İNTİHAR (TAMAMLANDI)

Elbise

Ağlayarak odama çıkmıştım. Çok fazla ses yapmamaya özen gösterdim. Ama elimde değildi. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Ben artık halüsinasyon görmek istemiyorum. Dayanamıyorum artık. Aras benim sesime uyanmıştı. Noldu ? Neyin var? Diye kaç kere sormuştu. Ama ben ağlamaktan cevap veremiyordum. Bıktım artık. En son Aras, bir şeyler sormak yerine, bana sarılmıştı. Aras'ın kollarında daha güvenli hissediyordum. Ama ağlamama yine engel olamıyordum.

Ağlaya ağlaya uyuyakalmıştım. Aras'ta yanımda yoktu. Sanırım kahvaltı için aşağıya inmişti. Benimde aşağıya inmeye hiç halim yoktu. Ama bütün günü böyle uyuyarak geçiremezdim. Yatağımdan kalkıp lavaboya girdim. Aynadan yüzüme baktığımda, gözlerim şişmiş ve kızarmıştı. Dün gece ne kadar ağladım bilmiyorum ama aynadan kendime baktığımda ne kadar ağladığım anlaşılıyordu. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra aşağıya indim. Annem bahçede çay içiyordu. "Günaydın anneciğim" dedim. Annemde " Günaydın kızım. İyi misin? Aras dün gece ağladığını söyledi. " dedi. Off Aras yaa her şeyi neden hemen söylersin ki. Bende anneme dün gece neler gördüğümü anlattım. Anlattıktan sonra Aras'ın nerede olduğunu sordum. Annemde bilmediğini söyledi. Allah Allah nerede bu çocuk? Arayım bi.

Arıyorum ama açmıyor. Bu beşinci kez arayışımdı.Acaba bir şey mi oldu? "Anne çıkarken bir şey söylemedi mi sana ?" dedim. Annemde uyandığında burada olmadığını söyledi. Ya sabahın köründe bu çocuk nereye gider? Offf. Neyse beklemekten başka çarem yok.

Heh kapı çalıyor. Koşa koşa kapıya doğru gittim. Kapıyı açtığımda bizim karşı komşuymuş. Gözlerimi devirerek offladım. Sonra arkamdan annem gelmişti. Neyse şuan hiç dedikodu muhabbeti çekemezdim. İçeriye geçip oturdum. Aras'ı birdaha aradım. Yine açmadı. Off endişelenmeye başlıyorum. Ya bana haber vermeden nereye gider ? Bari telefonumu aç, bir mesaj çek. Neyse Aras gelsin ben gösteririm ona. Beni böyle merakta bırakmak neymiş gösteririm. 

Dört saat olmuştu. Ama Aras hala gelmedi. Evin içinde bir sağa bir sola birde pencereye koşup bakıyorum. Annem en son"Ee kızım yeter! Başım döndü. Gelir birazdan merak etme!" dedi. Bende annemi dinleyerek oturdum yerime. Kapı çalmıştı. Yine koşa koşa gitmiştim. Ayyy evet bu sefer aşkım gelmişti. "Ya Aras neredeydin? Hee? Neredeydin? Niye açmıyorsun telefonlarımı? İnsan bir haber eder yahu!" diye çıkıştım. Aras bana gülerek cevap vermişti. Evet sadece gülmüştü. "Yaa ben kime diyorum acaba? Niye gülüyorsun?" dedim. Aras'ta elindeki kutuyu işaret etti. Aaa hiç farketmemiştim. Ney ki bu kutu? Aras kutuyu bana verdi. Kutuyu açtığımda bembeyaz bir elbise. Ayy bana elbise almaya mı gitmişti? Kıyamam yaa. Aras" Hadi aşkım çık dene. Üstünde görmek istiyorum" dedi. Koşa koşa yukarıya çıktım. Evet bu aralar çok koşuyordum. Ama napim heyecanlanıyorum.

Elbiseyi giymiştim. Bana tam olmuştu. Omuzlardan düşük, gögüs kısmında ise küçük küçük ışıldayan taşlarla kaplı, balık tarzı bir elbiseydi. Çok beğenmiştim. Çok yakışmıştı bana. Aras benim tarzımı ve bedenimi nereden biliyorduki? Ya ben bu çocuğu yerim işte. Aşağıya inerken merdivenlerden " Geleyim miiii?" diye seslendim. Aras'la annemde "Gell" diye bağırdılar. Azıcık heyecan yaptırayım dedim. Merdivenlerden yavaş yavaş inerken. Aras'ın gözleri parlıyordu. Annem " Ayy çok yakıştı kızıma. Maşallah maşallah." diyordu. Aras ise yanıma gelip " Aşkım çok yakışmış, çok güzel olmuşsun" dedi. Ve Aras'ın gözleri dolmuştu. Ağlayacaktı neredeyse. Aras'a sarılarak ağlamamasını söyledim. "Neyse duygusala bağlamayalım." dedim. Gülmüşlerdi. Nikahta giymem için almıştı. Ya istesin nikahta değil uzayda giyerim. Aaaa iki gün sonra bizim nikahımız var. İnanmıyorum ya zaman ne hızlı geçmişti öyle. Ve ben elbise almayı unutmuştum. Allahım ne kadarda düşünceli bu çocuk ya. Biz böyle kendi aramızda gülerken birden başım döndü. Aras bana bakıp nolduğunu sormuştu. "Sanırım önemli bir şey değil" dedim. Ayy bir dakika... şuan başım çok kötü. Bayılacak gibi hissediyordum. Gözlerim kararmıştı. Off noluyordu bana? Net göremiyordum. Aras "Ömüüüüüür!" diye bağırmıştı.