Geçmişin İzleri

17- ♤

Multi; Hera ve Ayaz olarak düşünebilirsiniz.

Bulutlarda gider, sen gökyüzüm ol GİTME ...

Karnımdaki ağırlıkla gözlerimi açtığımda  bir ayak görmek belki de aklıma gelen son şey olurdu fakat şimdi gördüğüm manzara tam olarak buydu. Biricik kuzenimin üstüme attığı bacağı ve karnımda olan ayağı. Yavaşça ayağını üstümden attıktan sonra yataktan kalktım. Saat daha çok erkendi ve benim yüzümden bu saatte uyanmasını istemezdim.

Dün gece yarılarına kadar bugün için plan yapmaya çalışmıştık ve uzun bir süre kafa patlatmıştık. Fakat sonuç yine olumsuzdu ve hiç bir şey bulamamıştık. Sömestr tatiline girmemizin şerefine özel bir şeyler yapmak istemiştik bunun nedenlerinden biride benim yaşadıklarımdı çok şey atlatmıştım bu bir yıl içinde sevdiğim adamın ihanetini, kardeşim dediğim kızın ihanetini görmüştüm. Sadece kötü şeyler yaşanmamıştı ama Ayaz, Alya, Pamir onlara yeniden kavuşmuştum. Ailemi kaybetmiştim fakat onlarda benim ailemdi. Onlar için her şeyi yapmaya hazırdım onlarında hazır olduğu gibi. Bir diğer neden ise yıllar sonra tekrar bir araya gelmemizdi. Son olarak Pamir'in gelmesiyle her şey tamamlanmıştı sanki. Pamir demişken geleli bir ay olmuştu ailesi tabi buraya kaçtığını öğrenince deliye dönmüştü fakat Semih amca olaya el atıp Pamir'e sahip çıkacağı konusunda kardeşini ikna etmişti. Kaydını da istediği gibi bizim okula aldırmıştı hemde Alya'nın sınıfındaydı. İşin garibi ikisi de birbirini deli gibi kıskanırken hala birbirlerine duygularını itiraf edememişlerdi. Ayaz bile bunun farkındaydı fakat oda benim gibi sessiz olmayı tercih ediyordu.

Omuzlarıma bırakılan ağırlıkla arkama dönmeye çalıştım fakat tekrar omzuma konulan ağırlıkla gülümsedim. Ayaz omzumdan kafasını kaldırıp bana baktı.

"Bu soğukta ince kıyafetlerle balkona çıkmamalısın." dedi üzerime bıraktığı ince battaniyeyi göstererek. "

" Son bir yılda yaşadıklarımı düşünürken nereye geldiğimin bile farkında değildim."

"Benim görevim sana her zaman yol göstermek olacak. " Güldüm öyleydi çünkü başım ne zaman sıkışsa Ayaz hep yanımdaydı.

Ayaz dan yavaşça uzaklaşıp arkamı döndüm."Ben kahvaltıyı hazırlamaya başlayayım."

İki adım atmıştım ki bileğimden tutup kendine çekti. "Akşam için planımızı yaptım umarım kıyafetiniz hazırdır."

Anlamazca ona baktım. "Akşam bir karara varamamıştık ama."

"Öyleydi ama gece planımı yaptım. "

" Bize sormadan?" Bize sormadan plan yapmıştı ve uymamızı bekliyordu?

"Kararlarıma güvendiğini sanıyordum. "

" Güveniyorum ama bize sorman gerekmez miydi? " Önüme düşen saç tutamımı alıp kulağımın arkasına attı.

" Ben senin gününün kötü geçeceği bir plan yapmam. " Yapmazdı.  Biliyordum fakat bana, bize sormadan bir plan yapmasına kızmıştım.

" Plan ne? " Bileğimi bırakıp arkasına döndü ve yürümeye başladı." Akşam öğrenirsin, şimdi kahvaltı hazırlarsan çok sevinirim acıktım. "

O havaya kaldırdığın elini kırsam ancak sakinleşirim Ayaz. Ego manyağı. Ayağımı sinirle yere vurup merdivenlerden inmeye başladım. Akşam öğrenirmişim, acıkmışmış, kahvaltı hazırlar...

Gördüğüm manzarayla durdum daha doğrusu ayaklarım benden izinsiz hareketi kesti. Ayaz çayı koymuş kahvaltı için bir şeyler hazırlamaya başlamıştı.