Ik ga huilend op de trap zitten. De geur van hondenpoep maakt me helemaal niets uit. Ik voel ellendig over Daan en Ruben. Ik probeer mezelf weer overeind te trekken aan de leuning en strompel langzaam naar boven. Als ik eindelijk de twee trappen heb gehad druk ik op de deurbel. Dit keer duurt het best lang voordat Milou in de deuropening staat.
'Leuke bh,' meen ik. Ze heeft een t-shirt vast wat haar bh en onderbroek zou moeten bedekken maar ik kan het prima zien. Milou rolt met haar ogen en ik stap het appartement in.
'Heb ik je innige momentje met je lover verstoord?' vraag ik spottend.
'En dat is niet de eerste keer dat je ons moment verstoort!' moppert Milou. Ik grijns en vergeet voor even Daan en Ruben, maar als ik alleen in de woonkamer naar het gekreun van Milou en haar vriendje, waarvan ik de naam steeds vergeet, luister komt het weer terug. Hoe had ik zo stom kunnen zijn? Ik weet mezelf overeind te krijgen en wankel naar de koelkast toe. Ik pak twee flessen whisky en loop weer naar de bank toe. Ik haal de kurk uit de fles en zet hem aan mijn mond. Al na een aantal slokken begint alles te draaien, omdat ik al zo veel op had. Ik zet de fles neer op de tafel en ga op mijn rug liggen. Ik staar naar het witte plafond, dat boven mij beweegt. Ik besluit even een frisse neus te nemen. Ik klim overeind en wankel naar de voordeur toe.
'Tot zo!' roep ik door het huis. Milou zegt iets maar ik kan het niet verstaan. Ik gooi de deur achter mij dicht en zak langzaam van de trap af.
Als ik eindelijk beneden ben loop ik naar buiten toe. Ik snuif die koele avondlucht in me op en loop richting het park toe. Ik ga op een van de vele bankjes zitten en trek mijn bovenbenen tegen me aan. Ik staar in de duisternis en denk aan Ruben en Daan. Het was zo lekker, maar zo gruwelijk. Ik haal mijn mobiel uit mijn bh en zie dat ik een smsje heb.
'Je hebt miljoenen opgeleverd!'
Mijn ogen worden groot, is dit Ruben? Ik stop mijn mobiel weg en klem mijn armen om mijn knieën. Ik ben nog nooit zo bang geweest.
