İNTİHAR (TAMAMLANDI)

Pansiyon

                   ( BEŞ GÜN SONRA )
Aras'ın hastahaneden çıkma vakti gelmişti. İlk önce kalacak bir yer ayarlamalıydık. Nereden bulacaktım ki? Heh doğru ya annemleri arayıp biraz para isteyeyim. En azından bir pansiyonda kalarak ona bakabilirim.
-"Aloo anneciğim. Nasılsın?"
-"Ahh Ömür... Kızım iyiyim sen nasılsın? İyi misin?"
-"İyiyim anneciğim. Senden bir ricam olacaktı."
-Efendim kızım söyle."
-"Anneciğim biraz para yollayabilir misin bana?"
-"Ne kadar lazım?"
-"Anneciğim biraz yüksek miktarda."
-"Sorun değil canım. Biliyorsun durumumuzu." ahh evet bilmez miyim. Ben zengin bir ailede yetiştim. Annem iki üniversite bitirmiş, psikologtu. Babam ise bir holding sahibi. O yüzden durumumuz iyiydi. Ben çok para harcadığım için, annemler ne zaman istersen bize söyle biz kartına yollarız diyorlar.
-"Immm... iki milyar kadar."
-"Imm evet kızım. Tamam bugün işlemleri halledip yollayacağım."
-"Tamam anneciğim bugün bekliyorum."
-"Tamam kızım."
-"Öpüyorum anneciğim."Ohh bee para işinide halletmiştim.

Sonunda hastahaneden çıkmıştık. Bir taksi tutup pansiyon bulacaktık. Taksideki adam bize iyi bir pansiyon bildiğini söyledi. Oraya götürdü bizi. Evet gerçekten güzel ve temiz bir yermiş. Annem parayı yollar yollamaz hemen ödemeyi yapacaktım. Burada bir hafta kalıp , Bursa'ya gideceğiz.

Odamıza çıkıp Aras'ın yerini ayarladım. Yatakta rahat olabilmesi için her şeyi hazırladım. Şimdide ilaç vaktiydi. Ama beyfendi içmemekte ısrarcıydı. Tabikide en son benim dediğim oldu ve içmek zorunda kaldı. İçmezse olmaz. İyileşmesi gerek. Her neyse annem mesaj attı şimdi. Parayı bankaya yatırdığını söylemiş. Bende birkaç saate çıkar çekerim parayı.

Aras'ı üzgün gördüm.
-"Aşkım noldu? İyi misin?"
-"İyiyim canım."
-"Ama ben seni öyle görmüyorum. Bir sıkıntı mı var ?"
-"Ömür, daha ne olabilir ki? Şu halimize bakar mısın? Neydik ne olduk? Sana zarar verdiler. Benim yaralarım iyileşir. Ama seninki bir ömür boyu kalır."
-"Evet haklısın ama... " ağlamaya başlamıştım yine. Neden hep yüzüme vuruyor?
-"Aras haklısın evet ama, kadere engel olamayız. Ben isteyerek yapmadım. Böyle olsunda istemedim. Neden hep yüzüme vurup duruyorsun? "
-"Ömür bana unut deme. Ben bunu ömür boyu unutamam. Asla"
-"Tamam Aras. Unutma. Burda benim suçum ne söyler misin?" dediğimde susmuştu. Bir şey demedi. Gözleri dolmuştu. Ama ağlamadı. Güçlü durmaya çalışıyordu. Ben ne olursa olsun onun yanındaydım. Ama o benim yanımda olmuyordu. Gerçekten Aras'tan bunu beklemezdim.
-"Ben parayı çekmeye gidiyorum. Sende biraz dinlen." dedikten sonra kapıyı çekip çıktım. Hem biraz hava almaya ihtiyacım vardı. Çok bunalmıştım,çok.

Pansiyona sahil çok yakındı. Hemen oraya doğru yürüdüm. Denizin kenarına gelerek, gözlerimi kapadım. Derin bir nefes aldım ve gözlerimi açtım. Oradaki banka oturdum. Ve denizi izledim. Denizi izlemek bana huzur veriyordu. Herkes iyi olduğu kadarda kötüymüş. Bunu anladım. Denizde öyle, ne kadar masum ve ipek gibi dursada, ölümüne sebep olduğu birçok kişinin kanı denizde var.

Ahh! Hay aksi. Telefonumu pansiyonda unutmuşum. Gidip alayım. Aras'ın bana ihtiyacı olursa beni araması gerek. Pansiyondan içeriye girip , odaya çıktım. Odaya girdiğimde, Allah Allah Aras nerde? Az önce burdaydı. Nereye gitti ki ? İyide o hasta. Nereye gidebilir o haliyle? Allahım kafayı yiyeceğim. Yeter artık ya ! Yeter!