It must be love

Hoofdstuk 4.9: Leeghoofd.

'Hoe is het om de vrouw van Jabir Mokhtar te zijn?' vroeg de journaliste die de microfoon voor de mond van Amal hield. Amal keek de vrouw even met opgetrokken wenkbrauw aan. Nog even en het ding is in mijn mond, dacht ze geïrriteerd. 'Het is leuk om zijn vrouw te zijn,' loog ze.

'Is het waar dat u zielsveel van uw man houdt?' Amal glimlachte geforceerd. 'Ja, dat klopt.' 'Is het waar dat Jabir degene is die uw gezin heeft aangereden?' Na deze woorden stond de tijd stil voor Amal. 'Wat?' vroeg Amal zachtjes. De journaliste herhaalde haar vraag. 'Nee, dat klopt niet,' zei ze gehaast.'

'Is het waar dat u onder dwang bent getrouwd met de beroemde sportman Mokhtar?' Amal schudde haar hoofd. 'We zijn uit liefde getrouwd,' zei ze. Jabir kwam naar haar toe. 'Ik moet mijn vrouw meenemen,' zei hij en knipoogde. 'Anders wordt ze nog gek van jullie.' Ze maakten foto's. Jabir trok haar mee naar binnen.

Woedend rukte ze haar hand los. 'Is het waar, Jabir?' vroeg ze met trillende stem. Hij keek haar met opgetrokken wenkbrauw aan. 'Is het waar dat jij mijn gezin hebt aangereden?' Hij keek haar geschrokken aan. 'Hoe kom je daar nu weer bij?' 'Dat vroegen ze aan me!' riep ze nog altijd trillend uit.

'Wanneer is dat ongeluk bij jou gebeurd?' vroeg Jabir en keek zijn vrouw geïrriteerd aan. '05-10-2006,' zei ze tegen hem. Zijn hart klopte voor een moment niet meer. 'Nee, zie je. Bij mij was het 2 april 2006 gebeurd,' zei hij. 'Oké,' zei ze droog maar vooraleer opgelucht. 'Het is maar dat ik moest meekomen naar jouw wedstrijd,' siste ze en liep weg vandaan hem.

Ze ging bij de rest op de tribune zitten. Marouan zat een paar rijen voor haar. Ze keek naar de spelende ijshockeyspelers. Hoe wild ze wel niet waren. Ze zuchtte en pakte haar telefoon tevoorschijn, en keek of ze berichtjes binnen had gekregen. Ze glimlachte toen ze een berichtje zag van Fatima.

'Amal! Amal de getrouwde vrouw! Hoe gaat het met je? Het lijkt nu opeens zo anders.. je bent getrouwd. Met de kwal die je niet mocht haha! Ik wens je een goedgezegend huwelijk! Ik ben er altijd voor je!
Love u x Fatima.

Amal lachte om haar vriendin. Ondanks alles was Fatima er voor haar. Ze had gelijk. Amal was met een kwal getrouwd die ze niet mocht, maar ook stiekempjes wel leuk vond. Ze schudde de gedachten van haar af en ging haar vriendin snel terug sms'en.

'Hey, Fatima! Gaat goed, en met jou? Haha, je hebt gelijk. Ik ben inderdaad met een kwal getrouwd! Bedankt voor je lieve woorden. Hoe gaat het met jou? Met de liefde.. Heb je nog contact met Yassin? Kom zo snel mogelijk bij mij langs! Ik heb je gemist.
Ik ben er ook altijd voor jou.. Love u 2. Xx Amal.
Btw: Ik verveel me dood hier! kom me gezelschap houden!'

Ze verzond het berichtje en keek weer naar de wedstrijd. De tegenstanders hadden 5 doelpunten. Het team van Jabir hadden maar 1 doelpunt. 'Ze doen het goed hè?' Amal keek opzij en zag het meisje genaamd Amina. Haar glimlach verdween. 'Klopt.' Haar kortaffe antwoord liet Amina glimlachen.

'Onze Jabir doet het goed.' Amal lachte cynisch. 'Onze Jabir? Sinds wanneer deel ik hem?' vroeg ze uitdagend. Amina glimlachte. De vrouw liet zich overduidelijk niet zomaar uit het veld slaan. 'Hij is jouw bezit niet.' 'Hij is mijn man. Jij bent niks van hem,' snauwde ze naar Amina. 'Wat een jaloezie.'

Amal lachte. 'Jaloers? Op wat? Op jou?' Amal keek haar voor een tel onzeker aan. 'Durf je mij als je concurrent niet aan? Ja, je bent jaloers op mij.' 'Ik durf jou zeker aan,' zei Amal geforceerd glimlachend. 'Ik zou jaloers zijn als Jabir met iemand zou komen met inhoud.

Aangezien jij een leeghoofd bent zonder inhoud ben ik niet jaloers. Nou, excuseer me, ik kijk naar de wedstrijd van mijn man.' 'Ik zie je morgen,' zei Amina, gekrenkt in haar eigen trots. 'Ik kijk er al naar uit,' zei Amal cynisch en keek grijnzend naar de wedstrijd. De dame was op haar plek gezet.