Pamiętnik ✔

16

Kolejna chemioterapia. Codziennie walka o życie, o lepsze jutro. Olivia nie zdawała sobie sprawy z tego, co przechodzi. Wciąż nie rozumiałam, dlaczego to właśnie ona.

- Zrobimy jeszcze jedno badanie, dobrze? - powiedział lekarz do dziewczynki.

- Jaki jest stan Olivii? - spytałam

- Badanie wykaże, czy w organiźmie twojej siostry nic się nie zmieniło. Będziemy również wiedzieć, czy przeszczep jest konieczny.

Czekałam na korytarzu. Gapiłam się w białe drzwi za którymi trwała ekspertyza. Rozmyślałam nad wszystkim, co nas spotkało do tej pory. Po 30 minutach wyszła pielęgniarka z Olivią.

- Za chwilkę niech pani się uda do gabinetu lekarza - powiedziała starsza kobieta, na co kiwnęłam głową.

POV Sophie Walker

Współczułam tej dziewczynie. Byłam pełna podziwu jej odwagi i determinacji. Nie znam drugiej takiej osoby, która zrobiła tak wiele dla swojej siostry. Wiem, że muszę jej pomóc. Nie potrafiłabym przejść koło tego tak obojętnie.

- Hope..widzę, jak ci ciężko. Może...może chciałabyś pójść do mnie do domu, odświeżyć sie, zjeść coś innego niż szpitalne jedzenie? - spytałam, zatrzymując dziewczynę na korytarzu.

- J-jeśli nie byłoby problemu...to bardzo chętnie. Dziękuję - widziałam zaskoczenie w jej dużych oczach. Nastolatka korzystała z prysznicu  dla pacjentów, za zgodą personelu. Spała na plastikowym krześle koło łóżka Olivii. To nie mogło trwać w nieskończoność.

POV Hope

Byłam wdzięczna tej kobiecie. Nie myślałam, że okaże nam taką dobroć. Podziękowałam jej raz jeszcze i zapukałam do drzwi gabinetu starszego mężczyzny.

POV Lekarz

Nie wiedziałem, jak jej to przekazać. Nie chciałem owijać w bawełne.

- Pani siostra...- zacząłem, kiedy 15-latka usiadła na fotel.

- Co z nią? - spytała, wyraźnie zdenerwowana.

- U Olivii pojawiły się przerzuty. N-nie wiem czy...

- Czy co? - dziewczynie łzy ciekły po policzkach.

- Nie wiem, czy dożyje do przeszczepu.

Cisza.

- Ile jej zostało? - patrzyła się na mnie, wylewając strumień łez z dużych, brązowych oczu.

- Miesiąc, może dwa.