ZELİHA ER
Yolculuk midemi alt üst etmişti. Özgür beni umursamadan sigara içerken onu izlemeye başladım.
Sigarayı dudaklarından çekerken yüzünün benden daha güzel olduğunu fark ettim.Camı hafif araladığında dudaklarından çıkardığı duman oksijenle birleşti.Giydiği safir rengi dar kazak,kaslarım var diye bağırmasına neden oluyordu. Altına giydiği siyah kot ne dar ne de yırtıkdı. Olması gerektiği gibiydi.
Birden bana dönünce ne yapacağımı şaşırdım.Önüme dönüp ona asla bakmamış gibi davranmaya karar verdim. Göz ucuyla baktığımda
Gülümsedi.
Artık yeterdi,bir sigarayı daha dudaklarına bıraktığında konuşmadan duramazdım.
-Ne bu kadar sigara içiyorsun diyebildim.Seni işgilendirmez falan demesini düşündüğüm için savunmamı tabiki kafamda hazırlamıştım.
-Necip Fazıl'a neden bu kadar sigara içersin dediklerinde benim için yanan bir tek o var dermiş.dediğinde bilgisi benim felsefe fizik kimya cografya ve matematik bilgimin üzerini kapattığını anlamıştım.
Bunu kabullenmen oldukça zorken,nedensizce inkar edemiyordum.
Dilim damağıma yapışmış bir şekilde cevap vermek için ağzımı araladım.
-Senin için yanan birileri mi istiyorsun? Dedim bu özgüvenin bana Seher'den geçtiğini düşünmüştüm.Adeta ona benzemeye başlıyordum ki bunun için yapıcı fikirler düşünmeye başladım.
Evi ayırabilirdik.
Ona bakınca kafamı salladım evi ayırmak yeterli olmazdı,yada şehri,onun bu gezegenden uzaklaşması lazımdı.
Bulaşıcı hastalık gibiydi..
-Belki de,dediÖzgür sesi biraz kaygılı çıkarken boşvermeye karar verdim.
Kafamı cama çevirdiğimde gülümsedim.
Sonunda eve gelebilmistik. Evimi uzaktan gördüğümde içimde belli belirsiz bir sevinç oluşuyordu.
Arabadan inerken aklımda sadece bir an önce banyo yapmak vardı.
Baran bizi inmemiş bir şekilde beklerken Seher konuşmaya başladı.
-İçeri girin yemek yiyelim baykuş çok güzel yemek yapar.
Dediğinde kulağına eğilip fısıldadım.
-Banyo da yemek yapamam dediğimde gülümsedi.Bozuntuya vermek gibi bir niyeti yoktu anlaşılan..
Özgür kabul ederken,Baran'da gelmeye karar vermişti.
Onu beklerken,Seher ve Özgür'ün yaptığı tuhaf espriler,birbirlerine ne kadar benzediklerini gösteriyordu ki bu durum korkunç bir hal alıyordu.
Baran arabayı park edip aşağı indiğinde konuşmaları kesildiği için derin bir oh çektim.Apartmanın kapısının açık olması içimde bir şüphe uyandırken,asansöre doğru ilerledik
Başlayan belgesele oflayarak bakan Seher'e bakıp güldüm.
Sırf o sinir olduğu için evde sürekli belgesel izleyebilirdim.
Özgür yanımda dururken bana göz kırptığında ona istemsizce dil çıkardım.
Baran ise sessiz bir şekilde asansörün kapısına odaklanmıştı.
Yine Seher'e sinirli olduğunu düşünüp boşverdim.
Asansörden indiğimizde evimizin de kapısınınaçık olmasi içimde bir korku oluşturdu. Kapıyı açık bırakıp gitmediğim neredeyse emindim.
Benim gibi tedbirli bir kız bu kadar aptal olamazdı.
Eve bir adım atmam ile beraber kocaman bir cüssesine ile karşılaştım.
-------
Gözlerim açılmamak için direnirken son yaşadıklarım gözlerimin önünden film şeridi gibi geçiyordu. Alışmış olduğum sigara kokusu iyice yayılmıştı. Ayak bileklerimde hissettiğim acının nedenine baktığımda kalın iplerin defalarca bileğimin üzerinden geçtiğini görmüştüm.
Kafam kazan gibi olmakla beraber başımda dönüyordu.Kafamı çevirdiğim zaman bulunduğum pozisyon sonucunda Özgür ile tek vücut olmuşduğumu anlamıştım.Vücudumu saran ipler Özgür 'ün de vücudunu sarıyordu. Aynı iplerin altındayken ağzımın kapalı olmasını sağlayan siyah bez Özgür ile iletişimime engel oluyordu. Seher'in nerde olduğunu düşünmekten beni alıkoyan şey ise neden burda olduğumdu.
Duvarları rutubetten kokmaya başlayan bu oda oldukça büyüktü. Arkamı dönemediğim için Seher ve Baran'ın varlığına dair hiçbir düşüncem yoktu. İçeride sadece yeri boydan boya kaplayan kaşmir bir hali vardı.Yeni olduğu çok belliydi. Öyle ki üzerine oturan ilk kişiler olduğumuz dan emindim.Bu pis odada bir adet küçük pencere vardı pencerelerin parmaklıklı olması beni saşırtmayan şeyler arasındaydı.Bir diğeri de kapının demirden olmasıydı,İçimde oluşan korkuya engel olamıyordum.
Evet gerçekten çok fazla korkuyordum.
Burada bulunanlara rezil olmayacağımı bilsem avazım çıktığı kadar bağırırdım.
Demir kapı gürültüyle aralandığında içeri giren şahsiyetsiz haydut ile gözgöze geldim.Ardından giren birkaç izbandutın elindede tepsiler vardı.
Onlar yere bırakıp giderken,ilk giren direk benle bakılmaya devam ediyordu.
