De volgende dag komt Eva de kamer binnen. 'U mag naar huis' zegt ze en mijn moeder staat op van het bed.
'Dat is mooi' zegt ze loopt de kamer uit.
'En ik? Hoelang moet ik hier nog blijven? Ik ben het wel zat nu' zeg ik.
'We weten het niet, we proberen je zo snel als mogelijk te genezen, maar de antibiotica lijkt eindelijk aan te slaan. Je mag pas naar huis als de infectie volledig weg is' antwoord Eva en ze loopt de kamer weer uit. Tante Estelle staat met de jassen in haar handen. Amanda loopt naar haar toe en ze trekken hun jassen aan. Ze lopen naar de deur en kijken om. 'Letten jullie een beetje op haar?' Vraag ik bezorgt.
'Ze kan echt wel voor zichzelf zorgen hoor' zegt Estelle geërgerd.
'Ja, dat hebben we gemerkt hoor!' Zeg ik en Estelle loopt de deur uit.
'Maak je geen zorgen, het komt wel goed' zegt Amanda en ook zei loopt de deur uit.
Nu lig ik hier alleen op de kamer. Leeg. Stil. Misschien wel een beetje eng zelfs. Ineens komt Daniël binnen, hij loopt naar me toe en geeft me een zoen. 'Hoe voel je je?' Vraagt hij.
'Gaat wel, een beetje stil nu' antwoord ik.
'Ik heb nu pauze, ik kan bij je blijven als je wilt'
'Zou je dat voor me doen?'
'Ja, maar dan ga ik wel eerst even koffie halen'
'Thee is beter voor je'
'Maar van koffie blijf ik wakker en het is ook zo onaardig om te gaan slapen als jij weer zo'n saai verhaal vertelt'
'Oh, dus jij vindt mij saai?'
'Nee, dat zeg ik toch niet'
'Maar dat bedoel je wel' zeg ik en hij loopt de kamer uit om koffie te pakken. Even later komt hij weer binnen en gaat hij naast me zitten. Hij pakt zijn broodtrommeltje en haalt zijn broodje uit zijn trommeltje. 'Gadverdamme, ik had nog zo gezegd, geen smeerkaas!' Zegt hij gefrustreerd.
'Tja, misschien tijd om zelf je broodtrommeltje klaar te maken' zeg ik.
'Maar daar heb ik toch geen tijd voor, ik moet al zo vroeg opstaan'
'Half tien, dat noem jij vroeg? Ik sta iedere morgen om half zeven op, maar mij hoor je toch ook niet zeuren? Als je zelf je broodjes klaarmaakt kan je zelf beslissen wat je erop doet, echt ideaal als je het mij vraagt'
'En m'n moeder dan?'
'Maakt je moeder je brood klaar?'
'Ja'
'Dat meen je niet, hoe oud ben je nou eigenlijk?'
'Drieëntwintig'
'Jeetje, doe het lekker zelf, dan hoef je ook niet zo te zeiken over je beleg'
'Ik ga een burger halen'
'Je doet maar, ondankbare vent die je bent'
'Ik hou van je'
'Ik ook van jou' zeg ik en we geven een afscheidskus. Daniël loopt de kamer uit en ik ben weer alleen.
JE LEEST
Listen and trust.
Teen FictionWat doe je als je moeder een zwaar alcoholverslaafde is? Als ze niet naar je wil luisteren? Terwijl je weet dat je gelijk hebt... Joyce heeft zo'n moeder, ze kan niet tot haar doordringen en ook naar haar tantes luistert haar moeder niet. Hoe vaak z...
