Listen and trust.

Deel 1.

Ik kom het huis binnen en zie m'n moeder aan de tafel zitten met een glas whiskey. Ik doe de deur achter me dicht en loop naar haar toe. 'Kan dat wat zachter?! Ik barst van de koppijn!' Roept ze en ik trek mijn schoenen uit. Ik hang mijn jas op, loop naar de keuken en pak een glas water. 'Misschien moet je eens wat minder drinken!' Roep ik en ik ga bij haar zitten. 'Had jij niet mer je vriendinnen afgesproken om naar de bioscoop te gaan?'
'Ja, ach. Die film is inmiddels wel afgelopen denk ik'
'Waarom ben je niet mee gegaan'
'Ik was het vergeten' zegt ze en ze drinkt haar glas leeg 'haal nog eens een glas whiskey voor me, met ijs' zegt ze tegen me en ik kijk haar aan.
'Kan je dat zelf niet?' Vraag ik met een irriterende toon.
'Doe niet zo vervelend en geef me gewoon een glas whiskey' zegt ze en ik sta op. Ik loop naar de keuken, pak de fles whiskey, doe twee ijsklontjes in het glas, schenk de whiskey in en loop terug naar mijn moeder. 'Hier. Dit is de laatste keer dat ik het voor je doe' zeg ik en ik zet het glas voor haar neer.
'Doe niet zo vervelend!'
'Het is voor je eigen gezondheid, je moet eens stoppen met zoveel te drinken! Straks lig je aan de dialyse omdat je je eigen nieren verkloot hebt! En dat is geen pretje kan ik je zeggen'
'Behandel me niet als één van je patiënten, ik ben wel je moeder!'
'Dat zegt helemaal niets, als jij zo door gaat ben jij straks wel één van mijn patiënten'
'Ach, zoek het toch uit!' Roept mijn moeder en ze staat op met haar glas in haar hand 'je hebt geen idee waarover je het hebt'
'Ik ben gespecialiseerd arts in hart en nieren, letterlijk en figuurlijk' zeg ik en mijn moeder loopt de trap op. 'Loop maar weg! Je weet best dat ik gelijk heb!'
'Zoek het uit!' Roept mijn moeder en ze slaat de deur dicht. Ik loop naar boven en duw de deur van mijn moeders slaapkamer open, maar hij zit op slot. 'Laat me met rust!' Roept ze.
'Mam, doe open. Ik weet dat je de flessen onder je bed verstopt' zeg ik, maar het blijft stil 'laat me nou binnen, ik wil je helpen'
'Ik hoef jouw hulp niet!'
'Mam, luister dan in ieder geval naar me' het blijft stil, 'na papa's dood ben je veel meer gaan drinken, maar denk je nou echt dat papa dit zo had gewild. Ik denk namelijk dat hij je juist wilde laten beseffen dat je moest stoppen met drinken. Je bent op dit moment een enorme verslaving aan het opbouwen. En ik weet het, je haatte papa omdat hij het altijd beter wist en je zal mij nu ook wel haten, maar we bedoelen het goed. We zijn niet voor niets artsen, we houden van je en willen je beschermen voor het ergste. Alleen zie jij dat niet in'
'Rot op!' Roept mijn moeder vanuit de kamer 'ik wil het niet horen!'
'Denk erover na. Ik ben naar werk, ik zie je later' zeg ik en ik loop de trap weer af naar beneden. Ik trek mijn schoenen en jas aan en pak mijn tas. Ik loop naar de deur en doe hem open. 'Dag mam!' Roep ik nog en ik sluit de deur achter me. Ik stap op mijn fiets en rijd richting het ziekenhuis waar ik werk.