Bezdomna dziewczyna[History Of True Love] Tom I

🔥Seis🔥

Samochód. W nim dwie najważniejsze osoby. Urwisko. Auto znikające z poza zasięgu wzroku. A w oddali dziewczyna, która w jednej chwili wybucha płaczem. Nie kontrolowanym. Płacze coraz bardziej i głośniej. Wołając o pomoc.
-Proszę! Niech ktoś im pomoże!

Dziewczyna nie mogła sie uspokoić. Cały czas krzyczała i z każda chwila płakała jeszcze bardziej.

To sen. W którym Luna musiała zobaczyć wszystko ale z perspektywy przechodnia.

Nagle wszystko znikło. Dziewczyna, urwisko, Samochód, pogotowie, policja i wszystko co sie tam znajdowało. Została tylko ciemność. W jednej chwili zaczęło sie robić coraz jaśniej, ale tylko w jednym miejscu.

Sen? Czy rzeczywistość?

Pojawił sie dym, z którego wyłonił sie chłopak. Szatyn o pięknych oczach.

To był on.

Dziewczyna patrzyła sie jeszcze chwilkę na tajemniczego chłopaka. Do czasu kiedy ten wyciągnął do niej rękę. Luna niepewnie ja chwycila i w tym samym momencie stało się coś czego by sie w ogóle nie spodzniewala...

Obudziła się cała zalana potem. Nie zwracała uwagi na to gdzie jest. Tylko złapała się za głowę i zaczęła wszystko sobie powoli układać w myślach. Miała w głowie burze myśli. Nie potrafiła ich dobrze poukładać. To uczucie to coś jak kartki porozrzucane po całym pokoju. A to właśnie Ty masz je schować do odpowiednich szafek. Nie możesz sie pomylić. Jedno pomylenie grozi jakimś bólem lub co gorsza jeszcze większym bałaganem. Tak jak z myślami. Musisz umieć je poukładać w glowie, aby wszystko nabrało sesensu żebyś wszystko zrozumiał.

Luna nie mogła sobie przypomnieć niczego. Była tak przestraszona snem, że wszystko jej wypadło z głowy. Zastanawiała sie tylko z kad znalazła się w jaskini. Popatrzyła w stronę światła,  które rozświetlało wnętrze i dostrzegła tam ognisko. Patrzyła sie na nie do póki ktoś się nie odezwał. Ten ktoś to Matteo.

Dziewczyna odwróciła się w jego stronę. I zaczęła wpatrywac sie w jego ciemne oczy. Już gdzieś je widziała, lecz pod wpływem emocji nie potrafiła sobie przypomnieć gdzie.

Patrzyli się tak na siebie, jakby już się gdzieś widzieli. Wtedy dziewczyna przypomniała sobie wszystko z dzisiejszego dnia.

Tajemniczy brunet pod drzewem, naszyjnik, deszcz i to co zobaczyła w swoim umyśle, no właśnie co to było?

Jakaś mała dziewczynka, która zostaje uratowana przez swojego tatę od wejscia do wielkiego basenu. Nie wiedziała kim była ta dziewczynka, lecz dobrze poznała twarz mężczyzny. To był jej tata.

Pomiędzy Luna i Matteo panowała niezreczna cisza. Patrzyli sie tylko na siebie czekając na to aby ktos w koncu zaczął rozmowę. Lub uciekł gdzieś, nawet żeby odwrócił wzrok.

-Dobrze się czujesz?- spytał nareszcie Matteo. Nie liczył na odpowiedź. Choćby tylko kiwnela głową na znak że wszystko w porządku.

Luna sposciła głowę i cicho powiedziała "Tak". Ledwo słyszalnie. Lecz Matteo dobrze usłyszał.

-To dobrz...

-Kim jesteś?-  zapytała tym razem głośniej dziewczyna, ktora już zdążyła odejść od chłopaka na bezpieczną odległość.

-Nazywam się Matteo Balsano. A Ty kim jesteś i czego szukałaś tam w jeziorku? Gdzie są twoi rodzice?- pytania zaczęły wydobywać sie pytania.

Luna nie odzywała się przez większość czasu do chłopaka. Nje chc iala mówić o tym że nie domu i ze śpi pod kosztami na śmieci.

-Ja...ja...- zaczął łamać się głos Lunie. -Ja jestem zmęczona i iii.... muszę już isc- powiedziała na język wdechu dziewczyna.

Matteo patrzył sie na nią jak na wariatka, lecz mina mu zeszła z twarzy kiedy tylko dziewczyna wstał a na nogi, po czym upadła na kolana. Nie miała sił. Muszę jej pomóc. Pomyślał Matteo po czym podszedł do dziewczyny i mimo tego że ona nie chciala wziął ja ma ręce w stylu "panny mlodej", zabrał jej rzeczy i ruszył w kierunku wyjścia z jaskini.

~~~~~~

Powracam z Nowym rozdziałem.
1

. Gdzie pójdą?
2. Jak zareaguje Ambar?
3. Co właściwie jest z Simonem?

Teraz będzie trochę trudniej.

5☆ = nowy rozdział. Przed tym dodam jeszcze jeden ale to będą ogłoszenia. Otóż będę zmieniać okładke. Ale nie umiem się zdecydować więc wy to zrobicie.

Miłego dnia jednorożce 🦄