Sold For A Million Dollar (COMPLETED)

Thirty

"Aren't we going to discuss our wedding?" Bungad kong tanong ng maabutan si Dylan na nagluluto ng almusan. I hugged him from the back and asked.

"Hmm. What type of wedding do you want?" Tanong niya tsaka niya iniahon isa isa ang bacon na nasa kawali. Humiwalay ako sakanya at sumandal sa may counter.

"Iniisip ko lang na maganda ang garden wedding and we'll make our wedding venue like a fairytale. Ang mga abay ko ay magiging diwata." Pag eexplain ko sakanya. I never imagine and daydream a wedding when I was a child.

Ni hindi ko nga nakita ang sarili kong ikakasal. But then again, here I am, daydreaming my own wedding day.

Naisip ko na maganda ang garden wedding. Since I love the nature and refreshing siya sa paningin.

"Hm. So, garden wedding?" Tanong muli at nakita ko ang pag angat ng gilid ng kanyang labi.

"No.." agad kong sagot sakanya.

"What? But.. I thought.." ipinilig ko ang ulo ko tsaka siya tinignan. Ang ngiti niya kanina sa kanyang mga labi ay nawala at napalitan ng pagkakunot ng noo.

"Syempre I want a church wedding! Pag sa church, mas sacred, mas intimate, gusto ko sa bahay ng Diyos." Agad kong paliwanag sakanya.

Pinatay niya ang stove tsaka hinawakan ang plato na may bacon, hotdog at sunny side up egg. Bago niya ako lampasan ay hinalikan muna niya ako sa noo. "Good morning." Sabi niya pagtapos akong nahalikan.

"Ang late mo naman. Kanina pa tayo andito."

He chuckled. " So, church it is? What about the reception?"

"Hmm?" Tumango ako at inisip kung saan magandang reception. Kung hotel ay iwas hussle. Pero magastos. Kung bahay, saan? Hindi pwede sa bahay dahil walang space, hindi rin syempre dito sa condo.

"I want the reception to be held at our's" Sabi ni Dylan na ikinakunot ng noo ko. "I mean, sa bahay talaga namin." He smiled. "Let's visit it one of this days."

I just nodded. Hindi ko pa nga pala nakikita ang bahay nila. They were half chinese so I guess, puro traditions ang andun. Speaking of..

"D.." i called for his attention. Nang nilingon niya ako ay nagpatuloy ako sa pagsasalita. "Di ba you have this tradition? Chinesse for chinesse? Isn't a big deal? I mean, hindi ako chinesse, not even a bit. So.."

"I'm a half Filipino and half chinese, so what do you expect? I don't know how did that happen. Pero  hindi naman naging big deal ang nationality namin." Nakapagtataka. Sila lang ata kilala kong Chinese na ganun.

"Aren't you breaking some rules?"

"Those are not rules, it's tradition." Napangiwi ako sa sagot niya. Ano bang pagkakaiba nun? Eh pareho din naman ng laman.

"So paano nga yun?" Tanong ko ignoring his statement.

"Well, I don't really know, Yesh. And sabi lang saakin nun ni mama they fought for their love and there. They made the whole clan change their minds about them" he shrugged.

Kung ako yun? Hindi ko alam kung kaya ko ang lumaban against traditions and against his family. Buti hindi sila gaya ng iba.

Pero...

Nakakapagtaka pa din talaga.

Isang braso ang humilamos sa buong mukha ko kasabay ng pagdausdos neto sa aking bewang. "Don't think too much about it. May pagkachinita ka naman kaya kahit di ka Chinese, matatanggap ka nila." He joked. Well, that ain't funny!

"There are Chinese Families that are open, A." Pagpapatuloy niya. "And our family is one of those."

Napatango na lang ako. So I guess, I'm lucky. Nakita ko rin naman kung paano ako tanggapin ng mga magulang niya at kapatid niya. Ang swerte ko naman pala!