EVLATLIĞIZ

Bir Bit Yeniği Var Bu Işte

Sabah olduğunda Melisa yapmasi gerektigi gibi bize her şeyi anlattı. Bu sefer oyun oynamayacaktik. Direk karşılarına dikilip siz neden öz kızınızı sevmiyorsunuz. Ya hem o bizden küçük onun sevgiye ilgiye alakaya ihtiyacı var diyecektik. Öyle de yaptık.  Bunlari duyunca annemiz sahte küçük bir baygınlık geçirdi ama ardından da sinsi bir gülüş atti biz aldırış etmedik. Onlara söyleyip bizi yeniden yetimhaneye götürmelerini istedik. Mırın kırın ettiler nolur dediler ama kararliydik. Istemiyorduk onları. Bize karşı gelemediler. Ve yetimhaneye götürmek zorunda kaldilar. Hazirlandilar ve çıktık.  Yetimhanenin önüne geldik. Ve içeri girdik.  Olacaklardan habersiz yetimhane müdürü siz benimle oyun mu oynuyorsunuz dedi. Ne yapacağımizi sasirdik. Ben bu çocukları yurda alamam. Ne yaptığınızı zannnediyorsunuz dedi ve derhal odasından çıkmamızi istedi. Annem ve babam mutluydu. Ama biz onların mutlu olduğu kadar sinirliydik. Ben bu işte bir bit yeniği olduğunu düşündüm. annem neden sinsi bir bakış atti ki bana. Kafamda bissürü sey dönüyordu. Bu olaylar olurken Okulumuzu bayaa bi aksatmıstık üçumuz de. Acaba bu durumu öğretmenlerimize anlatmali miydik?? YOOO diye bir ses geldi uzaktan ve derinden ama cok net duymuştum. İyice kuşkulanmaya başlamıştım. Ama en fazla ne olabilir ki dedim ve kardeşlerimle ne yapacagimizi düşünmeye başladik. Sonunda bir fikir bulmuştuk. Iki saat üç saat kadar bir fikir bulmaya çalışırken benim aklim hala yooo diyen gizli kisideydi.

EVET ARKADAŞLAR BENIM KITABIMI OKUYANLAR ZATEN BENİM TANIDIĞIM INSANLAR VE KITABIMI FAZLA BEĞENMIYORLAR. AMA BU KITABIN SONUNA DOGRU ÇOK HEYECANLI OLACAK. OKUMANIZI TAVSİYE EDERİM.  BAŞLARDA BİRAZ SIKICIYDI AMA ŞİMDİ HEYECANLI OLMAYA BAŞLIYOR.....