EMMA

♣️3♣️

Merhaba,

Öncelikle eğer şu an bu yazıyı okuyorsanız, hikayemi takip etmeye başladıysanız çok mutlu olacağım. Sınavlarım nedeniyle yeni bölüm gecikti, fakat sınavlarım bittiği için artık çok sık bölüm ekleyeceğim. Ne kadar oy olursa olsun sadece ekleyeceğim.

Bu arada hikayenin ilk bölümü on bir ikinci bölümü dokuz oy almış. Çok mutlu oldum. Hikayenin farkedilmesi beni çok mutlu etti.

Tekrar teşekkürler. Sizi seviyorum.

Bu arada resimdeki şahıs Ben Hudson.

-3-

Delireceğim.

Evet delireceğim.

Beklemediğim bir şekilde mesajıma cevap gelmişti. Hem de bir erkekten. Etrafıma kıyasla bir erkeğin dikkatini çekmem çok zayıf bir olanak. Bunu zaten siz de anlamışsınızdır. Erkekler genelde kızların dış görünüşünden hoşlanır, yani anlarsınız sevgililik denilen süreç böyle başlar. Ama aslında her insan bir kitap gibidir. Kapağına bakarak okumaktan vazgeçersek içinde neler kaçıracağımızı asla bilemeyiz. İşte bu yüzden hep ileride ömrümü geçireceğim insanla ortak zevklerde tanışmak istemişimdir. İşte zamanı gelmişti.

Gözlerimi kırpıştırarak tekrar sayfada gözlerimi gezdirdim. Yazıya tekrar odaklandım, şekilli ve düzgün bir yazıydı. Yazı sahibinin çok düzenli bir insan olduğunu düşündüm. Kesinlikle öyle olmalıydı. Bunu aklımın bir kenarına kazıdım.

Çantamdan kalemimi alarak yazmaya başladım. Yazıma özen gösteriyordum çünkü karşımdaki bir erkekti ve yazısı cidden çok güzeldi asla altta kalamazdım. Evet hırslı bir kişiyim. Saçma sapan konularda insanlardan daha iyi olmaya çalışırım. Ama bu kötü huyumu asla dışa vurmam her ne olursa içimde yaşanır. Aynen diğer duygularım gibi.

Merhaba Zach! Umarım sana Zach demem sorun olmaz. Tanışmamız bu kitap sayesinde olduysa sen de bana Lexi diyebilirsin. Seninle konuşmak istiyorum lütfen bana yaz. Oldukça yalnız bir insanım. İnsanların sevmediği tipten. Büyük ihtimalle sen de beni sevmeyeceksin. Çom uzattım. Tanıştığımıza memnun oldum.

Napıyorum ben? Bu da ne ? Böyle not mu olur, kendine gel Emma diyerek kağıdı buruşturdum.

"Bayan, kütüphaneyi kapatıyoruz!"

Uzaktan gelen sesle irkildim. Buruşturduğum kağıdı bir küfür savurarak düzelttim ve kitabın arasına yerleştirdim. Karşı taraftan gelen notu çantama atarak çıkışa doğru koşturdum.

Evet, mutluydum. Kesinlikle mutluydum. Monoton hayatıma hiç değilse bir hareket gelmişti. Umarım bana yazar. Acaba çok mu hızlı davrandım hemen ona e-posta adresimi vermeli miydim? Çok mu hey baksana ben çok ama çok yalnız bir kızım lütfen bana acı ve benimle arkadaş ol tarzında bir paragraf olmuştu?Ah umarım böyle bir anlam çıkartmaz.

Ayaklarımı sürüyerek evimize ulaşmıştım. Hemen içeriye girip anneme selam verdim ve hızlıca merdivenlerden odama çıktım. Bu olanları hemen Tully'e anlatmalıydım. Bu sıkıcı hayatıma renk gediğini duyunca o da çok sevinecekti.

Ama öyle olmadı.

Bilgisayarı açıp Tully ile görüntülü konuşmaya başlamıştık. Ben heyecanla anlatıyordum fakat onun yüzü gittikçe daha çok asılıyordu. Birden dayanamayıp anlatışımı yarıda keserek:

"Neyin var Tul? Beni dinlemiyor musun? Yoksa senin için çok sıkıcı hikayeler mi anlatıyorum.Ah evet doğru maalesef ben senin kadar güzel değilim tüm erkekler peşimde koşmuyor bu senin için oldukça sıradan bir hikaye olm.."