Off nerede bu çocuk? Kafayı yiyeceğim. "Arassss!!!" az önce burdaydı yani. Neyse biraz daha yürüyeyim belki ilerde görürüm. Yer yarıldı sanki içine girdi bu çocuk. Gece gece nereye gidersin ya? Ayy havada buz gibi. Üstüme ceketimi de almamıştım. Donuyordum.
Gidebildiğim kadar gittim.Ama Aras yoktu. Her yer çok karanlıktı. Nasıl dönecektim eve? Ayy o seste neydi? Hızlıca arkamı döndüm ve baktım. Kimse yoktu. Ama bir ses duymuştum. Ayak sesi gibiydi. Yoksa biri beni takip mi ediyordu? Ayy iyice korkmaya başlamıştım. Napacaktım şimdi?
Başım dönmeye başlıyordu. Duvara elimi yaslayıp biraz bekledim. Ama yok başımın dönmesi geçmiyordu. Ayy niye böyle oldum ben. Kendimi hiç iyi hissetmiyordum. Eve dönmem gerekti. Kötü şeyler olacak gibiydi. Hissediyordum. Gözümün önüne birden beyaz bir ışık çarpıp gitti. Olduğum yerde durdum. Karşıda bir tane adam vardı. Tanımıyordum. Kimdi bu? Allah Allah bana doğru geliyordu. Bir-iki adım attıktan sonra olduğu yerde durdu. Merakla bir şey demesini bekliyordum. Ağzını açıp "Ben senin babanım" dedi. Babam mı? Şuan karşımdaki adam babam mıydı? Aahh!! Çok mutlu olmuştum. Koşup sarılmaya çalıştım. Ona yaklaşmaya çalıştığımda geriye gidiyordu. Ben geldikçe oda gidiyordu. Neden böyle oluyorduki? Bu sefer koşarsam sarılırım diye düşünmüştüm. Koştum.Bir binanın içine girdi. Onu takip ediyordum. Babama sarılmak istiyordum. "Babaaa! Durrr!" diye bağırıyordum ama durmuyordu. Elbet kavuşacaktım ona. Merdivenlerden çıkmaya başladı. Bende onu takip etmeye devam ettim. Hala merdivenden çıkıyordu. Babamın yüzünü hiç hatırlamıyordum. En çokta yüzüne doya doya bakmak istiyordum. Ama babam benden kaçıyordu. Neden kaçıyordu ki? Yüzünü hatırlamasam bile çok özlemiştim. Yalnız bir dakika arkamdan bir ses "Ömüürr!! Durrr!" diyordu. Bir an duraksadım. Ve aşağıya baktım. Merdivenlerden koşarak yukarıya doğru çıkan birisi vardı. Sürekli "Durr!" diye bağırıyordu.Ama hayır duramazdım babama sarılmam gerekti. Belki onu birdaha göremem. En sonunda babam durmuştu. Ve işte oradaydı. Koştum ve... boşluktaydım...
O sırada Ömür farketmese bile binanın en son katına kadar çıkıp, damdan kendini aşağıya atmıştı. Arkasından seslenen kişi ise Aras'tı. Aras en başından beri Ömür'ü takip ediyordu. Nereye gideceğini,napacağını merak ediyordu. En sonda ise onu yakalayamamıştı. Ve sevdiği kadının onbeşinci kattan kendini aşağıya atarken görmüştü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İNTİHAR (TAMAMLANDI)
Bí ẩn / Giật gânHiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını , her şeyin toz pembe göründüğünü bilmenizi isterim. Aras ve Ömür'ün hikayeside burdan geliyor.
