Hayırlısı olsun. " dedi içinden. Hayatında hep hayırlı ise olsun isterdi. Hayırsızsa başına dertten başka bir şey gelmezdi.
Elif umut dolu bir kızdı. Bu umudu da hikayesine yansıtmak için gayret etmişti. Elinden gelen en iyisi yapmaya çalışmıştı. Yazdıklarını pek kimselere okutmazdı. Bazı yazdıklarının kendisinde saklı kalmak isterdi. Eğer biri okursa cümlelerinin anlamını yitireceğine inanıyordu.
"Elif. " diye bağıran annesinin sesi ile düşüncelerinden sıyrıldı.
Cevabı gecikmedi bir tanecik annesine.
" Efendim annelerin gülü. "
" Hadi kızım akşam yemeği hazır. "
Elif şaşırdı öğlen bir gibi oturmuştu bilgisayarın başına ne çabuk akşam yemeği vakti gelmişti. Zaten Elif bir işi yapmaya daldı mı her şeyi unuturdu.
Kalktı artık bütünleştiğini düşündüğü sandalyeden. Yemek kokularını takip ede ede mutfağa girdi. Üç kişilik çekirdek bir aile oldukları için mutfakta ki küçük masada yemeklerini yiyorlardı. Elif kardeşinin olmasını çok isterdi aslında. Ona bir sırdaş, yoldaş olurdu.
"Hadi otur kızım soğutma yemeğini annen yine döktürmüş. "
" Biliyorum babacığım annemin her zamanki halleri. "
Elif oturdu sofraya. Sessizce yemekleri yediler. Yemek yerken çoğunlukla sessiz olurlardı. Muhabbetleri yemekten sonra çay içerken yaparları. Elif gün boyu yaptığını anne ve babasına anlatırdı.
Pek arkadaşı yoktu olsa bile onlarla dertleşmeyi sevmezdi. Bir tek onu ailesinin anladığını düşünüyordu. Hem ne olursa her zaman insanın yanında ailesi olurdu. Sığınacak bir limanındı, korunaklı yuvaydı ailesi Elif için. Babası varsa güvendeydi. Annesi varsa yanında huzuru vardı. Cennet kokusunu sarılıp koklamak onun için mükafattı.
Yemeklerini yedikten sonra babası salona gitti. O da annesi ile beraber sofrayı topladılar.
"Nasıl gidiyor hikaye çalışmaları? "
Elif bu soruyla gülümsedi. Ailesi bu yolda onun en büyük destekçisiydi.
" Güzel gidiyor anneciğim. Çok az bir kısmı kaldı. Sonunu nasıl bitireceğimi düşünüyorum. Vurucu bir son olsun istiyorum. "
" Sen en iyisini yaparsın güzel kızım. Benim sana güvenim sonsuz ama çok yorma kendini sonuçta bir kapı kapansa bile Rabbim diğer kapıyı açar. "
" Biliyorum anneciğim. Yormuyorum kendimi sen merak etme. "
Sohbet ederek işlerini bitirip salona geçtiler. Elif hemen babasının yanına oturdu. Babası kitap okuyordu. Kitap okuma alışkanlığı aileden geliyordu. Babası emekli edebiyat öğretmeniydi. Onunla kitaplar hakkında konuşmayı çok seviyordu. Babasından çok şey öğrenmişti.
Annesi ilkokul mezunu olduğu halde kendini geliştirmiş kültürdü bir kadındı. Çoğu üniversite mezununa göre daha bilgiliydi. Hayat tecbüresi fazlaydı. Onun tecrübelerinden yararlanmak büyük bir imkandı Elif için.
Ailesi ile klasik akşam sohbetlerini yaptılar. Sonra Elif odasına gidip duasını edip huzurlu bir uykuya daldı.
.......................
Umarım beğenirsiniz. Yorumlarınızı bekliyorum. İlk bölüm giriş bölümü gibi bir şey oldu. Elif'i size biraz olsun tanıtmak istedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Elif
Spiritual"Ama Asaf." "İsmimi söylerken ilk 'a' harfini uzatma." "Neden? " "Çok tatlı oluyorsun ve biz şu an kavga ediyoruz. " " Kavga mı ediyoruz? " dedim en şeker sesimle biliyorum buna dayanamazdı. " Zaaflarımı kullanma karıcığım. " " Tamam kocacığım. " ...
