A Sherlock Story - Dutch Book

John's blog

(Emily's POV)

Ik en Sherlock stonden daar gewoon, nog precies in dezelfde houding: Ik had de viool in mijn handen en Sherlock hield mijn hand, met de strijkstok erin, vast. John liep iets naar voren, ik kon zien dat hij zijn glimlach inhield. Ik hoorde hem al denken: 'Lekker intiem'  Sherlock mompelde wat en liet mijn hand los, hij liep naar zijn stoel en nam plaats. 'Ha, John! Wat kom je doen?' zei hij luid. Ik legde de viool met strijkstok op tafel en ging op de bureaustoel zitten. 'Ik kom gewoon even langs...' zei John, die nog steeds zijn glimlach probeerde te verbergen. John liep naar de stoel tegenover Sherlock en ging daar zitten. Er hing een akelige stilte. Ik plukte een beetje aan de vioolsnaren. John keek Sherlock afwachtend aan. 'Dus... Wat waren jullie aan het doen?' vroeg hij. Ik probeerde oogcontact te maken met Sherlock omdat ik wilde dat hij antwoord zou geven, maar hij negeerde mijn blik. Niemand van ons zei iets. 'Nou...?' zei John. 'Ik leerde Emily viool spelen...' mompelde Sherlock. 'Jij?'  zei John. Sherlock zuchtte en keek hem geïrriteerd aan. 'Wat is daar nou weer raar aan?' vroeg Sherlock. John glimlachte. 'Gewoon... Het leek alsof...' Sherlock onderbrak hem: 'Wil je thee?' Ik grinnikte zachtjes, als Sherlock zich ongemakkelijk voelde, begon hij altijd over andere dingen. 'Ja, graag...' zei John afwezig. Sherlock stond op en liep naar de keuken. Snel maakte hij thee. Weer heerste er een stilte, niemand wist wat hij moest zeggen. Uit het niets pakte John zijn laptop en deed hem open. Ik keek hem afvragend aan, maar hij was opeens compleet gefocust op zijn laptop en zag mijn blik niet. John begon te typen, behoorlijk snel. Ik was heel benieuwd wat hij aan het doen was, dus ik probeerde mee te kijken over zijn schouder, maar het lukte niet. Ik zat te ver weg. 'Wat typ je?' vroeg ik uiteindelijk. John leek helemaal uit zijn concentratie en keek op. 'Ik houd een blog bij.' zei John. 'Oh, leuk! Is het populair?' vroeg ik nieuwsgierig. 'Nou... best wel.' zei John. 'En... waar schrijf je zoal over?' vroeg ik weer. Sherlock kwam aanlopen met een kop thee voor John in zijn hand, hij zette het op het tafeltje naast hem. 'Over mij.' zei Sherlock. John zuchtte en schudde zijn hoofd. 'Ik schrijf over onze zaken, niet over jou.' zei John. 'Oh...' mompelde ik. Sherlock keek iewat teleurgesteld en ging op zijn stoel zitten. 'Hoe heet het blog? Ik wil het opzoeken.' zei ik. Sherlock schrok een beetje op. 'Nee, je hoeft het niet te lezen hoor.' zei hij. John grinnikte en zei: 'Als je gewoon intypt: 'John's blog.' krijg je het vanzelf te zien.' Ik pakte mijn telefoon en typte het in, de eerste optie was 'Het blog van Dr. John H. Watson'. Ik klikte erop. Rechtsboven zag ik een foto van John, daaronder stond een balkje met 'zaken' erin geschreven. Ik klikte op een willekeurige zaak genaamd 'De alluminium kruk'. Het klonk een beetje apart, maar ik was wel nieuwsgierig. Ik begon te lezen, het was best spannend. Toen zag ik opeens iets raars staan, op basis daarvan grinnikte ik en zei: 'Wist je écht niet dat de aarde om de zon draaide?' Ik keek Sherlock lachend aan. 'Hou op.' zei hij geïrriteerd, maar ik zag de verborgen lach op zijn gezicht. Ik las verder, het werd steeds spannender. Toen vroeg ik me opeens iets af, 'John...?' vroeg ik, John keek op van zijn scherm, 'Waar schrijf je nu over?' 'Ik schrijf over de zaak van gisteren.' zei John. Ik voelde me heel gevleid. 'Oeh leuk! Kom ik er dan ook in voor?' vroeg ik nieuwsgierig. 'Jazeker.' zei John glimlachend. 'Wauw...' mompelde ik. Ik had het verhaal 'De alluminium kruk' uitgelezen. Het was heel vermakelijk en spannend. 'De alluminium kruk...' mompelde ik. John en Sherlock keken op. 'Wat vond je ervan?' vroeg John. 'Leuk!' zei ik. 'Net zoals de konigin.' mompelde Sherlock. 'Leest de konigin jouw blog?' vroeg ik verbaasd aan John. Sherlock gaf antwoord: 'Jepp.' Ik mompelde iets over dat ik het heel cool vond. 'Wel een zeer bijzondere titel voor een zaak...' zei in glimlachend tegen John. 'Ik probeer mijn titels altijd aantrekkelijk en interressant te maken, zodat je het sneller gaat lezen.' zei John zelfverzekerd. Ik glimlachte nog een keer en stopte mijn telefoon terug in mijn broekzak. Ik besloot vaker John's blog te gaan lezen. 'Hoe noem je de titel van de afgelopen zaak?' vroeg ik. 'Zo vader, zo zoon. Omdat het bloed van Dan hetzelfde was als Paul's bloed...' zei John nog een beetje twijfelend of de titel wel goed was. 'Dat vind ik niet echt heel origineel.' zei Sherlock afkeurend. 'Het is toch mijn blog.' zei John geïrriteerd. 'Maar ik ben de hoofdpersoon erin!' zei Sherlock vrolijk. John zuchtte. Ik dacht na over de titel, die ik wel leuk vond. "Zo vader, zo zoon."

Ik vroeg me af hoe laat het was, dus ik keek op mijn mobiel, half 1. Ik begon dan ook honger te krijgen, lunchtijd. Voordat ik kon vragen of me met z'n drieeën ergens zouden gaan eten, begon John er al over: 'Het is lunchtijd.' zei hij. Ik stopte mijn telefoon terug in m'n zak. 'Ja, wilde ik net zeggen.' zei ik. John stond al op. 'Hiernaast kunnen we gaan luchen...' stelde hij voor, 'en Sherlock, je hebt nu geen zaak, dus je kunt weer eten.' alsof het heel normaal was dat je niet at als je een moord moest oplossen. Sherlock keek op alsof er iets heel ergs ging gebeuren. Hij zuchtte, 'Oké, ik ga mee.' mompelde hij. Ook ik en Sherlock stonden nu op. Het verbaasde me dat Sherlock en John allebei hun jassen aandeden, want het was letterlijk één stap en dan waren we er. 'Je jas is toch niet nodig...' zei ik. 'Dat hoort bij mijn publieke imago.' zei Sherlock terwijl hij nu ook zijn sjaal omdeed. Ik lachte. 'Niemand gaat daar op letten als je letterlijk één seconde buiten bent.' zei ik terwijl ik zonder erbij na te denken ook mijn jas aandeed. 'Dat zou je nog verbazen...' zei Sherlock. Hij liep naar de bank en pakte een grijs-achtig petje. Ik begreep het niet helemaal, maar ik ging er niet over door. Ik ritste mijn winterjas dicht en deed mijn wollige muts op. 'Ik heb geld mee.' zei John. Ik knikte, we liepen de deur uit. Sherlock sloot de deur achter zich. Toen we beneden aan de trap stonden, klaar om naar buiten te gaan, zei Sherlock nog: 'Bereid je voor.' ik begreep het nog steeds helemaal. John stond bij de deur en rustte zijn hand op de deurklink. 'Klaar?' zei hij alsof er iets aan zat te komen. Sherlock knikte terwijl ik hen niet begrijpend aankeek. 'Daar gaan we dan.' zei John. Hij opende de deur. Ik was bijna in shock, zoveel mensen stonden er; Journalisten met microfonen, cameramannen, fans, ouders met kinderen. Het waren er te veel om op te noemen. Iedereen schreeuwde door elkaar heen en door mijn aanwezigheid, begonnen ze nog harder te schreeuwen. Sherlock wringde zich door de menigte heen, ik volgde zijn voorbeeld. Een paar seconden later botsten we bijna tegen John op. Nog één meter en we waren bij het kleine restaurant. Sherlock probeerde boven het geluid uit te komen en riep: 'Ga maar voor!' ik nam een stap in de richting van het restaurantje en duwde de deur open. Meteen drong de warmte mijn lichaam in.

EINDE DEEL 1: Zo vader, zo zoon. 

(Er staat hier dan wel dat het het einde is van deel 1, dat betekend niet dat ik nu een ander boek ga maken met deel 2, dit word namelijk een boek met allemaal delen (de zaken die ze meemaken) erin verwerkt! Ik hoop dat jullie het leuk vinden! Laat zeker ff weten :)