EVLATLIĞIZ

Ev Değil Saray

İçeri girdiler o kadın ve adam sonra da donup kaldılar.Kadın(yani annem):
Çocuklarımmmm yavrularimmmm demeye başladı.

O an ağlamaya başladım(zaten çok sulu göz bir insanımdır) üzüntümden değil ama sevincimdendi. Sonra o kadın teker teker bize sarıldı kokumuzu içine çekti.

   Sonra ise adam: bize teker teker sarıldı.  O da kokumuzu içine çekti. Biz de onlara sarıldık. Hasretimizi giderdikten sonra da annem ve babam hadi cocuklar eve gidelim dedi.

    Biz de peki bizim evimiz Nerede diye sorduğumuzda boğaza çok yakın diye cevap  verdiler. Sanirim evimiz çok güzeldi.

~  ~  ~  ~  ~  ~  ~  ~  ~  ~  ~  ~  ~  ~  ~  

Eve geldik. Bu ev değildi  ya bildiğin saraydı. Evde hizmetçiler bile vardı. Inanamıyorum havuz vardı.

   Allahım sonunda yaşadiklarimiz bitti ve onun rahatlığını yaşıyoruz diye düşündüm. Annem bize nerdeyse on - on beş çeşit yiyecek hazırlatmıştı. Ama aklıma takılan bir şey vardı bir şey degil aslında bir sürü şey vardı. Neden bizi yetimhaneye neden bıraktılar ki?? Madem bu kadar zenginler neden böyle bi şey yaptılar. Ben dobra dobra düşündüklerimi söyleyen bir kızım ve söyleyeceğim de. Ama bir yemeği önce. Evet yemeği yedik ve oturduk. Şimdi ise soracaktım.

  "Anne baba bizi neden yetimhaneye bıraktınız."

  "Eeee.... ıııııı... aslında ...."

  "Eee..... ıııııı. ... aslında. .. ney"

  "Çocuklar bunu size çayimizi içtikten sonra anlatalim en iyisi olmaz mi???

  "Peki dedik ama çayinizi içtikten sonra anlatacaksınız"

  "Tamam tamam dediler"