Araw-araw sa kanya'y nagmamakaawa
Hinihiling na siya'y bumalik naSapagkat ako'y nasaktan ng sobraPati trabaho'y napapabayaan na
Di mo ma-iaalis sakin, sa kanya'y magsumamoSapagkat siya ang inpirasyon koSiya ang lakas ko sa mga panahong gusto ko ng sumukoNagbigay ng bagong pag-asa sa mga pagkakadapa koNgayon sabihin niyoTanga ba ako?Titigil na ba ako sa kahibangan ko?Para ko na din pinatay ang sarili koParang sinaksak ko na rin ng milyo-milyong punyal ang pusoDahil siya ang buhay koAt siya nagturo sakin kung bakit nabubuhay sa mundoKung bakit kailangan tumayoSa bawat pagsubok na tinatahak koDahil buhay ay nasasalamin sa mga desisyon ng taoKung paano natin patatakbuin itoYun ay nasa desisyon na ginagawa mo
Yan ang rason kung bakit lumalaban paKahit alam na ako'y dehado naSabi nga sa kanta Di mo masasabing lahat nagawa mo naKung susuko ka lang din palaDahil hanggat may hiningaDapat lumaban kaDadating ang araw sasaya din ang mga kagaya koMga kagaya kong nagmahal, nasaktan, nagsumamoHayaan niyo muna kaming magpakatanga sa mahal naming taoKung yun ang makakapag paligaya sa aming pusoAt kung kaligayahan man ang maghabol sa mahal koAraw-araw ito'y gagawin koNang luha'y tumigil na sa pagtulo
