İNTİHAR (TAMAMLANDI)

Şizofren değilim

Aras yavaş yavaş kendine gelmeye başlamıştı. Konuşabiliyordu. Aras'ı mutlu gördükçe, ben ondan daha mutlu oluyordum. Dediğim gibi çok büyük sıkıntılar var. Emre Bey'in benden hoşlanması, kalacak bir yerimizin olmaması. Allahım sen yardım et. Şimdi Aras'a anlatırsam, o da üzülecekti. Hem daha yeni iyileşmeye başladı. Üzülmesini istemiyorum. Biraz zaman geçtikten sonra söylersem daha iyi olur.

Aras'ın yemek vakti gelmişti. Hemşire hanım yemeği getirip bıraktı. Bende Aras'a yemeğini yediriyordum. Kendi ellerimle. Şuna bakın yaa ısırırım ben bu çocuğu ne kadarda şirin gülüyor. Ahah üstüne döküldü. Şapşal seni. Biz böyle Aras'la gülüşürken, kapı çaldı. İçeriye Emre Bey geldi. Bir anda yüzüm asıldı.  Moralim bozuldu. "Merhabalar, bölmüyorum dimi. Nasılsın Aras?" dedi. "İyiyim Emre Bey sağolsun siz nasılsınız? Buyrun oturun." dedi. O yüzsüzde hemen geçti oturdu. Tabi ben hiç yüzüne bakmıyorum. Onlar kendi aralarında sohbet ediyorlar. Emre Bey arada bir bana bakıp , bana gülüyordu. Benim sinirlerim iyice gerilmişti. Biraz hava alacağımı söyleyip dışarıya çıktım. Hastanenin bahçesine gidip, oradaki bir banka oturup, yaşadığım her şeyi gözlerimin önüne getirdim. Gerçekten çok kötü şeyler yaşadım. Ellerimi başımın üstüne koyup eğildim. Ve ağlıyordum. Hıçkıra hıçkıra. Ben böyle ağlarken birisi bana doğru yaklaşıyordu. Ayak seslerinden anlayabiliyordum.Yaklaştı ve bana dokundu. Kafamı kaldırdığımda, birde ne göreyim. YILDIZ!! Bu , bu nasıl çıktı nezaretten! Şaşkın şaşkın bakıyordum. Bana pis pis gülüyordu. Elini arkasına attı, silahını çıkardı ve bir ses patladı. Bir anda gözlerime ışık vurulmuş gibi oldum. Etrafım aydınlandığında, kimse yoktu. Ne Yıldız, ne silah ne de başka bir şey. Yoksa yine mi halüsinasyon gördüm. Allahım neler oluyor bana yaa. Ben neden kendimde değilim. Psikolojik olarak çöküyor gibi hissediyordum. Kendimde değildim. Yanıma bir doktor geldi. Betim benzim atmış gibiydi. Ben tam bayılacakken tuttu beni. İçeriye götürdü. Gözlerim kapalı bile olsa , hissediyordum. Bilincim açıktı. Etrafımda hemşireler, doktorlar, asistanlar fır dönüyordu. Beni buraya getiren doktor "Ben hava almak için dışarıya çıktım. Ve orada şaşkın şaşkın önünde kimse olmamasına rağmen karşıya bakan bu kızı gördüm. Bir şeyler olduğunu anlayıp, yanına yaklaştım. Ve o sırada bayıldı. Sanırım halüsinasyon gördü. Kendinde değil. Sanırım şizofren ona göre müdahele edin." dedin. Bu söylediklerini duyuyordum. Ne yani ben şizofren miyim? Hayır ya değilim. Ben şizofren değilim. Değilimm!! Her şey o adamların yüzünden! Yıldız'ın yüzünden! Ben şizofren değilim!  "Kalp atışı arttı, tansiyon yükseliyor, bilincini kaybediyor!!!" dedi birisi. Ve ben iyice kendimi kaybetmiştim.