Wiersze

Lustereczko, powiedz przecie

Lustereczko, powiedz przecie
Któż największym tyranem na świecie?
Któż tyloma królestwami rządzi?
Któż w tylu ludzkich głowach mąci?
Wszystkich wrogów wygubiłem
Każdą rebelię krwawo stłumiłem
Dla mej magii, dla mych czarów
Zsyłam na poddanych tysiące koszmarów
I tak rządzę i króluję
Każdy poddany ze strachu mnie miłuje

Lustereczko, powiedz przecie
Kimże jest to dziecię
Co w proroctwach je posłano?
Bohatera nadali mu miano!
Czy on aby zali
Mnie i moje królestwo obali?

Lustereczko, powiedz przecie
Jak pokonać tego, co jak wiecie
Z proroctw powstał,
Wielu mych służących z życiem rozstał?
Stary jestem, moc już nie taka
Jak mam pokonać tego młodziaka?

Lustereczko, powiedz przecie
O nie! To wybraniec po mnie jedzie!
On się tu zaraz pojawi!
Proroctwo spełni, świat wybawi!
Umrę ja, umrę zaraz!
Nie pomoże mi ni ma magia, ni mój pałasz!

Lustereczko, powiedz przecie
przecież jesteś najmądrzejsze na świecie
Jak królestwo odbudować po śmierci tyrana
Żeby nie zaogniło się jak brudna rana?
Co robić? Co robić, gdy proroctwo już spełnione
Lecz królestwo od zła nie jest jeszcze wybawione?

__________________

To jeden z pierwszych wierszy, jakie w życiu napisałem. Nie jest tak dobry, jak Ballada o dwóch nekromantach i nefilim, ale chyba nie jest źle. Mam nadzieję, że ten utwór Wam się spodobał :)