Niespodziewanie /Leondre Devries

2

26 czerwca 

Nawet nie wiecie jak szybko minęło mi te kilka dni. Cyk pyk , a tu nagle dzień koncertu. Meet&Greet zaczynają się o 14, jednak z Angieliką spotykam się trochę wcześniej. Ubrałam oversizową białą bluzę oraz spodenki, których swoją drogą i tak nie było widać. Włosy lekko wyprostowałam, podkreśliłam brwi, pomalowałam rzęsy i zeszłam na dół na małe śniadanie. Po jego spożyciu udałam się do przyjaciółki, jednak już pod jej domem słychać było dziwne krzyki. Przestraszyłam się trochę, ale postanowiłam wejść i upewnić się czy wszystko jest okej. W salonie ujrzałam nastolatkę kłócącą się ze swoim ojcem. Gdy mnie zauważyli , nastała cisza. Angelika złapała mnie za ręke i wyprowadziła z posiadłości.

-O co poszło tym razem?-spytałam. 

-Znów tylko praca i praca, a ja potrzebuje ojca. Nie chcę jego pieniędzy, chcę z nim miło spędzić czas. Czy to tak wiele? Nie. Nie wiem co mogę zrobić w tym kierunku. Rozmowy z nim kończą się właśnie w ten sposób, bo on nie widzi w niczym problemu-powiedziała.

-Ej, laska posłuchaj mnie teraz. W końcu dojdziecie do porozumienia, mówię ci. Nie możecie się przecież wiecznie kłócić. Dziś jest dla ciebie ważny dzień na który czekałaś już jakiś czas, więc uśmiechaj mi się tu raz dwa i ruszamy na ten koncert-powiedziałam przytulając ją.

Gdy dotarłyśmy na miejsce była już dość spora kolejka.Minęło kilkanaście minut i  zaczęli wpuszczać nas na hale. [...] 

Po kilkudziesięciu  dziewczynach przede mną nadeszła kolej i na mnie. Nie rzucałam się na nich ,tak jak większość , tylko spokojnym krokiem podeszłam do chłopców i ich przytuliłam. Zrobiliśmy wspólne zdjęcie, a Leondre na koniec szepnął mi do ucha, że jestem przepiękna. Lekko się zarumieniłam, pożegnałam i poszłam do przyjaciółki.

Możliwe, że mi się wydawało, ale miałam wrażenie, że Devries cały czas się we mnie wpatruje. Zignorowałam to i ruszyłam za Angeliką pod scenę. 

__________________________________________________