Listen and trust.

Deel 5.

Ik zet mijn fiets voor het raam neer, zet hem op slot en loop naar de voordeur. Ik steek mijn sleutel in het slot en draai hem open, het valt me op dat hij niet op slot zit en ik loop naar binnen. Ik hang mijn jas op de kapstok en loop naar binnen. Ik zie hoe mijn moeder met mijn tantes aan de keukentafel zit, mijn moeder uiteraard met een glas whiskey. 'Hey!' Zegt mijn tante Amanda enthousiast.
'Hey' zeg ik en ik loop naar haar toe. Ik geef haar een zoen en loop door naar mijn tante Estelle die ik ook een zoen geef.
'Hoe was het op je werk?' Vraagt mijn tante Estelle.
'Fantastisch, ik heb twee mensen aan de dialyse gelegd, iemand overgehaald te stoppen met drinken en aan de dialyse gelegd en ik heb iemand moeten vertellen dat hij eerdaags dood gaat omdat zijn donornier te laat komt' zeg ik. Vervolgens loop ik rechtstreeks naar de keuken, nu mijn tantes erbij zijn durf ik eindelijk te doen wat ik al heel lang wil doen. Ik pak een paar flessen sterke drank uit het keukenkastje onder de gootsteen en zet ze op het aanrecht. 'Wat ga jij doen?' Vraagt mijn moeder.
'Niks' zeg ik en ik draai de dop van een fles af. Vervolgens gooi ik de fles leeg in de gootsteen en draai ik de dop van de volgende fles af. Ook deze gooi ik leeg in de gootsteen en mijn moeder staat op. 'Ben je nou helemaal gek geworden?!' Roept ze en ze komt aangesneld.
'Mam, het is voor je eigen bestwil. Ik wil je niet kwijt' zeg ik.
'Ach, doe toch eens normaal zeg!' Roept ze en ik gooit me tegen de keukenkastjes, snel zet ze de flessen terug in het keukenkastje onder de gootsteen. Uit woede gooit ze ineens een lege fles naar me toe en ik schrik. Boos loopt mijn moeder weg. 'Ja, loop maar weg voor je problemen!' Roep ik haar na en mijn tantes komen aangesneld als mijn moeder de trap op loopt.
'Gaat het?' Vraagt Amanda.
'Ja hoor, ze krijgt me niet zo snel klein als ze denkt' zeg ik en ik loop naar de spiegel in de woonkamer. Ik kijk naar de bloedende wond op mijn hoofd en pak een pincet uit de la. 'Wat ga je doen?' Vraagt Estelle.
'Het glas eruit halen' antwoord ik.
'Ben je helemaal gek! Dat moet je door een arts laten doen!' Roept Amanda bezorgd.
'Ik ben arts' zeg ik en ik haal voorzichtig wat stukjes glas uit de wond. Ik leg ze in een schaaltje dat op het kastje voor de spiegel staat. Het doet pijn, maar ik weet dat het eruit moet als ik geen ontstekingen wil. Als ik zeker weet dat al het glas eruit is, loop ik naar de keuken en gooi ik de glasscherven in de prullenbak. Mijn tantes hebben de glasscherven uit de keuken al opgeruimd en we gaan samen aan de keukentafel zitten. 'Doet ze vaker zo?' Vraagt Amanda.
'Ze is wel vaak chagrijnig en boos, maar zo had ik haar nog nooit gezien' antwoord ik.
'Heb je enig idee waardoor het komt?' Vraagt Estelle.
'Ze bouwt een verslaving op, eigenlijk denk ik zelfs dat ze hem al heeft en hem momenteel eigenlijk alleen maar erger maakt' beantwoord ik ook haar vraag.
'Maar kan je haar niet helpen dan?' Vraagt Amanda.
'Je moest eens weten hoe vaak ik dat al geprobeerd heb, maar ze wil me niet horen. Ik probeer haar te helpen, maar ze lijkt het niet te willen' antwoord ik en ik sta op. Ik loop naar het raam en kijk naar buiten. 'Ik zou willen dat ik haar kon helpen, maar ik weet niet meer hoe'
'Je doet je best en dat zij dat niet wil inzien, daar kan jij niets aan doen' zegt Amanda en ze komt samen met Estelle achter me staan.
'Je kan haar pas helpen als ze het zelf toelaat' vult Estelle haar zus aan.
'Ja, daar was ik zelf ook al achter' zeg ik en ik loop terug naar de tafel. 'Het is zo moeilijk, je wil haar helpen, maar eigenlijk trek je het zelf niet meer.' Ik veeg een traan van mijn wang en ga aan de tafel zitten.
'Het komt wel goed' zegt Amanda en ze pakt de jassen.
'Hou je taai hè?' Zegt Estelle en ze trekken hun jassen aan.
'Tot later' zeg ik en ze lopen de deur uit. Ze stappen de auto in en rijden naar huis terwijl ik moedeloos aan de tafel blijf zitten. Ik barst in huilen uit, nu er niemand is kan ik me laten gaan en hoef ik me niet langer groot te houden. Ik loop naar de keuken en pak een glas water. Ik drink het leeg en ga weer net zo moedeloos aan de tafel zitten, wachtend op het moment dat mijn moeder inziet dat ze moet stoppen met drinken.