Listen and trust.

Deel 6.

Ik hoor hoe mijn moeder naar beneden komt lopen, ze komt de kamer binnen en gooit zichzelf op de bank neer. 'Mam, gaat het wel?' Vraag ik.
'Rot op!' Roept ze en ik loop naar haar toe.
'Mam, je bent dronken en niet zo'n beetje ook!'
'Hou eens op zeg! Ik ben helemaal niet dronken!'
'Ik zie het aan je en je stinkt naar drank!'
'Je weet er helemaal niks van, je moet eens wat afstand gaan nemen van je moedertje, je bent al negentien'
'Mam, je weet niet wat je zegt'
'Jawel hoor, ik durf te wedden dat het je goed zal doen'
'Ik laat jou hier niet alleen, je ben dronken en je hebt een grote alcoholverslaving'
'Ik heb helemaal geen alcoholverslaving, ik weet precies hoeveel ik mag drinken en daar houd ik me strikt aan dokter'
'Mam, we zijn nu thuis'
'Dat weet ik, maar dokter, maak je geen zorgen om mij hoor'
'Dat zal ik niet doen mevrouw van der Meer'
'Ach, zeg toch Jaqueline'
'Goed, Jaqueline, je moet stoppen zoveel te drinken'
'Ik zeg toch dat ik niet zo veel drink'
'Mam, je bent dronken!'
'Ik ben niet dronken!' Zegt ze en ze staat op.
'Ik zie het aan je!'
'Jij ziet helemaal niets!' Roept ze en ze gooit me tegen de muur. Mijn hoofd klapt hard tegen de muur aan en mijn moeder rent de trap op om zich op te sluiten in haar slaapkamer. Ik ren achter haar aan en sla mijn kamer in. Ik prop wat kleding en toiletspullen in een tas en ren terug naar beneden. Ik trek mijn schoenen en jas aan en pak mijn sleutels. 'Zoek het toch uit, je zegt toch dat je alles zo goed zonder me kan! Nou, succes ermee!' Roep ik en ik loop de deur. Ik smijt de deur hard achter me dicht en stap op mijn fiets. Met mijn tas op mijn rug fiets ik naar mijn vriendin die ik ken van de middelbare school. Ik weet dat ze, net als mij, bij haar moeder woont en ik fiets naar haar huis.
Ik sta voor de deur en ik bel aan. Het is donker binnen, maar ineens gaat het licht aan. Het is kwart over twaalf s'nachts en ik schaam me een beetje dat ik zo laat nog aanbel. De moeder van Britt doet de deur open. Een vrouw met kort blond haar en een blanke huidskleur. 'Het spijt me dat ik nog zo laat aanbel, maar ik vroeg me af of ik hier kon overnachten' zeg ik verlegen.
'Kom binnen' zegt ze gastvrij en ik loop naar binnen.
'Is Britt er niet?'
'Jawel hoor, maar die slaapt net' zegt ze en ik hang mijn jas op. Ik ga met de moeder van Britt, Marja, aan de keukentafel zitten. 'Wat brengt jou hier eigenlijk?' Vraagt ze nieuwsgierig
'Ik heb gedonder met m'n moeder' antwoord ik.
'Heeft ze je het huis uit gezet?'
'Nee, ik ben zelf gegaan'
'Maar waarom?'
'Sinds m'n vader dood is, is ze heel erg veel gaan drinken. Ik heb haar al meerdere keren gezegd dat ze inmiddels alcohol verslaafd is, maar ze wil me niet geloven. Nu zit ze dus stom dronken thuis en de laatste tijd wordt ze steeds agressiever. En, ik trek het gewoon even niet meer'
'Komt die hoofdwond door haar?'
'Deze?' Zeg ik als ik naar de wond op mijn voorhoofd wijs en Marja knikt. 'Die is van vanmiddag, toen was ik haar flessen aan het leeggooien in de gootsteen. Ze smeet me tegen de keukenkastjes en vervolgens kreeg ik nog een lege fles naar mijn hoofd geslingerd. En deze is van net, toen ze me tegen de muur aan gooide' zeg ik terwijl ik naar mijn achterhoofd wijs.
'Maar heb je dan nu niet onwijs veel pijn?'
'Valt wel mee, je krijgt me niet zo snel klein. Maar prettig is het niet'
'Als je wil kan je vannacht op de bank slapen' zegt Marja na een korte stilte.
'Graag' zeg ik en we staan op.
'Slaap lekker' zegt ze en ze loopt maar haar slaapkamer terwijl ik op de bank ga liggen. Er liggen wat kussens die ik onder mijn hoofd leg en er ligt een dekentje die ik over me heen leg. Ik vraag me af wat mijn moeder nu doet, slaapt ze al of ligt ze wakker? Mist ze me? Maakt ze zich zorgen? Het zal wel niet, daar is ze te bezopen voor. Na wat gepieker, val ik al best snel val ik in slaap.