22.BÖLÜM

3.2K 140 36
                                    

Keyifli Okumalar

Ömer biraz sinirle biraz da öfkeyle ilerler. Ne önemi var. İkiside zarara yol açmakdan başka bişey yapmaz ki. Yanlarına geldiğinde Defne hala gülüyordur.

"Aa Ömer bak Emre'yle tanış." Soran gözlerle bakar Defne'ye. Emre elini uzatır. "Demek o meşur Ömer sensin. Bende Emre."
Ömer elini es geçerek Defne'yi elinden tutup odaya çıkarır. İçeri girip kapıyı kapatır.

"Oo Defne hanım. Bana haber verdemeden dışarı çıkmalar. Bi adamla el belde kim bilir nerelereden geldiniz."

"Ne ima ediyosun sen?"

"Bence anladın sen."

"Ömer bak çok yoruldum başlamayalım." Defne tam kapıya yöneldiğinde Ömer bileğinden yakalar. "Kim o adam?"

"Arkadaşım Ömer. Aramızda bişey yok. Böyle bişeyi düşünmen bile hata. Ama şuan uyumak istiyorum gerçekten."

"Burda yat. Gitme odaya tek başına kalma."

"Ömer."

"Defne. Lütfen."

"Sen?"

"Yanına yatarım."

"Ama sen affetmedin ki beni."

"O herif odana gelir falan."

"Heh şimdi oldu. Bende diyorum ki bu İplikçi'nin inadına noldu?"

"Geç hadi."

"Böyle mi?" Der elbiseainin eteklerinden tutarak.

"Giy benim gömleklerimden."

"Sende yat ama."

"Defne."

"Sen yatmazsan yatmam. Hatta odama giderim."

"İyi tamam hadi giyin bende değiştiriyim üstümü."

Defne dolapdan gömlek alır. "Ee şey. Gözlerini kapatsan."

"Yok artık. Defne biz çocuk yaptık farkında mısın?"

"Utanıyorum ya. Olamaz mı?"

"Olamaz Defne. 5 aylık çocuğumuz var hala kocandan mı utanıyosun?"

"Kocam değilsin ki."

"Olucam ama."

Küçük bi tebessüm gönderir Defne. "Bende karın olucam."

Ömer Defnenin arkasına gelir. Elbisesinin fermuarını açar ve elbisenin kollarını aşağıya asılır. Omzuna minik bi öpücük kondurdukdan sonra Defne elbiseyi çıkarır ve gömleğin kollarını geçirir. Ömer düğmeleri tek tek ilikler. Defne yatağa yatar. Ömer üzerini değiştirip yanına yatar. Defne yüzünü Ömer'e döner. Ama Ömer'in arkasını döndüğünü görünce o da arkasını döner.

*Saat 23:45*

Ömer gözlerini açtığında Defne hala arkası dönük mışıl mışıl uyuyordur. Yavaş bi şekilde kendine döndürüp yüzünü okşar. Kızıl saçlarına bi öpücük kondurur. Yavaş bi şekilde sarılıp uyur.

....

Sabah kalktıklarında saat 6 ya geliyordur. Defnenin gece 2 3 kere midesi bulanmıştır. O zamanki kalktıklarını saymazsak kesintisiz 14 saat uyumuştur. Bu aralar çok uyuması Ömerin dikkatini çekmiştir. Doktorla konuşmayı aklının bi kenarına yazdıkdan sonra kalkıp hazırlanır. Şirketteki para sıkıntısını evin parasıyla halletmiştir ama Defne hamiledir. Acilen ev bulması gerektiğini düşünüyordur. Defnenin de hazır olduğunu gördükden sonra çıkarlar. Girişte Emreyle karşılaşırlar.

"Günaydın Defne."

"Günaydın."

"Bi kahvaltı yapalım mı? Uzun zaman oldu malum." Defne Ömere bakar. Kızgın bakışlarla karşılaşınca kabul etmemesinin doğru olduğunu düşünür ama ağzından "Olur yapalım." lafı çıkınca kendiside şaşırır.

"Hayır olmaz. Defne'nin şirkette işi var çünkü."

"Hamile kadının ne işi olabilir ki?"

"Bu işlerden anlamadığın nasıl da belli. Defne ben arabadayım gel."

"Geldim geldim. Görüşürüz Emre. Artık sonra şey yaparız."

Hızlı hızlı Ömer'in arkasından gider. Arabaya bindikten sonra açıklama yapma isteği duyar. "Bak valla Emre arkadaşım. Mahallede yaşıyolardı. Taşındılar sonra. Kısa süreli bişeydi."

"Ne?! Kısa süreli neydi?!"

"A-arkadaşlık."

"Defne!"

"Ya üf tamam! Şeydi."

"Neydi?"

"K-kanka desem."

"Yer miyim sence?"

"Yemezsin de yine de bi deniyim  dedim. Olmadı dimi?"

"Tıh! Hiç olmadı."

"O zaman şey yapalım o konuyu kapatalım."

"O adamla görüşmeni istemiyorum."

"Ya Şükrü abi ya. Görüyo müsün?"

"Valla Ömer Bey haklı Defne. Sonuçta eskiler hep kalır bi yerlerde."

"Valla kalmadı. Çocukluk şeysiydi zaten."

"İnanalım mı Şükrü?"

"Valla bilemedim ki Ömer Bey."

"Ya ama siz böyle benim üstüme gelirseniz olmaz ki. Hem ben hami-"

"Deneme bile."

"Aman iyi be."

Ömer belli etmese de Emre'yle konuşmayı kafaya koymuştur. E bi dayağı hakediyordu şimdi.

...

Şelaamm! Ben geldim! Bu arada bi teşekkür etmem lazım. Diğer hikayeme de aynı ilgiyi gösteren kişilere çok teşekkür ederim. Sizi çok seviyorum. Bölüm kısa oldu farkındayım ama sizi daha fazla bekletmek istemedim. Bu sefer yazım hatası var mı kontrol etmedim. Varsa kusura bakmayın. Yine çenem düştü. Bıdı bıdı konuşup duruyorum. Hadi gittimm! ✨💫💧🌈

Seni İstiyorumHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin