Listen and trust.

Deel 20.

Als ik de volgende ochtend wakker wordt in het ziekenhuis, komt Eva binnen gelopen. 'Je bent klaar hier, je mag weer naar huis' zegt ze en ze verlost me van het infuus. Ik spring van het bed af en loop het ziekenhuis uit. 'Shit' zeg ik als ik mijn fiets niet zie staan. Ik ben natuurlijk gisteren met Eva mee gereden en mijn fiets staat nog thuis. Ik pak mijn telefoon en bel mijn tante Estelle of ze me kan komen halen.
Binnen enkele minuten stopt haar auto voor me en ik stap in. Volledig zwijgend rijden we naar huis. We stappen de auto uit en gaan het huis binnen. Ik gooi mijn tas op de grond en loop naar mijn moeder die op de bank ligt te slapen. Ik ga bij haar zitten en maak haar voorzichtig wakker. 'Mam, het is half elf' zeg ik en langzaam opent ze haar ogen.
'Jeetje, mag ik ook een keertje uitslapen?' Zegt ze geïrriteerd.
'Je kan wel weer merken dat je gisteren te veel gedronken hebt'
'Dat valt best mee!'
'Het valt helemaal niet mee, je moet het niet willen wegstoppen. Je kan er gewoon voor uit komen hoor, ik ben geen kleuter van drie'
'Ik ben heel erg veel, maar zeker niet dronken!'
'Nee, dat zal wel, daarom lig je hier met een kater!' Zeg ik en ik sta op.
'Loop nou niet weg!'
'Ik loop niet weg'
'Oh nee, wat sta je daar dan te doen?!'
'Ik heb geen zin in deze discussie' zeg ik en ik loop naar de kamer waar mijn moeder overnacht heeft. Ik pak de spullen in en loop met de tas de woonkamer binnen. 'Kom op, we gaan naar huis' zeg ik en ik help mijn moeder van de bank af. Met mijn armen ondersteun ik haar en de tassen hangen over mijn schouders. Zo lopen we samen naar huis.
We lopen het huis binnen en ik leg mijn moeder weer op de bank neer. Ik pak een dekentje voor haar en leg het over haar heen. Als ik zeker weet dat ze slaapt, kijk ik in de keukenkastjes en zie ik dat alle drankflessen weg zijn, op ééntje na. Ik weet dat dat een belangrijke is en dat ze daar alleen heel soms uit drinkt, het is het laatste wat ze nog van mijn vader heeft en dat wil ze behouden. Ook heb ik onder haar bed gekeken, maar zelfs daar is het leeg. Nergens in huis is nog een fles te bekennen.
Even later wordt mijn moeder weer wakker en staat ze op. Ze loopt naar me toe en omhelst me. 'Ik hou van je' zegt ze.
'En ik van jou' zeg ik en we kijken elkaar aan. Dit is het moment in ons leven waarop we een nieuw boek open slaan om een nieuw begin te maken. Mijn moeder die verstandig omgaat met drank en ik die haar daarbij zo nu en dan assisteert. Ik ben weer gewoon aan het werk en de relatie tussen Daniël en mij wordt steeds serieuzer. Er is nog steeds een kleine strijd, maar dat is wat ons zo goed bij elkaar laat passen. We zijn gelukkig samen en dat is het belangrijkste.

Einde.

P.s.: laat me in de reacties weten wat je van dit verhaal vond.