İNTİHAR (TAMAMLANDI)

Ayrılık

Odama geçip biraz dinlenmeye çalıştım. Ama Aras'ı düşünmekten uyuyamıyordum. Ya Aras benden vazgeçerse? Çünkü artık onun olamayacağım. Bir şerefsizin kurbanı olmuştum. Allah belasını versin. Hayvan herif. İnşallah Aras benden vazgeçmez.

Ben bunları içimden konuşurken, içeriye polis memuru girdi. Olayla ilgili birkaç soru soracağını söyledi. Bütün sorularını yanıtladıktan sonra, o şerefszilerin eşkalini istemişti benden. O anda kendimi ve Aras'ı kurtarmaya çalışırken suratlarına bakmamıştım. Ama bana tecavüz eden şerefsizi asla unutmadım. Unutamam. Hemen o adamın eşkalini söyledim. Polis memuru bütün her şeyi not aldıktan sonra odamdan çıkmıştı. Birde Aras'ın ifadesini alacaktı. Ama Aras hala uyanmadı. Benim Aras'ın yanında olmam gerek yeter burada durduğum. İyiyim ben. Doktoru çağırmam gerek. Heh burda bir düğme var. O düğmeye basıp doktorun gelmesini sağladım. Doktor bey bana taburcu olabileceğimi söylemişti. Taburcu olmam için işlemleri başlatmıştı. Sonunda Aras'ımın yanında olacaktım.

Aradan birkaç saat sonra, hemşire hanım yanıma gelerek hastaneden çıkabileceğimi söyledi. Bende üstümü değiştirip, hemen Aras'ın yanına geldim.

Ama bir dakika, Aras yok! Aras nerde! Oradan geçen bir hemşireyi durdurup, Aras'ın nerede olduğunu sordum. Oda bana yoğun bakım ünitesinden çıktığını üç yüz seksen beşinci odada olduğunu söyledi. Hemen o odayı aramaya koyuldum. Sonunda bulmuştum. Ayyy Aras gözlerini açmıştı. Biliyordum uyanacağını. Hemen Aras'ın yanına gidip sarıldım. Ama bir gariplik vardı. Aras beni gördüğüne çok sevinmiş gibi görünmüyordu.
-"Aras, aşkım iyi misin?"
-"İyiyim." dedi kestirip attı.
-"Neden beni tanımıyormuş gibi davranıyorsun?"
-"O olanları unuttun mu? Sen artık benim değilsin Ömür değilsin!" diye odada bağırıyordu.
-"Evet ama ben isteyerek mi yaptım? Adam bana saldırdı koruyamadım kendimi koruyamadım.." diye ağlıyordum. Tutamamıştım yine kendimi. Aras'ta bana bakıp ağlıyordu.
-"Ulan nedir bu başımıza gelen! İlk önce ailemi kaybettim. Şimdide seni kaybettim!"
-"Hayır kaybetmedin ,kaybetmedin. Aras biz hala biriz. Biz beraberiz. Ayrılamayız. Aras beni bırakma! Ben sensiz yapamam!" Aras hiçbir şey söylemeden ağlamaya devam ediyordu.
-"Ömür çık dışarı!"
-"Aras , hayatım sakin olur musun?"
-"SANA ÇIK DEDİM!" diye bağırmıştı. Allahım Aras beni istemiyordu. Bana bağırınca çıkmak zorunda kalmıştım. Ağlaya ağlaya dışarıdaki koltuğa oturmuştum. Tabikide Aras'ı tek bırakmayacaktım. Sadece biraz kafasını toparlaması gerekti. Ben bir şey yapmadım. O adam saldırdı. Bunu neden anlamıyor. Beni bu yüzden suçlayamaz. Allahım sen bizi ayırma. Aras inşallah benden ayrılmaz. Çok zor bir dönemden geçiyoruz. Ama atlatacağız. Aras'ta benim suçsuz olduğumu anlayacak.