Graduation day namin non sa highschool.
We planned to have dinner together.
Sa restaurant where we first met kami pumunta.
That was exactly 5 years ago nang binalikan namin ang lugar na yon.
Tumapat kasi ang grad. Namin sa fifth anniv namin.
Nakasakay kami non sa kotse nila.
Kasama ang Dad niya.
“Make it fast John”,bilin ng Dad niya.
Tumango lang non si John pero ramdam ko ang lungkot na dala ng sinabing yon ng Dad niya.
Amerikano ang Dad niya at Fil-Kor ang Mommy niya.
“John may problema ba?”
Tanong ko nang mapansing tahimik lang ito habang papasok kami ng restaurant.
Sinikap niyang ngumiti.
“Gusto mo bang mag-usap na lang tayo? Hindi pa rin naman ako gutom eh”
“Arlie… mapapatawad mo pa kaya ako?”
Simula niya.
Hindi ko siya maintindihan.
Hinila niya ako papunta sa taas ng restaurant…
“Bakit walang tao dito?”
Tanong ko.
Sikat kasi ang kainang ito at laging puno hanggang second floor.
“Atin ang lugar na ito ngayong gabi”
He said.
Pero malungkot pa rin siya.
“You are saying?? Anong meron John?”
Tanong ko.
Alam kong may mali.
Since elementary magkasama na kami.
Kilalang kilala ko na siya.
“Kumain muna tayo”
Sabi niya.
Umiling ako.
“I said hindi ako nagugutom”
“White spag o red? Ahh… mag rice na lang kaya tayo”
“John”,tawag ko sa kaniya.
BINABASA MO ANG
the SIGNS(COMPLETED) :>
RomantikA STORY ABOUT CHANCES...SIGNS...DESTINY...MOVING ON... KAPAG INIWAN KA BA NG TAONG MAHAL MO, GAANO KA KATAGAL MAGHIHINTAY? PAANO IF SOMEONE SHOWED UP? ARE YOU GOING TO LET HIM GO BECAUSE OF YOUR PAST? O HIHINGI KA NG SIGNS? :))
