İNTİHAR (TAMAMLANDI)

Aydın

Şuan ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Aras çok kötü , ben çok kötüyüm. Aras İstanbul'a gitmekten vazgeçti. O pisliğe istediğini vermicekti. Ama annesini babasını çok merak ediyordu. Aklından çıkmıyordu. Çıkmazdı tabi. Allahım nasıl bir manyakla uğraşıyoruz böyle. Sen bize yardım et. Aras o pisliği birdaha aradı. Bu sefer de telefonunu kapatmıştı. Aras benden endişeleniyordu. Ya banada zarar verirse diye. O yüzden olduğumuz yerden ayrılmamız gerekiyordu. Başka bir şehire gidecektik. Aras'ın Aydın'da teyzesi olduğunu söylemişti. Oraya gidicektik. Hem olduğumuz yerede yakındı. Bir süre daha orda kaldıktan sonra yurtdışına gidecektik. İlknur'la Hakan, bizim bu durumumuza çok üzülüyorlardı. Bizi teselli etmeye çalışıyorlardı. Gitmemizi istemiyorlardı. Ama gitmemiz gerekti. Her an bizi bulabilirdi. Aras'ın ailesini katleden adam, bizi bulması uzun sürmez. Eşyalarımızı apar topar topladıktan sonra, otogara gitmek için yola çıktık. Bize İlknur'la Hakan , eşlik etti. Sağolsunlar bizi yalnız bırakmadılar. Allah razı olsun evlerini bize açtıkları için.

Aras'la arabada yan yana oturuyorduk. Ağlamamak için kendisini zor tutuyordu. Gözleri dolmuştu. O an ellerini sımsıkı tuttum. Bana bakıp gülümsemeye çalıştı. Her şeye rağmen yanımdaydı ve beni hiç bırakmıyordu. Bende Aras'tan asla vazgeçmiyecektim.

Otogara vardığımızda, Aydın otobüsü iki saate kalkacaktı. O sıra bizde otogarda bulunan bir kafede oturup saatin dolmasını bekliyorduk. Herkes susmuştu. Kimsenin ağzını bıçak açmıyordu. En sonunda Hakan"Ya inanamıyorum, nasıl yaptı bunu nasıl? Aras intikamımızı alacağız o pisliğin yanına bırakmayacağız biliyorsun dimi!" Dedi. Aras'ta"Sen merak etme benim aklımda bir plan var o pisliğin yaşamasına asla izin vermeyeceğim. Benim ailemin canına kıymak neymiş göstereceğim ona." Herkesin canı çok yanıyordu. Daha iki gün önce gördüğüm insanlar hayatta değillerdi. Nasıl bir insan, bir insana kıyabiliyor? Hiç mi vicdanı sızlamıyor? İşte bunu yapan pislikler insan değillerdi. Allah belasını versin onun. Ne diyeceğimi bilemiyordum. Her şey üst üste geliyordu. Dayanılmaz bir hâl alıyordu. İnşallah daha kötü şeyler yaşamadan bu sorunu hallederiz.

Otobüse binmeden önce İlknur'a sıkı sıkı sarıldım. İkimizde ağlıyorduk. Daha çok yeni tanışmamıza rağmen onu çok sevmiştim. Oda aynı şeyleri benim için düşünüyordu. Aras'ta Hakan'a sarılarak teselli alıyordu. Vedaşlamamız bittikten sonra, birdaha geleceğimize söz vermiştik. Ama ne zaman onu bilmiyorduk. Otobüse bindiğimizde Aras teyzesini arayarak haber vermişti. Otogardan bizi teyzesi alacaktı. Teyzesinin şuan hiçbir şeyden haberi yoktu. Teyzeside yıkılacaktı. Tek bir kız kardeşi vardı. Onuda kaybetti. Bunu ona nasıl söyleyeceğimizi Aras'la hiç bilmiyorduk. Zaten kadının eşi iki yıl önce vefat etmişti, tek yaşıyordu. Şimdi hayattan kopacaktı. Allahım sen yardım et. Kimseye bu acıyı yaşatma. Otobüs kalkmıştı. Üç saate orda olcağımızı söylüyorlardı. Umarım daha uzun sürmezdi.