Listen and trust.

Deel 4.

Als ik de volgende morgen uit mijn bed kom en mijn ontbijt op heb, hoor ik hoe mijn moeder de trap af komt lopen. Ik trek mijn nieuwe witte gympen aan en pak mijn jas van de kapstok. 'Mam, doe je voorzichtig?' Vraag ik bezorgd.
'Wat is dit nou weer? Ik doe toch altijd voorzichtig?' Zegt ze geïrriteerd.
'Niet te veel drinken hè?' Zeg ik en ik loop de deur uit. Al lopend doe ik mijn jas aan en loop ik naar het ziekenhuis want mijn fiets staat daar nog.
Ik kom gelijk met Eva aan bij het ziekenhuis, samen lopen we naar binnen en gaan we naar de kantine. We hangen onze jassen en tassen op en Eva gaat aan de tafel zitten terwijl ik thee zet. Even later ga ik bij haar zitten en geef ik haar een kop thee. Daniël komt binnen gelopen en kijkt ons aan. 'Lekker aan het theeleuten?' Zegt hij treiterig.
'Ja, en jij gaat zeker weer je koffie zetten?' Vraag ik.
'Ja heerlijk'
'Ik ben bang dat je het dan toch met de oploskoffie moet doen of toch thee moet gaan drinken'
'Hoezo?'
'Het koffiezetapparaat is stuk'
'Hoezo stuk? Er hangt geen briefje op' zegt hij eigenwijs, ik sta op en plak een briefje met "defect" of het koffiezetapparaat.
'Nu wel' zeg ik en ik ga weer naast Eva zitten.
'Dan maar de oploskoffie' zegt hij en hij kookt wat water. Geïrriteerd doet hij een zakje oploskoffie in een beker en giet er gekookt water bij. Hij komt tegenover ons zitten en neemt een slok. Hij spuugt het terug in de beker. 'Gadverdamme' zegt hij en hij spoelt de rest door de gootsteen.
'Lekker hè?' Zeg ik en Eva en ik staan op, 'probeer je wel wakker te blijven vandaag?' Vraag ik en we lopen naar de deur.
'Dat komt wel goed hoor' zegt hij en Eva en ik lopen naar onze eerste patiënt voor vandaag.
'Wat is dat toch tussen jullie?' Vraagt Eva als we door de gangen lopen.
'Gewoon een kleine strijd' antwoord ik en zonder iets te zeggen lopen we naar de kamer van de patiënt. We lopen naar binnen en ik koppel mevrouw Franssen weer aan de dialyse. We gaan naar de volgende patiënt die zich voorstelt als Peter van der Meer, hij is een nieuwe patiënt en wil niet aan de dialyse. 'Meneer van der Meer, als U niet aan de dialyse gaat ben ik bang dat U niet lang meer te leven heeft, daarvoor moet U wel stoppen met drinken anders heeft het weinig nut en vernietigd U uw nieren alsnog volledig' leg ik hem uit en na een lange tijd overweegt hij dan uiteindelijk toch dialyse. Ook onze lieve oude dame, mevrouw van Lieren, hebben we weer aan haar dialyse gekoppeld. Nu het vervelendste deel van vandaag, Eva en ik moeten meneer Veldhuis gaan vertellen dat zijn donornier te laat zal komen. We lopen zijn kamer binnen en gaan bij hem en zijn vrouw zitten. We vertellen hem dat we twee opties voor hem hebben, of hij gaat door met de dialyse om zijn leven te rekken, of hij stopt met de dialyse en geniet volop van de tijd die hij nog heeft. Na enige tijd nadenken besluit hij het laatste en ik wens hem het beste.
Eva en ik hebben het er weer op zitten voor vandaag en we pakken onze tassen en jassen uit de kantine. Samen lopen we het ziekenhuis uit, ik loop naar mijn fiets en haal hem van het slot. 'Succes thuis' zegt Eva en ik glimlach. Ik fiets naar huis in de hoop een niet al te grote ravage aan te treffen.