Seni İstiyorum

30.BÖLÜM

                                  Keyifli Okumalar

Heryer çok karanlık. Hiçbirşey görünmüyor. Karanlık ve sisli.  Sanki karanlık bi odanın içine hapsoldum. Kapı kilitli. Tek başımayım. Yapayanlız. Göz kapaklarımı zorlayan bişey var. Boğazımı tıkayan bişey. Kapıyı zorluyorum. Gözlerimi açmaya çalışıyorum. Olmuyor. Neden olmuyor? Öldüm mü yoksa? Veya gerçekten kilitli kaldım. Peki ya neden nefes alamıyorum. Ne var boğazımda. Kim yaptı bunu bana. Kim yakıyor canımı. Yapmasın.. Herşeyim. Ömer'im. Nerde? Neden yanımda değil ki? Noldu bana? 

***Flashback***

''Ömer! Nereye gidiyoruz? Burdan gidilmiyor ki.''

''Yol kapalı Defne. Sakin ol. Kaçırmıyorum sizi.''

''Ömer.!! Ömer!! Dikkat et!!!''

BOOMM!!

***Flashack son***

Kaza yapmışlardı Damla bi burun kanamasıyla Ömer sapasağlam atlatmıştı. Ama Defne. Komadaydı. Yaşamaz demişlerdi. Ama Ömer bırakmamıştı. Tutunucaktı hayata. Biliyordu. Bırakmayacaktı. Defne yaşayacaktı. Ölmeyecekti.

 Yaklaşık 2 yıldır bu haldedirler. Defne komada. Ömer Damla'nın okulda olduğu saatlerde hastanede Damla okuldan geldiğinde 2 saat Defne'nin yanında durup eve gidiyolardır. 2 gece Ömer 2 gece Pamir kalıyordur hastanede. Damla bu sene 1.sınıfa başlamıştır. Çok şey değişmişti. 

Bugün farklı kalkdı Ömer. Bi mucize olacaktı. Uyanacaktı. Hemde bugün. Bugün yeniden doğuş günüydü. 19 Haziran. Herşeyin başladığı gündü. Tam 10 yıl önce bugün tanışmışlardı. Defne şirkete gelmişti. Yeni lojistik müdürü. Vay be. Koskoca 10 yıl. 7 yaşında çocukları vardır bi de. Şimdi onca yaşanmışlıkları bırakıp gidebilir miydi Defne? 

Hemen hazırlanıp hastaneye gitti. Defne'nin odasına doğru ilerledi. Bugün hafta sonuydu. Bu yüzden Damla Pamir'in yanındaydı. Öğleden sonra ziyarete geliyolardı. Pamir hastanede kalıyordu. Ömer Damla'yla dönüyordu. Defne'yi görmek için odaya girdi. Uykusu olduğunu fark edince kantinden kahve almak çıktı odadan. Kahveyi alınca geri çıktı yukarıya. Hafızasını kaybetme ihtimali vardı Defne'nin. Doktor ya yaşadığı iyi şeyleri ya da kötü şeyleri siler beyni demişti. Kötü şeylerin silinmesini diliyordu Ömer. Silinsin ki derdi kalmasın.

Boşanmışlardı İrem'le. Damla'yı dinleyecekti. Kızı oldukca zekiydi. Pamir Defne'yle boşanmak istemediği için boşanmamışlardı. Ömer buna fazla kafa yormamıştı. Pamir'in Defne'yi sevdiğini  duysa yaşatmazdı Pamir'i. Ya da hiçbirşey yapamazdı. Sonuçta kimse kimi sevebileceği seçemezdi. 

Boş boş yatağı ve üzerinde iyice beyazlamış Defne'yı izliyordu. Oysa ki bugün uyanacığını düşünmüştü. İlk defa bu kadar hevesli bi şekilde kalkmıştı. Ama uyanmamıştı. Uyanmayacaktı belkide. Boşuna bekliyordu. 

Kısa süre sonra Pamir ve Damla içeri girdi. Kızı koşarak babasına sarıldı. Sonra annesinin ellerine öpücük kondurup biraz kolunu okşadı. Geri çekildi. Babasının kucağına oturdu. Pamir bişeyler almak için kantine indiğinde makinalar ötmeye başlamıştı. Sonra da Ömer ve Damla dışarı çıkarılıp içeriye yaklaşık 10 tane doktor ve hemşire girmişti. Nolduğunu çözmeye çalışırlarken Ömer içinden iyileşmesi için dua etmeye başlamıştı bile.

Kısa süre sonra doktor çıktı odadan.

"Gözünüz aydın Ömer Bey. Defne uyandı. Ama söylediğim gibi hafıza kaybı olabilir."

"Görebilir miyiz?"

"Çok yormamak şartıyla girebilirsiniz. Normal odaya alıcaz zaten."

Ömer ve Damla içeri girdiklerinde Defne ayağa kalkmak için ısrar ediyordu.

"Ya abicim sevgilimin yanına gidicem ya. Nolur çekil."

"Olmaz Defne Hanım
Valla yapamam. Doktor beyden kesin talimat var."

"Tamam Serkan ben hallederim." Diyip dışarı çıkardı Ömer Serkan'ı.

"Ömer , sevgilim."

"Canım iyi misin?"

"Annecim seni çok özledim."

"Anne?"

"Defne beni dinlemen gerekiyo."

"Noldu ki bana?"

"Bana en son hatırladığın şeyi söyler misin?"

"Tatilden dönüyoduk. İş gezisi. Sonra yolda kaza yaptık."

"O kadar geride mi misin?"

"Nasıl yani?"

"Bak Defne biz şuan 20-"

"Ömer Bey isterseniz Defne'yi normal odaya alalım."

"Tabi olur."

Defne normal odaya taşınırken Ömer Defne'nin Damla'yı hatırlamamasıyla nasıl baş ediceğini düşünüyordur. Nasıl hatıtramazdı kızını? Ama Defne'ye de kızamıyordu. Herşeyin suçlusu Ömer'di. Eğer kestirme yol yerine uzun yoldan gitseydi bunlar olmayacaktı. Ama olmuştu bi kere. Yapacak bişey yoktu.

...

Korkuyla gözlerini açtığında arabada uyuya kaldığını fark etti Defne. Evden çıkıp mekana doğru gidiyorlardı. Kısa bi yol kalmıştı. Araba durduğunda geldiklerini anladı. Arabadan indi. Kızının elini tuttu. Damla tam ortalarındaydı. Beraber magazin ordusuna doğru yürüyorlardı. Baya baya ateşe doğru. Halbuki gerçekten evli olsalar , mutlu bi aile olsalar ne güzel olurdu. Ama değillerdi.

"Ömer Bey , Defne Hanım farklı kişilerle evli olmanıza rağmen buraya nasıl aile gibi katılabiliyorsunuz?"

"Eşleriniz bu duruma nasıl tepki verdi?"

Tüm soruları yanıtsız bırakıp salona doğru ilerlediler.

"Mrs. Marden. Sizi burda görmeyi beklemiyordum.

...

Dövcem sizi. Ama kıyamıyom ki. Bakın istediklerimi yapmasanız da ben size bölüm attım. Değerimi bilin.

Sınır;
+100 vote
+150 yorum