(Lily's POV)
I woke up feeling dead beat, hinawakan ko ang leeg ko kung san ako kinagat ni Leon. I'm scared, natatakot ako hindi para sa sarili ko kung hindi para sa kanila. Gusto ko na rin na matapos ang gulo sa pagitan nilang magkapatid. Hindi ko rin masabi kay Leo ang ginawa sa akin ng kapatid niya. No, he didn't rape me or anything, he just threatened me and almost drain me. While my mind is occupied in deep thoughts, I was restored back to reality when I heard a faint knock on the door.
"Lily?" My brother. I sat up on my bed and let my brother in.
"Do you feel better now?.." I looked at him pero nagulat ako dahil nakita ko na naman ang babae kagabi na ngayon ay nasa likod ni Kuya. Hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang luha ko kaya mabilis na lumapit sa akin si Kuya at niyakap ako.
"Shhh...It's okay, Princess..Nandito lang ako.." Naramdaman ko na lang ang paghalik niya sa ulo ko pero hanggang ngayon ay hindi pa rin umaalis ang babae sa paningin ko hanggang sa may sinabi ito pero wala akong narinig and then she vanished into thin air. Ano bang nangyayari sa akin? I don't even know what to do. Humiwalay sa pagkakayakap si Kuya as he got up from bed.
"The breakfast is ready downstairs, do you want to eat here?" I shook my head.
"I'll be down in a minute." He nodded and gently patted my head.
"Okay, wash up yourself and Ill be waiting downstairs." I nodded and gave him an assuring smile.
I did my daily routine every morning. I wore a simple shirt and a pair of shorts the I immediately went down to the dining room where an unexpected guest is talking to my brother.
"Oh Lily, I'd like you to meet Blaire, she will be your new organizer for your birthday." I know Kuya. I know her. I was staring at her as she was smiling at me. I knew there was something behind that smile.
"Kuya, what happened the other organizer?" tanong ko habang hindi ko inaalis ang tingin kay Blaire.
"She resigned." Simpleng sagot ni Blaire.
"Lily, have a seat so you can have your breakfast." Umupo na ako sa tapat kung saan nakapwesto si Blaire. Hindi ba alam ni Kuya? He should know it. He should have sensed it. Why can't he?
Matapos namin kumain ng agahan ay pinag-usapan na namin ang plano tungkol sa birthday ko. Hinayaan ko na lang na sila ang magdesisyon para sa akin, pero pinaalala ko na lang na I just want a simple yet elegant party. Sinabi ko na lang iyon dahil kapag sinabi kong simple lang makikipagtalo pa sa akin si Kuya. To be honest, I'm totally not in the mood to talk lalo na at kaharap ko ngayon si Blaire. I feel uncomfortable around her. Seriously, hindi ko kailangan ng engrandeng birthday, I'm already at my 20's hindi ko alam kung bakit naisipan ni Kuya na na mag-birthday ako ng engrande. Nagpaalam ako na magpapahinga muna ako sa kwarto kahit na ang totoo ay gusto ko lang na malayo sa kanya.
Nang makarating ako sa kwarto ko ay hindi ko inaasahan na may isa pa pala akong uninvited guestdito sa bahay.
"Leon, anong ginagawa mo dito?" mula sa pagkakahiga sa kama, nagulat ako ng marinig ko ang pag-lock ng pinto at sa isang idlap ay nasa harap ko na siya na may nakakalokong ngiti sa labi.
"I heard from Blaire, mukhang magiging masaya ang birthday party mo. Care to invite me?" what? Ganon kabilis? Pero nag-uusap pa sila sa baba ni Kuya.
"I can hear it, dear." Sabi niya sabay hawak sa baba ko at agad naman akong umiwas ng tingin pero hinuhuli niya ang mga mata ko. I whimpered when he tightly grip my chin.
BINABASA MO ANG
Lovers Under The Blood Moon |COMPLETE|
Fantasy"Isusumbong kita s-sa..uh..Boyfriend ko!!!" nginisian lang ako ng babae na nagtapon ng juice sa damit ko. Oo, sinadya niya. "Boyfriend? Ikaw may Boyfriend? Kung meron man eh nasaan na yung sinasabi mong Boyfriend?" shit...wala naman talaga akong Bo...
