Tranen biggelen over mijn wangen na de zoveelste nachtmerrie deze nacht. Dit is de eerste nacht alleen in het appartement: omdat ik simpelweg nergens anders heen kan. Ik klim uit mijn bed en strompel naar de badkamer toe. Ik draai de kraan open en maak mijn handen nat. Ik bedek mijn handen in mijn natte handen en veeg mijn tranen weg. Ik bekijk mezelf in de spiegel en schrik. Mijn gezicht is grauw en mijn ogen staan dof. Ik sjok de badkamer weer uit en laat mezelf verslagen op bed vallen. Moeizaam val ik eindelijk in een nachtmerrie-loze slaap.
Hard gebel bereikt mijn oren en ik duw mijn kussen tegen mijn oren aan. De bel herhaalt zich en ik klim met tegenzin uit mijn bed. Ik strompel door de gang en open de voordeur.
'Zayn, wat doe jij hier?!' meteen ben ik klaarwakker. 'Milou vertelde mij dat je alleen woont en ik moest van haar controleren of het appartement nog in tact is,' vertelt hij alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Hij loopt langs mij heen het appartement in en ik blijf versuft staan.
'Kom je nog?' hoor ik Zayn roepen uit de woonkamer. Ik schud versuft mijn hoofd en gooi de voordeur dicht. Langzaam loop ik de woonkamer in en zie dat Zayn verdwenen is. Er komt gerommel uit de keuken en ik loop er naartoe. Zayn checkt de koelkast en ik duw het verbaasd weg.
'Idioot! Waar ben je mee bezig?' snauw ik. 'Je hebt niets fatsoenlijks in huis, alleen maar drank en ongezond eten!' roept Zayn uit.
'Alsof jij altijd gezond eet,' kaats ik chagrijnig terug. 'Maar Zayn, waarom ben je nu echt hier? Ik heb maar,' ik kijk even op de klok 'twee uurtjes geslapen!' protesteer ik. Zayn haalt nonchalant zijn schouders op en ik hum wat.
'Ik ga weer slapen, hou het appartement heel alsjeblieft,' ik sjok naar mijn bed toe en kruip weer onder de dekens, om vervolgens in slaap te vallen.
