Herfstdagen vliegen voorbij en vullen zich met drank, seks, wat drugs, ruzie met Milou en een vleugje van Dylan. Alles is weer als vanouds, maar dan met Dylan. Ik loop met grote passen de sportschool uit en houd een taxi aan. Ik noem mijn adres en de taxi begint te rijden.
Ik ren de twee trappen naar mijn appartement op en druk op de deurbel. Milou opent al snel de deur en ik schenk haar een spottende glimlach.
'Emma, we moeten even praten,' zegt Milou serieus. 'Oh, heb ik de deur van mijn kamer open laten staan? Wat erg! Ik zal het vooral vaker doen,' zeg ik sarcastisch.
'Emma doe niet zo kinderachtig! Ik heb het goedgemaakt met Pascal en ik ga weer bij hem wonen. Eerst wilde ik tegen je zeggen dat ik twijfelde maar die opmerking heeft de knoop doorgehakt: ik ga weg hier en ik ga nooit, maar dan ook echt nooit, meer met jou samenwonen!' Milou begint steeds harder te praten en ik sta als versteend.
'Dus ik moet weer alleen wonen?' ik probeer de grote brok in mijn keel door te slikken, maar ter vergeefs.
'Ja, je hebt zo'n hekel aan mij dus wat is het probleem?' vraagt Milou arrogant. Meteen recht ik mijn rug en steek ik mijn borst vooruit, zoals Dylan mij altijd uitlegt. 'Niets, ik heb jou niet nodig. Ik kan heus wel zonder jou wonen als je dat nog niet wist hoor!' snauw ik.
'Ik dacht dat je bang was alleen,' zegt Milou lachend. Een koude rilling loopt over mijn rug en ik duw Milou opzij. Ik ren naar mijn kamer toe en doe de gordijnen meteen dicht. Ik loop de kamer door en laat mezelf op m'n bed vallen. Tranen stromen over mijn wangen en ik bedek mijn gezicht met mijn handen. Milou klopt op de deur maar ik schreeuw dat ze op moet rotten. Toch komt Milou de kamer inlopen en ik grijp snel naar mijn kussen, die ik vervolgens naar haar hoofd slinger.
'Ik zei toch dat je op moest rotten!' schreeuw ik. Milou gaat zonder iets te zeggen naast me zitten en wrijft over mijn rug.
'Rot toch op!' snauw ik. 'Emma, alsjeblieft wees nou rustig. Je kunt toch bij iemand anders gaan wonen?' vraagt Milou.
'Niemand houdt het zo lang uit met mij als jij dat deed,' snik ik. Mijn handen zijn zwart van de uitgelopen make-up en ik veeg ze ruw af aan mijn bed.
'Rot gewoon op ja? Ik heb jou niet nodig!' schakel ik om. Milou staat geschrokken op en druipt langzaam de kamer uit. Ik sta ook op en loop zenuwachtig rondjes door de kamer. Mijn handen trillen, eigenlijk heel mijn lichaam trilt. Ik loop naar de muur toe en sla zo hard als ik kan een aantal keer tegen de muur aan totdat mijn knokkels rood van het bloed zijn. Dan begin ik te trappen en te beuken, net zo lang totdat mijn hele lichaam beurs is.
