Treat You The Best - Shawn Mendes

sürpriz adam andrew gertler

Beni fark etmeden buradan gitmem gerektiğine karar verdim. Yoksa başım yine Frankie ile belaya girebilirdi.
Kulüpten hızla çıktım, hızlı adımlarla sırtım el verdiğince yürüyordum.
Buralar bazen çok sessiz ve korkutucu  oluyordu. Motele yaklaşırken Ellie aklıma geldi. Acaba Frankie'nin uyuşturucu kullandığını biliyor muydu?
O kızla olan konuşması aklıma geldiğinde sinirle saçımı çektim, o pislik Ellie'yi aldatıyordu bariz.

Odamda yatağıma uzanıp uyumaya çalışıyordum. Yarım saat kadar uyku ile uyanıklık arasında gidip geldim. Saatin sabahın beşi olduğunu gördüğümde uyumaktan vazgeçtim.

O an kulağıma bazı sesler çalındı. Pencerenin oraya gidip dışarıya baktım.
Ellie sarhoş olan Frankie'yi taşıyordu.

"Neden bu kadar içtin aptal," dedi Ellie gülümseyerek.

Frankie değişik sesler çıkardıktan sonra merdivenlere kustu.

"Ah Frank..."

Frankie eliyle ağzını silip kahkahalarla gülmeye başladı.

"Kapa çeneni! Şimdi uyanacak herkes!"

"Kim uyanacak," dedi gülerek.
Hızla perdeyi kapattım.

Kalbimin sıkıştığını hissettim, kendimi çaresiz ve işe yaramaz hissettim.

Uyumanın iyi gelebileceğini düşünerek yatağa yattım. Zihnim çok dolu olduğu için karmakarışık rüyalar görmeye başladım.

Birbirine sarılan çift, Ellie ve Frankie.
Onu çaresizce izleyen ben... Kaza sonrası hurdaya dönmüş bir araç.
Ailemin yerde yatan cansız bedenleri...
Kanla kaplanmış asfalt yol...

Ve uyanmaları için yalvarmam...

Ağladığımı ve bağırdığımı duyarak uyandım. Ne kadar iyileştiğimi düşünsem de olmuyordu, acımı unutamıyordum. Her şey o günkü gibi acı veriyordu bana.

Kafamı iki yana salladım.

Düşüncelerde kaybolmayı kes, dedim kendime.

Uzun bir duşun ardından üzerimi giyinip gitarımı elime aldım. Kahvaltımı dışarıda yapmayı planlamıştım, fakat o kafede değil.

--

Birkaç şarkının ardından son bestem 'stitches'i söylemeye başladım. Etrafımda yine bir sürü insan vardı. Şarkıyı bitirdiğimde herkes alkışladı ve gitar çantasına para bıraktı.
Yine yolcular metroya doğru ilerlerken o adam bana doğru yaklaşıyordu.
Gitar çantamda o günkünden fazla para var gibiydi. Adam yine 100 dolar atarak,

"Mükemmeldi. Muhteşem bir sesin var. Gayet duru...Eminim ki sahneye de çok yakışırdın," dedi.

Aldığım her iltifatla daha da utanıyordum.

"Bu arada ben Andrew Gertler. Bir müzik şirketinde çalışıyorum. Bu da benim kartım. İleride daha sık görüşeceğiz gibi hissediyorum. Ah... bu arada adın neydi?"

"Uhm...Shawn."

Elini uzattı.

"Memnun oldum."

Sürpriz bir insandı Andrew Gertler. Ben de memnun oldum, dedim içimden.