Turning Tables (ON-GOING)

Chapter Five

Team leader

Nagising nalang ako sa tunog ng cellphone ko. I didn't even looked at my phone kung sino man ang tumawag. Kanina pa 'to ah! Just to stop it from ringing sinagot ko nalang iyon ng nakahiga at nakapikit ang mga mata.

"Hmm?" I murmured.

"I'm outside your house, Ellie"

Boses pa lang, alam ko na sino.

Napadilat ako sa sinabi ni Travis. I stood up from my bed at agad lumabas sa balcony ng kwarto ko para makasigurado na nasa labas ba talaga siya ng bahay namin. And he's really outside our house!

Hawak ang kanyang cellphone at nakasandal sa kanyang sasakyan, nakita niya ako. I can see his smirk from a far. Kumaway na rin siya at nginitian ako.

"Good morning, Ellie. Hindi mo ba ako papasukin?"

"Why are you here?"

Why is he even here? It was clear na friends lang muna kami and we talked about it na. Kapag friends na agad, bibisita na ba talaga siya sa bahay namin araw-araw? Parang boyfriend ko na siya ulit. Agang-aga nandito na siya sa labas ng bahay namin.

"No good morning, too?" I heard him chuckled from my phone.

Napailing naman ako at ngumiti na rin.

"I'm gonna end the call na. Bababa ako diyan"

He was about to say something pero I ended the call already. Bumalik ako sa loob ng kwarto and looked at myself in the mirror. Inayos ko ang buhok ko pati narin ang aking mukha. Of course, I have to look presentable and cute.

Bumaba na ako at lumabas na sa bahay namin. Nakita ako ni Manong, isa sa mga tauhan namin at siya na mismo ang nagbukas ng gate. Binati niya ako at binigyan ko lang siya ng tipid na ngiti. Pagbukas ng gate namin agad kong nakita si Travis na nakasandal pa rin sa sasakyan niya. He was a bit shocked when he saw me.

"What are you doing here?" I asked again at napakunot ang noo ko.

"I'm here to pick you up" he smiled at tinuro ang kanyang sasakyan.

"Huh? You don't have to do that" sabi ko ng nakakunot ang noo.

He stood up straight. I saw his jaw clenched. Ngayon ko napansin na naka school uniform nga siya. Halatang basa ba ang kanyang buhok na para bang kagagaling lang niyang ligo at dumiretso na siya rito. Naamoy ko ang mabango niyang perfume. It was a vanilla scent.

"Ellie.. just let me do it"

I sighed and nod at him. "Pero Travis, gusto ko lang ulitin at linawin na walang kahulugan itong pagsundo mo sa akin, okay?" I said in a serious tone.

"Yes, I understand. Just let me do this Ellie. Sige na, kahit as a friend sabay tayo sa school ngayon" he said with a hopeful smile.

"Okay, sige"

Sumang-ayon na lang ako. I just want to make things clear here. Ayoko naman na isipin niya na may feelings pa ako sa kanya. Ayoko ng misunderstanding, kasi gusto ko straight to the point.

I went back inside our house. Hindi na pumasok si Travis cuz he'll just wait outside. Hindi ko nalang rin siya pinilit. Pagkatapos ko sa lahat, lumabas na ako sa bahay namin at pinagbuksan ako ni Travis. Sumakay ako sa passenger seat at umikot naman siya sa driver seat.

The whole trip was full of awkward silence kaya ako nalang mismo ang bumasag sa katahimikan. I think Travis can sense it too. So, he connected his phone to the car's audio system at bigla ng nag-simula ang music.

Ang unang kanta ay "The Man Who Can't Be Move" by The Script. First line palang ng lyrics, alam ko na kung ano ang kantang iyon. Tungkol sa isang lalaki na hindi pa naka move on sa kanyang ex. I felt awkward. My God naman Travis. Sinandal ko ang aking siko sa gilid at pati na rin ang aking ulo sa aking kamay na nakakamao.