Listen and trust.

Deel 12.

We zijn een dag verder, Estelle en Amanda zitten beide aan mijn zijde en ik voel hoe ik langzaam maar zeker de muur kan doorbreken. Langzaam open ik mijn ogen, ik kijk om me heen zonder mijn hoofd te bewegen. Stil blijf ik liggen. 'Hé meisje, gaat het een beetje?' Vraagt Amanda en ik knik. Ik kijk naar mijn hand en zie de ring. Het gebeurde echt?! Ik dacht dat het een nachtmerrie was! Ik kijk gehaast om me heen en zie waar ik allemaal aan vast zit. 'Jullie moeten me helpen, ik moet hier weg!'
'Waarom?' Vraagt Estelle.
'Ik moet hier weg!'
'Rustig'
'Ik moet hier weg! Daniël is verliefd op me!' Roep ik en ik zie hoe Daniël binnen komt. Snel doe ik mijn ogen dicht en doe ik alsof ik nog in coma lig.
'Ik dacht dat ik haar hoorde' zegt Daniël.
'Nee, wij waren een beetje luidruchtig' zegt Amanda snel.
'Oké' zegt Daniël en hij loopt de kamer weer uit. Gerust open ik mijn ogen.
'Bedankt' zeg ik.
'Wat is daar zo erg aan?' Vraagt Estelle.
'Ja, hij is toch super knap' vult Amanda aan.
'Nee, hij heeft het uitgemaakt met zijn vriendin voor mij, maar ik ben bang dat ik niets voor hem voel' zeg ik met een schuldgevoel.
'Dan moet je hem dat gaan vertellen' zegt Estelle.
'Nee, ik wil hem niet kwetsen' zeg ik en het blijft stil. Eva komt de kamer binnen gelopen.
'Je bent er weer!' Zegt ze en ze omhelst me.
'Luister, ik heb er nog een probleem bij' zeg ik tegen haar.
'Vertel'
'Daniël vindt me leuk' zeg ik en Eva en ik schieten in de lach, 'het is niet grappig' zeg ik terwijl we allebei de slappe lach hebben.
'Voel jij ook wat voor hem?'
'Nee, dat is het nou juist' zeggen we nog altijd lachend.
'Je ziet diep in de shit meid!'
'Ja, ik weet het. Maar ik moet hier weg!'
'Weet hij zeker dat je hem gehoord hebt?' Zegt ze voor de grap en ze lacht nog altijd.
'Nee, je bent geniaal!' Zegt ik ineens heel serieus.
'Oh, nou, bedankt' zegt Eva nu ook serieus.
'Wat is er zo grappig?' Vraagt Estelle die ons zet zoals Amanda raar aankijkt.
'Niks' zeg ik.
'Succes, met je lover' zegt Eva en ze loopt lachend de deur uit.
'Waar sloeg dat op?' Vraagt Amanda lachend.
'Dat is iets tussen ons' zeg ik.
'Ken je haar goed?' Vraagt Estelle.
'Ja, we zijn collega's' zeg ik en ik haal het zuurstofslangetje uit mijn neus.
'Wat ga je doen?' Vraagt Amanda.
'Ik ga naar huis' antwoord ik en ik maak mezelf los van alle apparatuur. Ik sta op van het bed en loop naar de deur. 'Kom op, breng me naar huis' zeg ik en ik loop de kamer uit.
'Maar dat gaat toch niet zomaar?' Vraagt Estelle en ze komen samen met Amanda naar me toe gelopen. Daniël komt naar me toe gesneld als hij me door de gangen ziet lopen. 'Je bent uit je coma ontwaakt' zegt hij blij.
'Ja' zeg ik. Ik durf hem niet in zijn ogen te kijken.
'Kan je je nog iets herinneren van tijdens je coma?'
'Nee, ik geloof het niet' zeg ik en ik zie de teleurstelling op zijn gezicht. 'Maar ik vraag me alleen af waar deze ring vandaan komt' zeg ik terwijl ik ernaar kijk.
'Die heb ik bij je om gedaan' zegt Daniël verlegen.
'Waarom?'
'Ik, ik hou van je, zoals ik nog nooit van iemand heb gehouden. Ik, ik ben verliefd op je'
'Maar, je vrouw dan'
'Dat heb ik uitgemaakt, voor jou.' Het blijft stil. 'Zeg nou iets'
'Ik, ik weet niet wat ik moet zeggen'
'Wat bedoel je?' Vraagt Daniël en hij pakt me vast. Ik kijk hem recht in zijn ogen aan.
'Ik weet niet wat ik van jou vindt'
'Hoe bedoel je?'
'Ik, ik weet niet of ik hetzelfde voor jou voel' zeg ik en voor ik het weet voel ik zijn lippen op de mijne. Ik kijk hem met een geschrokken blik aan.
'Weet je het nu wel? Hoe voelde het?' Vraagt hij hoopvol en er valt een stilte. Ik kijk hem recht in zijn ogen aan en langzaam beweeg ik mijn hoofd naar het zijne. Onze lippen raken elkaar en ik voel iets wat ik nog nooit eerder gevoeld heb. We kijken elkaar weer in de ogen aan en we glimlachen. 'Ik hou ook van jou' zeg ik en ik zie hoe mijn tantes in de deuropening staan te kijken. Ik ga dicht tegen Daniël aan staan en hij slaat een arm om me heen. 'Zeg dokter, wanneer mag ik eigenlijk naar huis?' Vraag ik als ik hem aankijk.
'Ik denk dat je wel genoeg aangesterkt bent, dame' zegt hij en ik glimlach weer.
'Dus ik mag naar huis?'
'Zeker' zegt hij en ik pak mijn spullen.
'Dan zie ik U morgen weer op het werk' zeg ik en ik loop met mijn tantes richting de uitgang.
'Lekker veel thee drinken, dan kan je morgen zeker weer aan het werk' zegt hij nog tegen me en ik draai me om.
'Zorg jij nou maar dat je wakker blijft met je koffie. En ik zal er morgen voor je zijn, je kan natuurlijk niet zonder me' zeg ik en ik loop door.
'Ik kan best zonder je!' Roept hij me na.
'Dat zullen we nog wel zien!' Roep ik en ik loop naar de uitgang. Samen met mijn tantes loop ik naar de auto en stappen we in. 'Het lijkt me niet verstandig als je nu terug gaat naar je moeder' zegt Estelle en ze stapt achter het stuur.
'Maar waar moet ik dan heen?' Vraag ik vanaf de achterbank.
'Je blijft een nachtje bij ons, dan brengen we je morgen weer naar huis' zegt Amanda vanaf de bijrijdersstoel en we rijden richting het huis waar Amanda en Estelle samen wonen.