Als alle jongens klaar zijn moeten ze naar de coulissen toe. Ik sjok achter de vijf jongens aan en neem plaats op de leren bank die aan de zijkant van het podium staat, net buiten het beeld van het publiek. Het zwarte leer voelt koel aan op mijn warme huid. Een of ander filmpje is te zien op het scherm dat achteraan het podium hangt. Foto's en filmpjes van de jongens schieten voorbij en ik kijk er geboeid naar.
'Leuk filmpje?' vraagt Zayn zacht. Ik schrik en wendt mijn blik naar hem toe. 'Heel leuk,' meen ik. 'Elk concert hetzelfde, dus ik ken hem onderhand uit mijn hoofd,' glimlacht Zayn. Ik neem de glimlach over en de namen van de jongens worden geroepen. Zayn staat op en schenkt mij nog een laatste glimlach voordat hij het podium op wilt rennen.
'Wacht,' weet ik uit te brengen. Zayn staat verbaasd stil en ik sta zo snel als ik kan op. Ik druk een kleine kus op zijn lippen en Zayn's blik wordt nog onbegrijpelijker.
'Kom op, anders mis je het concert,' grijns ik. Zayn schudt zijn hoofd om weer bij zinnen te komen en rent het podium op, waar de andere vier jongens al staan.
De meeste nummer herken ik wel, die had Zayn mij laten horen, maar sommige zijn nieuw voor mij. I wanna be forever young, Same mistakes en I'm torn. De precieze titels weet ik niet, dit is de eerste keer dat ik ze hoor. Ik loop weg van het podium, verlangend naar iets te drinken. Mijn keel is uitgedroogd en ik snak naar wat water. Ik ontdek een tafel die vol staat met hapjes en glaasjes drinken. Ik pak een van de glaasjes op en ruik aan de vloeistof. De scherpe geur van alcohol dringt mijn neus binnen en ik glimlach stiekem. Ik neem een klein slokje en weet meteen wat het is: whisky. Hartelijk dank. Ik sla twee glaasjes achterover en loop naar de hapjes toe. De meeste dingen heb ik nog nooit gezien, maar enkele dingen zijn simpel en komen mij bekend voor. Ik pak een gesneden stukje stokbrood en bedek hem met een dikke laag kruidenboter. Ik stop het eindresultaat in mijn mond en glimlach. Dit is kwaliteit. Ik sluip terug naar de leren bank en plof neer. Ik zie hoe Zayn net zijn solo zingt en al vrij snel daarna is het nummer afgelopen. Applaus, gegil, gejoel, gejuich en geschreeuw. Ik druk mijn handen tegen mijn oren om niet doof te worden, zo veel kabaal maken die meiden. Eindelijk sterft het geluid weg en begint Liam te praten. De woorden dringen niet tot mij door, het enige waar ik aan kan denken is Zayn. Zijn gitzwarte haren, zijn warme bruine ogen, zijn lieve lippen, die mij elke ochtend begroeten, zijn kleine oren, die van een bad boy toch weer een schattige jongen maakt. Emma doe normaal, denk ik streng. Ik schud mijn hoofd en bijt op mijn lip. Blijkbaar was ik lang in mijn gedachten verzonken want de jongens komen het podium weer afrennen, mijn richting op. Ik sta op en spreid mijn armen.
'Jullie waren zo goed!' grijns ik. 'Weten we,' zegt Louis sarcastisch. Niall, Liam, Harry en Louis verdwijnen al snel op de achtergrond en alleen Zayn staat nog voor mijn neus. Hij kijkt verlegen naar de grond en ik bekijk hem spottend. Zo groot voor de camera, maar wanner het er op aankomt...
'Hoe gaat het met je blauwe plekken?' vraagt Zayn tenslotte. 'Het voelt alsof duizenden messen mijn lichaam kapot maken,' overdrijf ik. Zayn kijkt geschrokken op, maar zodra hij mij glimlachende gezicht ziet snapt hij dat ik het niet zo bedoelde.
'Emma?' vraagt hij heel zachtjes, ik kan het maar net verstaan. 'Ja?' vraag ik even zachtjes terug. Even blijft het stil.
'Zou je mijn vriendinnetje willen zijn?' vraagt Zayn nadat hij eindelijk genoeg moed heeft verzameld.
